Boven water | Ik en de fuut

Een fuut bekijkt me van opzij. Hij staat heel dichtbij. Ik bekijk de puntige rode snavel onder de gevouwen kuif met groeiende argwaan. Het is een mannetje; het kleinere vrouwtje blijft een paar meter bij me vandaan. Net als ik mijn zwemvriend wil waarschuwen dat er elk moment een snavel op ons af kan komen, verdwijnt de fuut, in broedkleed, stilletjes in het meer...

Een bewolkte vrijdagochtend in Berlijn. Met de S-Bahn was het iets minder dan een uur rijden vanuit het noorden van de stad naar Mexikoplatz in Zehlendorf, waarna ik naar de Schlachtensee liep. Dirks favoriete plekje is een licht gazon onder prachtige bomen – vaak bezet door studenten en spijbelaars in de hitte. Joggers lopen langs onze bankjes bij schilderachtige ingangen. Terwijl we ons omkleden, vertelt Dirk ons over een zwaan die hier aan het meer is overleden door een hondenbeet. We bergen onze waardevolle spullen op in boeien en blazen ze op. Dirk had er twee meegenomen. Uitgerust met badmutsen, een duikbril, een feloranje boei en een vervaagde boei dalen we via een houten trap af naar het zachtgroene bosmeer.

Een oudere dame glijdt met ons het water in en vertrekt. We zwemmen rustig schoolslag en kletsen wat. Aalscholvers zitten verderop in de dode bomen. Moeten we ze aanvallen? Stand-up paddleboarders cirkelen ons in een wijde hoek, jongeren in roeibootjes bedwingen luidruchtig het buisvormige meer. Onze boeien slingeren aan riemen achter ons en bieden effectieve bescherming tegen aanvaringen. Ik heb gelezen dat reddingsboeien zelfs verplicht zijn voor rivierzwemmers in de Seine . Dirk klaagt over de meerval die bruut is afgeschoten in een Frankisch meer . Hij zag daar vorige week twee meervallen, wijst hij erop. Ongeveer een meter lang en ze stonden in het water. Meervallen zijn volkomen ongevaarlijk als je niet te dicht bij hun paaiplaatsen komt. "Ze hebben rust nodig, dus je moet de zwemsituatie anders inrichten," zegt hij.

Ik observeer de fuut naast ons, terwijl hij duikt. Het zicht in de Schlachtensee is fantastisch: sinds 1981 wordt jaarlijks zo'n drie miljoen kubieke meter water uit de Großer Wannsee in de zuiveringsinstallatie Beelitzhof ontdaan van fosfaat en vervolgens met bijna drinkwaterkwaliteit in de Schlachtensee gepompt. De fuut is ontsnapt; ik kijk naar de vezelige planten, de gele zandbodem vlak bij de oever en de kleine visjes eromheen. Ik ga op mijn rug liggen en zet mijn duikbril op mijn voorhoofd. We zullen de aalscholvers vandaag niet kunnen vangen.

De zon schijnt en het wordt meteen een paar graden warmer. Dirk zegt dat de watertemperatuur vanochtend al 24 graden was, vier graden warmer dan de buitentemperatuur. We zijn een halfuurtje op pad geweest, geeft Dirks horloge aan, en de route is ook vastgelegd. Hij heeft deze week al een rondje van vijf kilometer afgelegd en zwemt ontspannen met me mee terug. De roeibootkinderen zijn weg, we peddelen stilletjes en de kleurrijke boeien vermenigvuldigen zich. Terwijl we samen een stuk appeltaart delen bij de " Fischerhütte " met uitzicht op het meer, vangt een aalscholver een paar meter verderop een vis en verslindt hem.