De oudste marathonloper ter wereld sterft op 114-jarige leeftijd – Fauja Singh onthield zich van alcohol en at elke avond gembercurry

Op 16 oktober 2011 passeerde Fauja Singh de finish van de Toronto Waterfront Marathon na acht uur en elf minuten. Ver achter de winnaar, de Keniaan Kenneth Mburu Mungara, die na iets meer dan twee uur over de finish kwam. Maar de twee waren niet alleen door tijd van elkaar gescheiden, maar door bijna een heel leven.

Hier, Mungara, 38 jaar oud en prof. Daar, Singh, 100 jaar oud en amateur. En daarom was het niet de winnaar die vandaag geschiedenis schreef, maar de man die op 100-jarige leeftijd als eerste een marathon liep. En het verhaal van Faujah Singh is sowieso beter dan welk persoonlijk record dan ook.

Sinds die herfstdag in 2011 wordt Singh beschouwd als de oudste marathonloper ter wereld. Er was een tragische reden waarom hij op zo'n hoge leeftijd een langeafstandsloper werd: Singh begon met hardlopen om zijn verdriet te verwerken.

In de jaren negentig verloor hij eerst zijn vrouw en kort daarna een van zijn zoons. Kuldip Singh stierf in 1994 vlak voor Fauja's ogen, onthoofd door een stuk plaat dat door de wind was weggeblazen. Vader en zoon waren boeren en hadden net hun akkers geïnspecteerd. Singh, wiens vijf andere kinderen waren geëmigreerd, was plotseling alleen. Hij belandde in een diepe crisis, voelde zich "meer dood dan levend" en verhuisde naar Londen om bij zijn jongste zoon te zijn.

Daar nam hij deel aan sportevenementen georganiseerd door de sikhgemeenschap. Er waren ook marathonlopers. Ze haalden hem over om langeafstandslopen te proberen. Op een dag zag Singh een marathon op televisie – en raakte geobsedeerd door de sport. "Toen ik begon met hardlopen, was het alsof ik God zelf ontmoette. Ik ben sindsdien blijven hardlopen," zei hij in een interview met CNN in 2013.

Op 89-jarige leeftijd liep Singh in 2000 zijn eerste marathon in Londen. Hij finishte in 6 uur en 54 minuten, waarmee hij het vorige record in zijn leeftijdscategorie met bijna een uur verbeterde. Er volgden nog acht marathons. Met zijn tulband en lange baard werd Singh een graag geziene en opvallende deelnemer aan diverse hardloopevenementen over de hele wereld.

Op 92-jarige leeftijd zette hij zijn persoonlijke record neer in Toronto. Hij liep de afstand in de Canadese metropool in 5 uur en 40 minuten. Maar hoe kon hij op zo'n hoge leeftijd nog zulke afstanden afleggen?

Singh beweerde altijd dat zijn lichaam opmerkelijk gezond bleef. Hij zei dat hij zelfs op hoge leeftijd weinig fysieke achteruitgang voelde. Op 94-jarige leeftijd onderging hij een botonderzoek. Artsen stelden vast dat zijn linkerbeen de botdichtheid van een 35-jarige had, terwijl zijn rechterbeen die van een 25-jarige had.

Dit was vooral belangrijk omdat Singh als kind fysiek zwak was. Zijn familie beschouwde hem zelfs als gehandicapt. Zijn benen waren dun en hij had moeite met lopen. Hij kon pas goed lopen toen hij vijf was, en op zijn tiende kon hij een normaal leven leiden. "Toen ik jong was, wist ik niet eens dat het woord 'marathon' bestond," vertelde hij ooit aan de BBC.

Voeding speelde een belangrijke rol in zijn leven. Singh was vegetariër, dronk elke dag een kop thee en at elke avond gembercrème. Hij was dol op "laddu", een Indiase zoetigheid gemaakt van gestremde melk. Hij onthield zich van alcohol en roken. En hij hechtte veel waarde aan rust: "Het geheim van een gezegende oude dag is een stressvrij leven."

Singh voltooide zijn laatste race in Hongkong in 2013, waar hij als 101e eindigde. Het was geen marathon, maar een race over tien kilometer. Singh voltooide het parcours in één uur, 32 minuten en 28 seconden. "Ik ben blij dat ik op het hoogtepunt van mijn carrière met pensioen kan gaan", zei hij destijds met een knipoog.

Gedurende zijn jaren als hardloper is Singh een internationale beroemdheid geworden. Hij droeg de Olympische vlam in Athene in 2004 en in Londen in 2012, en schoot een Adidas-reclamecampagne naast David Beckham en Zinedine Zidane. "Hardlopen heeft me vriendelijkheid getoond en me nieuw leven ingeblazen, waardoor ik al mijn trauma's en zorgen vergat", vertelde hij aan CNN.

Maar Singh haalde nooit het Guinness Book of Records. Guinness World Records ontzegde hem de titel van oudste marathonloper in de geschiedenis. Waarom? Singh beweerde geboren te zijn op 1 april 1911. Hij had echter geen geboorteakte; dergelijke documenten werden destijds in India nog niet uitgegeven. En dus kon hij zijn hele leven alleen een paspoort overleggen. Dat was echter niet genoeg voor de verantwoordelijken. "Hoe graag we dit record ook zouden willen bevestigen, we hebben simpelweg geen bewijs", legde Craig Glenday, destijds hoofdredacteur van Guinness World Records, uit.

Singh maakte zich niet druk om de ontbrekende vermelding in het recordboek. Belangrijker voor hem was zijn eigen verhaal: "Uit tragedie kwam veel succes en geluk voort", citeerde de BBC hem na de laatste race van zijn carrière. Nu is dat verhaal voorbij.

Maandag kwam Fauja Singh om het leven bij een verkeersongeval in India. Hij werd aangereden door een voertuig terwijl hij de weg overstak in het dorp Bias in de staat Punjab. De bestuurder vluchtte.

Singh werd met ernstig hoofdletsel naar het ziekenhuis gebracht en bezweek aan zijn verwondingen. Zijn Londense hardloopclub, "Sikhs In The City", bevestigde zijn overlijden. De Indiase premier Narendra Modi prees hem als een "uitzonderlijke atleet met een ongelooflijke vastberadenheid".

Deze vastberadenheid leverde hem verschillende bijnamen op. Sommigen noemden hem 'Turbo Turban', anderen noemden hem 'Sikh Superman' of 'Running Baba'. De sportwereld vereerde hem als een hardlooplegende.

Maar voor de meesten blijft hij gewoon de man die marathons liep toen hij meer dan 100 jaar oud was. Volgens zijn documenten werd Fauja Singh 114 jaar oud.