Franse nationale feestdag: 100 redenen waarom we van Frans voetbal houden
1) Bixente Lizarazu sloeg Lothar Matthäus.
O, wat waren dat tijden, toen FC Bayern nog FC Hollywood was! Toen de kleine Bask Loddar in 1999 tijdens de training een klap gaf, voelde menig FCB-ster meer dan alleen een heimelijke voldoening. Wat Harald Schmidt tot dit punt bracht: "In de video hoor je geklap, en je weet niet: was het de klap of het applaus van Effenberg?"
2) Corinne Diacre coachte een herenteam uit de tweede divisie.
Dit was nog nooit eerder gebeurd: een vrouw die mannelijke professionals laat zien hoe het moet. Corinne Diacres engagement bij Clermont Foot was echter veel meer dan een vluchtige mediastunt. Van 2014 tot 2017 werkte ze bij de provinciale club en haalde er alles uit wat erin zat. Tegenwoordig is ze coach van het nationale vrouwenteam.
3) Franse spelers kaarten niet in hun vrije tijd, maar spelen jeu de boules.
4) FC Nantes heeft de meest opvallende tenues.
Groen en geel – de club uit de havenstad Nantes is zo beroemd om deze nogal ongewone clubkleuren dat de spelers de bijnaam "kanaries" hebben gekregen. Het pluimvee won acht keer de landstitel in hun felgekleurde tenues en in 1996 bereikte FC Nantes zelfs de halve finale van de Champions League.
5) Footix was de laatste goede WK-mascotte.
Leeuwen zonder broek? Computergeanimeerde fantasiewezens? Niet bij de Fransen. Hun mascotte was simpel en klassiek – en de naam verwees naar de ontembare Galliërs.
6) “Allez les Bleus!” is de meest melodieuze strijdkreet.
7) De Ballon d'Or is de bekendste prijs.
Geen enkele FIFA-prijs kan concurreren met de prijs die het tijdschrift “France Football” sinds 1956 toekent aan de beste speler van het jaar.
8) Mickaël Landreau was buitengewoon behulpzaam voor het team.
De doelman speelde meer Ligue 1-wedstrijden dan wie dan ook. Landreau speelde 618 wedstrijden voor Nantes, PSG, Lille en Bastia, maar speelde slechts elf interlands in zijn lange carrière. Hij reisde naar vijf grote toernooien zonder ook maar één minuut te spelen. Toch kwam er nooit een woord van woede over zijn lippen; hij was altijd de perfecte nummer twee.
9) Eric Cantona gaf een persconferentie die slechts uit één legendarische zin bestond.
In januari 1995 verloor Eric Cantona zijn geduld. Toen de sterspeler van Manchester United tijdens een wedstrijd tegen Crystal Palace racistisch werd bejegend door een toeschouwer, sprong hij over de vangrail en trapte de fan tegen de borst. Deze "kungfu-trap" dreigde zelfs met een gevangenisstraf. De zaak werd op 30 maart in Londen behandeld. Cantona had geluk; hij kreeg slechts 120 uur taakstraf. Na de uitspraak stond de Fransman de pers te woord in afwachting van een verklaring. Cantona keek in de camera's en fotocamera's. Toen zei hij langzaam: "De meeuwen volgen de vissersboten omdat ze denken dat er sardines in zee worden gegooid." En daarmee vertrok hij.
10) Een van de coolste trucs is de “Marseille Turn”.
Hij heeft het niet zelf bedacht, maar omdat niemand de beweging, ook wel "roulette" genoemd, zo mooi op het veld heeft geschilderd als Zidane, wordt het stappen op de bal gevolgd door een draai in het Engels "roulette" genoemd, naar de geboorteplaats van Zidane.
11) De altijd mooie truien van de Équipe Tricolore.
12) Guy Roux was de eeuwige coach.
Toen hij in 1961 op 23-jarige leeftijd speler-coach werd bij Auxerre, was de club een ploeg uit de vierde divisie met een enorme schuldenlast. Vooral dankzij zijn uitstekende jeugdopleiding leidde Roux het team de daaropvolgende vier decennia naar de top van de nationale ploeg. Tegen de tijd dat hij in 2005 met pensioen ging, had Roux één landstitel en vier bekers gewonnen.
13) De bekerwinnaar van 1961, Union Athlétique Sedan-Torcy, fuseerde vijf jaar later met RC Paris, een club die 250 kilometer verderop gevestigd was.
14) Het Stade Furiani in Bastia is een ketel.
Het stadion in de Corsicaanse stad biedt slechts plaats aan zo'n 17.000 mensen, maar juist daarom is het zo lawaaierig. Een paar jaar geleden omschreef PSG-doelman Salvatore Sirigu het lawaai van de fans als "schadelijk voor de gezondheid".
15) Zonder Gabriel Hanot zou er geen Europacup zijn.
In december 1954 reisde Gabriel Hanot, redacteur van de Franse sportkrant L'Équipe, van Parijs naar Engeland om het langverwachte Hongaarse wonderteam Honved Budapest te zien spelen tegen Wolverhampton Wanderers. Onder de schijnwerpers behaalde de thuisploeg een schitterende 3-2 overwinning, wat de Daily Mail ertoe aanzette de Wanderers uit te roepen tot "Wereldkampioenen". Dit ging Hanot te ver. Hij publiceerde een artikel met de kop: "Nee, Wolverhampton is nog geen wereldkampioen bij de clubs!" De subkop luidde: "Maar L'Équipe stelt een Europees kampioenschap voor clubs voor." Minder dan negen maanden later vond de eerste wedstrijd in de nieuwe Europacup plaats.
16) Niemand is zo trots op zijn schooljongenshumor als Franck Ribéry.
Tandpasta onder de deurklink? Zout in de koffie van degene die naast je zit? Waterdouches vanaf het dak? Zelfs de meest banale grap amuseert Ribéry op koninklijke wijze – en dat maakt hem heerlijk ouderwets.
17) Zinédine Zidane's elegantie was heerlijk nonchalant.
De allergrootste kunst: het moeilijke er gemakkelijk uit laten zien. Wat Zinédine Zidane duizenden keren op het beton van zijn jeugd had geoefend, demonstreerde hij later in de grote zalen van het voetbal. Het gekke is: hoewel Zidanes spel soms leek op een herhaling in slowmotion, kwamen zijn tegenstanders bijna altijd tekort. Zijn balbehandeling leek bijna slaperig – maar dat kwam alleen doordat hij hem perfect beheerste.
18) Henri Michel leek niet alleen op Alain Delon, maar was ook de betere Michel Platini.
19) Just Fontaine had het beste neusje voor doelpunten op het WK.
Niets ten nadele van Gerd Müller, maar Fontaines record is van een ander kaliber: 30 doelpunten in 21 wedstrijden voor Frankrijk, waarvan 13 alleen al op het WK van 1958. Een record tot op de dag van vandaag, of liever gezegd, voor altijd!
20) De Marseillaise is het beste volkslied.
21) De ongebruikelijke trainingsmethoden van het nationale team in 1973
22) Franz Beckenbauer speelde zijn laatste interland in het Parc des Princes.
Hoe toepasselijk dat de keizer afscheid nam van het internationale toneel in het Parc des Princes. Op 23 februari 1977 leidde hij het Duitse nationale team voor het laatst als aanvoerder het veld op – Frankrijk won met 1-0.
23) Iedereen wilde de sokken dragen, net als Marius Trésor.
Niemand speelde zo nonchalant met zijn sokken naar beneden als de centrale verdediger van Guadeloupe, wiens blik op het WK van 1978 een inspiratiebron was voor een hele generatie straatvoetballers (en waarschijnlijk ook voor Hans-Peter Briegel).
24) In de ranglijst over vijf jaar staat Frankrijk altijd een stuk achter Duitsland.
De Franse Ligue 1 is natuurlijk een van de vijf grote competities van Europa, maar traditioneel ook de kleinste van de vijf. Dit is belangrijk voor Duitsland, omdat alleen de bonden in de top vier van de UEFA-ranglijst vier vertegenwoordigers rechtstreeks mogen inschrijven voor de groepsfase van de Champions League. Ondanks de miljoenen dollars van Qatar bestaat er momenteel geen gevaar dat deze situatie snel zal veranderen.
25) De pittoreske achtergrond van het stadion van AS Monaco, de club uit het belastingparadijs.
26) In Bretagne ligt een Gallisch voetbaldorp: Guingamp.
Als de kaart vooraan in de Asterixboeken op schaal is, dan ligt de gemeente Guingamp slechts 60 kilometer ten westen van de plek waar in Caesars tijd het dorp van de ontembare Galliërs stond. Niet ongepast, want hoewel Guingamp minder dan 7000 inwoners telt, is de lokale voetbalclub er op de een of andere manier in geslaagd om vijf jaar in de hoogste divisie te blijven. En niet alleen dat: de mannen uit Armorica hebben drie keer de finale van de Franse beker bereikt en de beker zelfs twee keer gewonnen, in 2009 en 2014. Als je dan ook nog weet dat sterren als Didier Drogba, Florent Malouda en wereldbekerwinnaar Stéphane Guivarc'h ooit voor EA Guingamp speelden, blijft er maar één ding over: Bij Teutates!
27) De as Platini, Tigana en Giresse was bepalend voor een tijdperk.
Het is eigenlijk absurd dat dit middenveld, vol genialiteit en esprit, uiteindelijk alleen het EK van 1984 won. Dat dit te danken was aan spelers als Wolfgang Dremmler, Ditmar Jakobs en Norbert Eder, maakt het allemaal nog een beetje gekker.
28) "Maar", veruit het mooiste woord voor doel.
29) Modeontwerper Daniel Hechter ontwierp in de jaren 70 een tenue voor PSG.
30) Johan Micoud is nu wijnmaker.
Een kantoorboekhandel runnen na zijn carrière? Een toto-afhaalpunt? Niet met een Fransman! Geheel in stijl produceert de grote Micoud nu een Merlot genaamd Château La Connivence.
31) De eerste zwarte ster van Europa speelde voor Marseille.
De Marokkaan Larbi Benbarek kwam in 1938 van Casablanca naar Olympique Marseille, leidde het team naar de tweede plaats en werd opgeroepen voor het Franse nationale team.
32) Jean-Jacques Annaud maakte een zeer beroemde voetbalfilm.
“Voor mij is het hiermee afgelopen” (oorspronkelijk: Coup de tête ) verscheen in 1979 in de bioscoop en is een bijtende satire op de glamourwereld van voetbal.
33) De eerbiedwaardige “L’Équipe” verschijnt nog dagelijks.
Officieel bestaat de krant al sinds 1946, maar de oorsprong ervan ligt bij een tijdschrift met de naam "L'Auto". Dat tijdschrift was zeker niet uitsluitend gericht op de autosport (in 1903 richtte "L'Auto" de Tour de France op om de oplage te vergroten).
34) Dominique Rocheteau was een voetbalhippie.
Hij was een van de meest vooraanstaande charismatici in de Franse voetbalgeschiedenis, die overigens niet aan charisma ontbrak. Meer nog dan Platini was deze donkerharige dribbelaar een popster, met zijn bijzondere loopstijl en ondeugende glimlach. Bijna elke jongen in Saint-Étienne wilde net als hij zijn.
35) PSG-legende Luis Fernández, die zich ooit halfnaakt op bed liet fotograferen na het ontbijt.
36) Arsène Wenger heeft het mooie voetbal uitgevonden.
De laatste jaren, toen iedereen bij Arsenal uitkeek naar zijn vertrek, is men vergeten hoeveel deze nobele man uit de Elzas heeft bijgedragen aan het esthetische aspect van het spel.
37) De Franse bekercompetitie is de gekste ter wereld.
Stel je voor dat een kleine amateurclub tegen een profploeg wordt geloot in een bekertoernooi – en vervolgens de halve wereld over moet reizen om überhaupt bij de wedstrijdlocatie te komen. Nou, dat is heel normaal in Frankrijk, want in de zevende ronde van de Coupe de France de Football voegen elf clubs uit de Franse overzeese gebieden zich plotseling bij de clubs van het vasteland die het tot hier hebben geschopt. We hebben het over teams uit exotische oorden zoals Martinique of Polynesië. Het reisrecord werd in 1976 gevestigd door Nickel Nouméa uit Nieuw-Caledonië. Het team vloog 16.756 kilometer om te spelen tegen derdeklasser AS Corbeil. En na een klinkende 3-0 nederlaag reisden ze dezelfde afstand terug.
38) Fans van RC Lens zijn er gek op.
In tijden zonder corona komen er bij elke thuiswedstrijd in het Stade Bollaert-Delelis bijna 30.000 toeschouwers af – zelfs in de tweede divisie. Lens, de ploeg uit de traditionele mijnstreek in het noorden, is een beetje zoals het Franse Schalke. Fan zijn van deze club is geen oppervlakkige hobby, maar een manier van leven.
39) Geen enkele naam leest zo mooi als die van Claude Makélélé.
40) Robert Wurtz was de “Nijinsky van het fluiten.”
Een voorbeeld: toen spelers en coaches in 1989 dreigden een wedstrijd tussen PSG en AJ Auxerre te laten escaleren, rende scheidsrechter Wurtz naar de zijlijn, knielde voor de bezoekende coach Guy Roux en vouwde zijn handen in gebed. Zulke theatrale acties, op bevel van de scheidsrechter, zie je tegenwoordig niet meer.
41) Het logo van Le Coq Sportif.
42) Kylian Mbappé is snel. Heel snel. Heel, heel snel.
Om precies te zijn: de 24-jarige ster van PSG is zo ontzettend snel dat hij in de competitiewedstrijd tegen Lyon op 8 oktober 2018 in slechts 13 minuten vier doelpunten maakte.
43) Albert Camus zei: “Alles wat ik weet over moraal en verplichtingen heb ik te danken aan het voetbal.”
44) Het Stade Vélodrome in Marseille is een knaller.
Met een capaciteit van 67.394 heeft het grootste clubstadion van Frankrijk alles: een lange geschiedenis (het werd gebouwd voor het WK van 1938), gepassioneerde fans en een pittoreske locatie aan de Middellandse Zee. De droomstadion van het Franse voetbal.
45) Het doelpunt van Ousmane Dembélé tegen Bayern München werd in april 2017 uitgeroepen tot Doelpunt van de Maand.
Ja, het is waar: BVB-fans zijn de jongeman kwalijk dat hij in het Frans afscheid nam van Dortmund. Maar zij – en vele andere Duitse voetbalfans – zullen hem voor altijd in hun hart sluiten voor deze sensationele goal. Eén haak, één blik, één krul in de verre hoek, en Bayern werd in eigen stadion uitgeschakeld in de beker.
46) Het wapen van FC Metz toont een draak en een kruis van Lotharingen.
47) Raymond Kopa stond bekend als de “Napoléon van het voetbal”.
Je zou de makkelijke weg kunnen kiezen en Kopa's bijnaam toeschrijven aan zijn lengte van slechts 1,68 meter, maar dat zou nauwelijks een fractie van de waarheid zijn. Als lid van het "Witte Ballet" won hij in de jaren 50 drie keer de Europacup met Real Madrid, en de derde plaats van Frankrijk op het WK van 1958 zou ondenkbaar zijn geweest zonder de briljante passer.
48) Het groen van AS Saint-Étienne
49) Didier Deschamps won de wereldbeker als speler en coach.
En slechts twee anderen kunnen dat zeggen. Ten eerste Mário Zagallo, die in 1958 en 1962 op het veld triomfeerde, en in 1970 langs de zijlijn. En ten tweede natuurlijk Franz Beckenbauer (1974, 1990).
50) Montpellier werd in 2012 sensationeel kampioen.
Eerst een degradatiestrijd, en toen, geheel onverwacht, het eerste kampioenschap in de clubgeschiedenis: wat Leicester City in 2016 in Engeland presteerde, had Montpellier vier jaar eerder al gepresteerd. Overigens deden ze dat ook tegen opgepimpte concurrentie: PSG eindigde toen als tweede.
51) In de jaren dertig kon Oskar Rohr in Straatsburg doen wat hij thuis niet mocht: als professional spelen.
Toen FC Bayern München in 1932 zijn eerste Duitse kampioenschap won tegen Eintracht Frankfurt, was de 20-jarige Oskar Rohr een van de beslissende spelers in de finale. Omdat de nazi's kort daarna de macht grepen, verliet Bayerns Joodse trainer Richard Dombi het land – en Rohr volgde hem. De reden was waarschijnlijk dat de jongeman geld wilde verdienen met voetbal, dat in Duitsland verboden was. Rohr werd in 1937 topscorer van Frankrijk en leidde Straatsburg naar de bekerfinale. Maar toen vielen Duitse troepen binnen – en Rohr eindigde als verrader, eerst in de gevangenis, vervolgens in een concentratiekamp en uiteindelijk aan het oostfront. Gelukkig overleefde hij alles en keerde na de oorlog terug naar zijn geboortestad Mannheim.
52) Jean-Paul Sartre wist: “In het voetbal wordt alles gecompliceerd door de aanwezigheid van het andere team.”
53) Thierry Henry was de eerste die zijn sokken tot boven de knie optrok.
54) Albert Batteux bouwde een van de grootste teams: Stade Reims.
In april 2018 juichten de traditionalisten toen Reims terugkeerde naar de hoogste divisie. In de jaren vijftig was de kleine club, dankzij de legendarische trainer Batteux, een vlaggenschip van het Franse voetbal en bereikte het twee Europacupfinales.
55) Nationaal speler Joel Bats was een dichter.
Toen hij in 1982 ernstig ziek werd, begon de toen 25-jarige keeper gedichten te schrijven voor therapeutische doeleinden. Later zette hij er een aantal op muziek en zong ze.
56) Verrassende kampioen, de tweede: OSC Lille.
57) Vanwege een heraldisch symbool in het wapen wordt Girondins Bordeaux ook wel “de club met de chevron” genoemd.
58) Emmanuel Petit inspireerde een van de beste gezangen aller tijden.
Niemand minder dan toekomstig Gunners-coach Arsène Wenger leidde de wervelende Petit van de jeugdopleiding van Monaco naar het eerste elftal. En toen Wenger in 1996 naar Arsenal verhuisde, haalde hij Petit snel naar Londen. In Highbury Stadium, waar Arsenal destijds nog speelde, scandeerden de fans: "Hij is blond, hij is snel, zijn naam is een pornofilm – Emmanuel, Emmanuel!"
59) David Ginola cultiveerde zijn excentriciteit.
Slechts één voorbeeld van hoe hij zich onderscheidde van anderen: zijn rol in de oorlogsfilm "The Last Mission". Ginola's schommelingen tussen genialiteit en waanzin werden niet door iedereen goed ontvangen; voormalig coach Gerard Houllier noemde hem simpelweg een "schoft".
60) De spelers van Nîmes Olympique worden les Crocodiles genoemd.
61) Niemand schoot zo mooi langs de flank als Didier Six in Stuttgart.
Helaas mocht de bij de VfB-fans populaire Fransman slechts twee jaar lang door de verdediging van de tegenstander heen razen, voordat trainer Benthaus hem liet vallen.
62) In 2006 kon (bijna) niemand voorbij de laatste vier spelers komen: Sagnol-Thuram-Gallas-Abidal.
Frankrijk speelde zeven wedstrijden in het "zomersprookje" en kreeg slechts drie doelpunten tegen – totdat de finale in Berlijn beslist werd door strafschoppen. De ploeg verdiende de titel, iets waar ze vervolgens nog twaalf jaar op moesten wachten.
63) De kussen op het kale hoofd van Fabien Barthez zijn onvergetelijk.
64) Lilian Thuram zet zich in tegen racisme.
Lipservice verlenen aan racisme is een gangbare praktijk onder voetballers, maar weinigen belichamen deze overtuiging geloofwaardiger dan de recordinternational van de Équipe Tricolore. Thuram is lid van de Franse Integratieraad, heeft films gemaakt en tentoonstellingen over dit onderwerp – en botste met de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken Sarkozy toen hij haat tegen de banlieues aanwakkerde.
65) Veel stadions hadden vroeger een wielerbaan.
Wat Duitse stadions in hun atletiekbaan hebben, hebben Franse velodrooms in hun stadions – hoewel dat in het land van de Tour de France niet zo verwonderlijk is. Het Stade Vélodrome is het bekendste voorbeeld, maar ook in Bordeaux, Reims, Valenciennes en het Parc des Princes in Parijs raceten tweewielers rond het ovaal.
66) In Stade Rennes vind je de Galette-saucisse, een stadionworst in een crêpe.
De hogepriesters van de Duitse braadworst hebben waarschijnlijk een crisis, maar het ziet er eigenlijk best grappig uit als de helft van het stadion ze dit soort dingen naar binnen werkt. En het smaakt zelfs lekker, in ieder geval een beetje.
67) De Franse jeugdopleiding is de beste ter wereld.
De DFB droomt van wat de Fransen eind jaren 80 in Clairefontaine met hun geplande jeugdopleiding tot stand brachten: een nationaal sportcentrum waar de beste voetballers van het land op een moderne manier worden opgeleid, zonder rekening te houden met regionale ijdelheid. De resultaten waren duidelijk zichtbaar op het WK van 2018: niemand anders in het wereldvoetbal beschikt over zo'n overvloed aan talent.
68) De SC Bastia-shirts uit 1978 waren iconisch.
69) De komiek Gérald Dahan hield Raymond Domenech en Zinédine Zidane voor de gek.
In de herfst van 2005 werd de Franse president Jacques Chirac een week lang in het ziekenhuis opgenomen vanwege een lichte beroerte. Stemimitator Gérald Dahan maakte van deze situatie gebruik. Op de ochtend van de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Ierland belde hij het Franse teamhotel in Dublin, waarbij hij zich voordeed als Chirac, en vroeg om met bondscoach Raymond Domenech en aanvoerder Zinédine Zidane te spreken. "U zou me een groot plezier doen als u uw hand op uw hart zou kunnen leggen tijdens de Marseillaise," vroeg Dahan hen beiden met een zachte stem. Die avond was de natie onmiddellijk verbaasd toen ze zagen dat alle spelers hun rechterhand op hun borst legden tijdens het volkslied. Toen Domenech hoorde dat hij was opgelicht, zei hij: "Het was een geweldig moment en ik heb er geen spijt van."
70) Vierdeklasser Calais RUFC bereikte de bekerfinale.
En toen wonnen ze bijna in mei 2000! Alleen een strafschop in de 90e minuut deed de amateurs, die op weg naar de finale tegen Nantes twee eerste- en twee tweededivisieploegen hadden uitgeschakeld, de das om.
71) In Toulon vindt jaarlijks een showcase van toekomstige supersterren plaats.
De beste voetbalclub uit Toulon, een havenstad ten oosten van Marseille, heeft nog nooit een titel gewonnen en speelt momenteel in de amateurcompetitie. Desondanks heeft de naam van de stad een sterke reputatie in de voetbalwereld. Sinds 1974 wordt hier jaarlijks een toernooi voor nationale teams onder de 21 gehouden. Het werd ooit beschouwd als een officieus WK en heeft nog steeds een enorme prestige. Dit blijkt uit de lijst van jonge sterren die zijn uitgeroepen tot "Speler van het Toernooi", met namen als David Ginola (1987), Alan Shearer (1991), Rui Costa (1992), Thierry Henry (1997), Javier Mascherano (2003) en James Rodriguez (2011).
72) Lucien Laurent scoorde het eerste doelpunt in de geschiedenis van het WK.
"Ik had toen geen idee van de betekenis van het doelpunt", zei Laurent in een interview uit 1998 over zijn volley van 68 jaar eerder. "We wisten niet eens of het idee van een WK echt zou aanslaan."
73) Iedere virtuele manager was achter Henri Saivet aan.
In 2008 werd de spits, die toen voor het Franse nationale elftal onder 18 speelde, beschouwd als een superster – in de simulatie "Football Manager", waar hij werd gezien als de opvolger van Thierry Henry, bijna evenwaardig aan Messi of Ronaldo. Tegenwoordig speelt Saivet voor Newcastle United.
74) De antifascistische Rode Ster Parijs is de op één na oudste club van het land.
De Engelse krant The Guardian noemde Red Star de "oudste, hipste en meest politieke club van Parijs". Hoewel de successen van de huidige club uit de derde divisie (vijf bekerwinsten) al tientallen jaren teruggaan, is het voor de fans de perfecte tegenpool van het gladde PSG.
75) Niemand zette zijn kraag zo koelbloedig op als Eric Cantona.
76) De onofficiële bijnaam van het nationale team is “Black-Blanc-Beur” (Zwart, Wit, Noord-Afrikaans).
77) Christophe Dugarry droeg een haarband met stijl.
De "Lex Piplica" stelt dat niemand een dunne leren hoofdband kan dragen zonder er belachelijk uit te zien. Dugarry was de enige uitzondering.
78) Robert Guérin was medeoprichter en eerste voorzitter van FIFA.
Gezien de ontwikkelingen van de afgelopen decennia zou je je kunnen afvragen of FIFA wel zo'n goed idee was. Vanuit het perspectief van journalist Robert Guérin bestond daar echter geen twijfel over. In 1904 lag de focus echter niet alleen op geld, maar op de spanning van internationale wedstrijden.
79) De Adidas Tricolore is de mooiste bal aller tijden.
80) Zijn collega’s noemden Laurent Blanc ‘le president’.
Zizou was de maestro van het team dat in 1998 het WK won, en Laurent Blanc was de man die de boel achterin bij elkaar hield. En als het voorin niet goed ging, sprong hij er ook bij – zoals met zijn golden goal die de beslissende treffer was in de achtste finales tegen Paraguay.
81) De eerste wereldbekertrofee werd vernoemd naar Jules Rimet.
Het is moeilijk te geloven, maar er was een tijd dat FIFA-voorzitters geen schurken waren, maar onberispelijke mensen. Mannen van eer zoals de advocaat en praktiserend katholiek Jules Rimet, afkomstig uit een klein dorpje genaamd Theuley. Rimet bekleedde de langste ambtstermijn van alle voorzitters van de wereldbeker (1921 tot 1954) en werd beschouwd als de drijvende kracht achter de introductie van het WK. De oorspronkelijke WK-trofee droeg dan ook zijn naam, wat op zijn beurt de Lightning Seeds van Liverpool inspireerde tot de beroemde uitspraak "Jules Rimet nog steeds stralend". Rimets laatste officiële daad was overigens het uitreiken van de Coupe Jules Rimet aan een zekere Fritz Walter in de stromende regen in Bern.
82) Djibril Cissé was en is extravagant.
Uiteindelijk viel hij vaak meer op door zijn kapsel, en je vergeet al snel dat Cissé een écht goede voetballer was. Niet alleen omdat hij in 2005 de Champions League won met Liverpool FC.
83) Bordeaux was het toonbeeld van gastvrijheid.
Uitwedstrijden in de Europacup zijn weliswaar niet altijd onderhevig aan vermakelijkheidsbelasting, maar toch zullen Eintrachtfans in het jaar des Heren 2013 nog vaak aan hun kleinkinderen vertellen over het uitstapje naar Bordeaux – en dat heeft grotendeels te maken met de kalmte van de Zuid-Fransen, die van het bezoek van 12.000 fans uit Frankfurt een feestje maakten.
84) Vanwege een stad in Zuid-Frankrijk worden Duitse hobbytroepen “Nothing Toulouse” of “Born Toulouse” genoemd.
85) Alle films met Eric Cantona zijn goed.
Nou ja, misschien niet allemaal, maar de meesten wel. En hoe dan ook: Eric Cantona als Eric Cantona in de Ken Loach-film "Looking for Eric" – dat is... ja, dat is geweldige cinema.
86) Bixente Lizarazu heeft een surfkamp aan de Atlantische Oceaan.
De man heeft een surfersfamilie; zijn broer Peyo is een van de beste surfers ter wereld. Maar Bixente kan ook als de duivel golven bedwingen – en iedereen die wil, kan van hem leren.
87) Het overhemd dat Michel Platini nooit in zijn broek stopte.
88) Robert Pires en Thierry Henry probeerden de meest gewaagde penaltytruc.
De een laat los, de ander schiet: het Franse team van Arsenal bedacht deze truc in een wedstrijd tegen Manchester City in 2005. De clou? Het pakte averechts uit.
89) Bruno Metsu had de mooiste kurkentrekkerkrullen.
De coach, geboren in het uiterste noorden van Frankrijk, was zelfs voorbij zijn haarlengte een bijzonder man. Na een aantal periodes in lagere divisies waagde hij zich aan de wereld en werd populair als bondscoach van Senegal, met wie hij de kwartfinales van het WK 2002 bereikte. Een bijzondere band: Metsu bekeerde zich later tot de islam en werd na zijn dood in 2013 in Senegal begraven.
90) 1. FC Saarbrücken was in 1948/49 het beste team in de Franse tweede divisie.
Na de oorlog genoot Saarland bijna tien jaar onafhankelijkheid. Tussen 1948 en 1951 had het zelfs een eigen voetbalcompetitie, de Ehrenliga. De beste club van de deelstaat, 1. FC Saarbrücken, was echter te goed voor de competitie, dus alleen het tweede team speelde mee. Het eerste team, FC Sarrebruck, speelde echter buiten competitie in de Franse Divisie 2. De Saarlanders zouden gepromoveerd zijn als ze dat hadden mogen doen. In juni 1949 diende FCS een aanvraag in bij de Franse voetbalbond, maar die werd afgewezen.
91) Nicolas Anelka werd in de kofferbak van een auto naar de luchthaven van Madrid gesmokkeld.
Velen vonden hem een arrogante idioot, maar deze stunt was stijlvol: na de ruzie met Real Madrid vluchtte Anelka in de kofferbak van zijn auto, terwijl de wachtende journalisten verbijsterd achterbleven.
92) Aimé Jacquet had het beste grijze haar.
De bondscoach van het WK 1998 leek altijd alsof hij net van de Sorbonne kwam, waar hij een lezing had gegeven over het late werk van Simone de Beauvoir. En wij? Wij hadden Vogts.
94) Niemand maakte zo'n mooie pass vanaf het halve veld als Willy Sagnol.
In de voorouderlijke galerij van Franse gastarbeiders bij FC Bayern (Papin, Lizarazu, Ribéry) lijkt hij wat kwetsbaar. Maar ze kunnen altijd iemand als de ijverige, eeuwige flankspeler gebruiken. En Carsten Jancker staat vooraan te wachten.
95) De manier waarop Franz Beckenbauer “Jean-Pierre Papin” zei, zal nooit worden vergeten.
96) Nergens kun je stijlvoller feestvieren dan bij de Arc de Triomphe.
97) Lilian Laslandes heeft de beste bijnaam.
Laslandes scoorde bijna een schitterende omhaal tegen Dortmund. Maar dat was voor Auxerre, niet voor 1. FC Köln, waar hij in 2002 werd uitgeleend en waar de fans hem de bijnaam "Laslandesliga" gaven.
98) Dimitri Payet scoorde misschien wel het mooiste doelpunt in een openingswedstrijd van het EK van 2016.
Je team speelt een toernooi op eigen bodem. De verwachtingen zijn hooggespannen. Iedereen verwacht een overwinning tegen Roemenië in de eerste wedstrijd, maar bij het laatste fluitsignaal staat het nog maar 1-1. Je knalt de bal vanaf 18 meter in de bovenhoek. Het is een wedstrijd die je kunt spelen.
99) Josip Skoblar scoorde 44 doelpunten voor Marseille in één seizoen.
Ook de Kroaat Skoblar is geen onbekende in Duitsland – hij speelde jarenlang voor Hannover en was korte tijd trainer bij HSV. Zijn beste jaar was echter in Marseille. De 44 doelpunten die hij in 1970/71 maakte, zijn tot op de dag van vandaag een Frans record.
100) Al in 1996 was er een vrouw werkzaam als grensrechter in de Ligue 1.
Nelly Viennot, die bij ongeveer 200 wedstrijden in de hoogste divisie als scheidsrechter fungeerde, was ook de enige vrouw op de shortlist bij de selectie van scheidsrechters voor het WK 2006.
11freunde
