Als de makelaar bij u aan de keukentafel zit: wat u moet weten over verzekeringsbemiddelaars

Ze kwamen binnen als oude vrienden. Hun pakken pasten, hun aktetassen glansden, hun glimlach was vriendelijk – en ze hadden tijd. Verzekeringsmakelaars die aan de keukentafel zaten te praten over financiële zekerheid, pensioenplanning en verantwoordelijkheid. We waren jonge ouders, de kinderen speelden op de achtergrond terwijl de makelaar met een prettige stem uitlegde wat er op dit moment belangrijk was in het leven.

Hij was charmant en benaderbaar, totdat hij na een paar weken steeds opdringeriger werd over spaarplannen en levensverzekeringen.

Vandaag de dag weten we: scepsis was geen slechte strategie. Levensverzekeringen zijn complexe structuren – ze combineren spaarcomponenten met risicobescherming, lopen tientallen jaren, leggen kapitaal vast en brengen kosten met zich mee. Verkopers van dergelijke producten moeten niet alleen goed opgeleid zijn, maar ook handelen in het belang van hun klanten. Dit is precies waar het interessant wordt.

In Zwitserland wordt onderscheid gemaakt tussen gebonden en onafhankelijke agenten. Gebonden agenten verkopen de producten van de verzekeringsmaatschappij waarvoor ze werken. Van onafhankelijke agenten wordt daarentegen verwacht dat ze onafhankelijk advies geven en een vertrouwensrelatie met de klant onderhouden. Agenten moeten bij het eerste contact hun categorie aangeven. En voordat ze een contract sluiten, moeten ze de vergoeding die ze van de verzekeringsmaatschappij ontvangen, bekendmaken.

Dit is de eerste praktische test: vertelt de makelaar u tot welke categorie hij of zij behoort en hoeveel hij of zij verdient? Zo niet, vraag het dan – of stuur de makelaar beleefd weg.

Er zijn ongeveer 10.000 onafhankelijke verzekeringsmakelaars in Zwitserland. Velen zijn gerenommeerd, maar niet allemaal. Sinds juli 2025 is de zogenaamde competentietest voor makelaars herzien: iedereen die levensverzekeringen wil verkopen, heeft een specifieke vergunning nodig. Er zijn nieuwe examenblokken – bijvoorbeeld voor levensverzekeringen, schadeverzekeringen of aanvullende zorgverzekeringen. Ons advies: controleer de naam van uw makelaar in het openbare FINMA-register (finma.ch). Daar kunt u zien of de persoon überhaupt bevoegd is om levensverzekeringen te verkopen.

Een waarschuwingssignaal: brokers die alleen de kansen benadrukken en risico's negeren. Dit komt vooral vaak voor bij unit-linked polissen. Simon Tellenbach van het VZ Wealth Center vat het als volgt samen: "Een broker die alleen de voordelen prijst en de risico's verhult, geeft eenzijdig advies en is niet in het belang van de klant."

Bij langlopende levensverzekeringen kan de initiële commissie oplopen tot de premie van een heel jaar. Dit is interessant – voor de tussenpersoon. Hypotheken brengen ook commissie met zich mee: sommige banken betalen tussenpersonen ongeveer 0,1 procent van het hypotheekbedrag per jaar. Het is geen wonder dat inboedelverzekeringen minder vaak worden aangeboden – er is geen noemenswaardige vergoeding te behalen.

Tip nummer 3: Kritische vragen stellen leidt tot betere beslissingen. Moet de dienst worden vergoed via commissies of op basis van een fee? Zijn er alternatieven? En hoe flexibel is het contract als de levensomstandigheden veranderen?

Onze conclusie: verzekeringsadvies is geen hogere wiskunde, maar het is ook geen eitje. Als je twijfelt, kun je altijd een second opinion vragen of contact opnemen met FINMA. Het is tenslotte jouw geld. En dat moet beschermd worden – niet alleen verzekerd.