Als alles faalt, komt Chloe Kelly in actie. De spits maakt Engeland onvoorspelbaar.

Chloe Kelly's vreugdedansjes zijn al lang net zo legendarisch als haar doelpunten voor het Engelse nationale team. Of het nu haar winnende doelpunt was in de EK-finale van 2022 tegen Duitsland of haar beslissende doelpunt in de verlenging in de recente EK-halve finale tegen Italië. Drie jaar geleden scheurde ze haar shirt uit, gooide het door de lucht en rende ze over het veld in een sportbeha, onmiskenbaar gekleed.

Een journalist van The Guardian beschreef dit historische moment in de Engelse sportgeschiedenis treffend: "Dit is een vrouwenlichaam – niet voor seks of uiterlijk vertoon, maar voor de pure vreugde van wat ze kan doen, haar kracht en haar kunnen."

Deze keer, na eerst een penalty gemist te hebben en die vervolgens in de rebound te hebben verzilverd, riep Kelly demonstratief op tot kalmte. De 27-jarige bleef alleen bij de cornervlag staan – één hand op haar heup, de andere nonchalant rustend op de paal. Haar houding straalde kalmte en zelfvertrouwen uit. Ze plaatste de foto op Instagram met het onderschrift: niets.

Deze opvallende scènes weerspiegelen Kelly's extraverte en onconventionele persoonlijkheid. Zo is ze altijd al geweest, zegt haar teamgenoot Esme Morgan – een vrouw die zich simpelweg niets aantrekt van wat anderen van haar denken. Met deze karaktersterkte lijkt Kelly perfect geschikt voor zenuwslopende finalewedstrijden, waaronder de finale tegen Spanje.

Situaties met druk lijken de aanvaller spoorloos te passeren. Haar vastberadenheid en wilskracht geven het Engelse team het zelfvertrouwen waarmee ze zich al jaren in lastige situaties onderscheiden van de meeste concurrenten.

Coach Sarina Wiegman rekent daarom consequent op Kelly als vervanger wanneer ze achter staat. "Als alle ogen op haar gericht zijn, bloeit ze op", zegt Morgan. Gevraagd naar haar onwrikbare zelfvertrouwen, antwoordde Kelly: "Van mezelf!" Dit is zeker niet alleen figuurlijk bedoeld: haar carrière kenmerkt zich inderdaad door een opmerkelijke veerkracht.

Keer op keer heeft ze tegenslagen overwonnen en haar weg gevonden – onlangs nog, slechts zes maanden geleden, toen ze serieus overwoog te stoppen met voetbal. Na vier succesvolle jaren bij Manchester City verloor Kelly haar basisplaats door interne concurrentie en werd ze in de eerste seizoenshelft slechts sporadisch ingezet, naar verluidt mede door een gespannen relatie met coach Gareth Taylor.

Wiegman zei destijds dat het gebrek aan wedstrijdtraining een probleem zou kunnen worden in de aanloop naar het EK. Daarom drong Kelly er in januari – zes maanden voor het aflopen van zijn contract – op aan dat Manchester vroegtijdig zou vertrekken. Een overgang leek echter om verschillende redenen onwaarschijnlijk.

Aan de vooravond van de sluiting van de transfermarkt deelde Kelly een wanhopige maar moedige boodschap waarin ze fel uithaalde naar haar club. Ze schreef dat haar mentale welzijn leed onder de 'dictatuur' bij welke club ze wel en niet mocht komen.

Manchester City zou een transfer naar stadsgenoot United hebben geblokkeerd, terwijl Kelly zelf een aanbod van Brighton heeft afgewezen. De publiciteit wekte brede sympathie en talloze Engelse beroemdheden, mede dankzij haar roem, kwamen de heldin van het EK 2020 te hulp. De druk op Manchester City nam toe.

Kort voor de transferdeadline sloot de club een huurovereenkomst met de nieuwe geïnteresseerde competitierivaal Arsenal. Kelly beschuldigde City ervan hun reputatie te schaden door "negatieve verhalen te verspreiden". City-coach Taylor probeerde de situatie te de-escaleren door te stellen dat ze in een prestatiegedreven business zaten waarin moeilijke beslissingen moesten worden genomen, wat er soms toe leidde dat de wensen van individuele spelers werden genegeerd.

Bij Arsenal hervond Kelly haar vorm en speelde ze een sleutelrol in het feit dat de club het eerste Engelse team werd dat de Champions League won. Ze startte de finale tegen FC Barcelona, tekende vervolgens een nieuw contract bij Arsenal en werd, zoals bekend, opgeroepen voor het EK.

Kelly vatte de afgelopen zes maanden samen door te zeggen dat ze haar geluk had hervonden nadat ze zich bij Manchester City in een "donkere periode" had gevoeld. Ze had haar veerkracht al bewezen vóór het laatste EK, toen ze zich na een gescheurde kruisband terug in de tijd had gevochten.

Kelly's specialiteit is haar afrondingsvermogen; ze heeft een van de felste schoten in het vrouwenvoetbal. Ze benutte de winnende penalty in de achtste finales van het WK 2023 tegen Nigeria met 111 km/u – en rekende vervolgens op ontroerende wijze af met de teleurgestelde keeper. Tel daarbij op haar precieze voorzetten, haar tempo en het vertrouwen dat haar teamgenoten hebben in haar vermogen om elke wedstrijd om te draaien.

"Wat er ook gebeurt, Chloe staat op, zet haar borst vooruit en geeft alles", zegt teamgenoot Lucy Bronze. Deze kwaliteiten ontwikkelden zich al vroeg op de straatvelden in de Londense wijk Ealing. Haar vijf broers maakten het haar nooit gemakkelijk en "maakten haar sterker", zei Kelly ooit: als ze op het veld stond, zeiden ze alleen maar: "Sta op, anders lig je eruit."

Maar uiteindelijk won ze altijd. Chloe Kelly weet beter dan velen dat het er niet om gaat hoe je iets begint, maar hoe je het afmaakt, aldus de Guardian. En niets belichaamt dit beter dan haar doelpuntenvieringen.

Een artikel uit de « NZZ am Sonntag »