In de Tour de France is er Tadej Pogacar – en de rest. De Sloveen staat op het punt zijn vierde Tourzege te behalen.

"Gewonnen tegen de aliens? Ik kan het bijna niet geloven", zei Thymen Arensman vrijdagavond aan de finish van de 19e etappe van de Tour de France. De Nederlandse wielrenner had zijn voorsprong nipt verdedigd op de haarspeldbochten naar La Plagne, voor Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard. In Arensmans ogen waren de twee de aliens tegen wie een gewone wielrenner zoals hij doorgaans geen schijn van kans maakt – zeker niet in de bergen.

Wat de uitgeputte etappewinnaar zei, weerspiegelde waarschijnlijk vrij nauwkeurig de mening van de meerderheid in het peloton. Pogacar bleek in de 112e Tour de France duidelijk de betere van de twee buitenaardse renners. De 25-jarige Sloveen heeft na de laatste Alpenrit een kleinere voorsprong op Vingegaard dan vorig jaar. Was het verschil in Parijs nog 6:17 minuten, nu is het verschil tussen de twee slechts 4:24 minuten. En zelfs Pogacars vier etappezeges dit jaar lijken bijna mager vergeleken met de zes van vorig jaar.

Maar dit jaar was de weerstand groter: Vingegaard had nog nooit zo'n vreselijke crash meegemaakt als in het voorjaar van 2024. Hij kwam volledig getraind naar deze Tour, waarbij hij vooral vertrouwde op de derde week. Maar hij kreeg in elke week en fase van de Tour tegenslagen te verduren.

Pogacars dominantie strekte zich uit over alle terreinen. Of de tijdritten nu vlak of in de bergen waren, hij was altijd superieur aan zijn belangrijkste rivaal. Op de korte, pittige klimmetjes zoals de Mur de Bretagne en in Rouen ontsnapte hij ternauwernood aan Vingegaard. Op de eerste lange hellingen in de Pyreneeën, de klim naar Hautacam, demoraliseerde hij de Deen vrijwel volledig. Daar pakte hij twee minuten en tien seconden op Vingegaard.

Dit gebeurde precies op de berg waar hij de Tour de France van 2022 aan Vingegaard had verloren. "Ja, dat was een mooie revanche", zei Pogacar na afloop. De uitslag van deze Tour stond toen al vast. In de derde week wist de Sloveen zijn voorsprong eenvoudig te behouden. Hij riskeerde ook niet alles om nog meer spectaculaire etappezeges te behalen, zoals op de Mont Ventoux of de Col de la Loze.

"We wisten dat we na de uitvalbeurt van João Almeida, zijn belangrijkste assistent in de klim, onze strategie moesten aanpassen. We moesten conservatiever rijden en konden ons geen fouten permitteren", aldus Andrej Hauptman, sportief directeur van Pogacars Team UAE Emirates.

Pogacar had ook graag een etappe gewonnen in het skigebied La Plagne. Maar toen gaf hij Arensman zijn zin. "Ik reed liever mijn eigen verdedigende ritme. Ik had verwacht dat Jonas zou aanvallen, omdat hij deze etappe misschien ook wel wilde winnen, maar dat deed hij niet," zei Pogacar na het passeren van de finish. Als zijn naaste rivaal niet aanviel, hoefde hij niet meer te investeren dan absoluut noodzakelijk was.

Pogacar verloor tijdens deze tour zijn charisma als jeugdige held, zich niet bewust van zijn sterke punten en meer geïnteresseerd in spelen dan in vechten. Hij heeft zich sindsdien ontwikkeld tot een scherp berekende Grand Tour-veteraan. Dit kan voornamelijk te wijten zijn aan het vroege verlies van zijn waardige assistente, Almeida.

De andere renners uit de VAE probeerden zijn verlies te compenseren, met name de Duitser Nils Politt viel op. Zijn sterke punten liggen echter niet in het opdrijven van het tempo in de bergen. In plaats daarvan gebruikte hij zijn kracht om ontsnappingen te voorkomen die te groot en gevaarlijk konden worden. "We moesten de race zo simpel mogelijk houden", legde Pogacar de strategie van zijn team uit.

Pogacars aanhoudende dominantie is gebaseerd op verschillende bekende factoren: Ten eerste heeft hij een goed genetisch potentieel. Pogacar heeft dit al bewezen met zijn eerste Tour-overwinning in 2020, die hij behaalde zonder veel steun van de ploeg. Ten tweede heeft hij nu een van de sterkste en financieel best ondersteunde ploegen achter zich. Dit heeft geleid tot verbeteringen in trainingsmethoden, uitrusting en voeding. Dit komt niet alleen de kopman, maar ook zijn assistenten ten goede, vooral omdat het allemaal getalenteerde wielrenners zijn die in andere ploegen een leidersrol zouden hebben vervuld.

Pogacar valt ook op door zijn mentale kracht: hij ziet aanvallen als een uitdaging en kan elke tegenslag goed verwerken. Daarnaast is Pogacar veelzijdig, nog een voordeel ten opzichte van Vingegaard. De terreinwagen- dominant rijdt zowel klassiekers als rondes – en wint ze meestal. Zijn wedstrijdprogramma was dit seizoen aanzienlijk voller dan dat van Vingegaard. Pogacar had dus meer wedstrijdtraining – en mogelijk ook meer competitieve strengheid.

Maar met zijn 16 overwinningen op 41 wedstrijddagen – inclusief de truien in de Tour – lijkt hij ook meer op een figuur uit de wereld van heldenverhalen en komische verhalen: een moderne Obelix die, in plaats van de Romeinen te verslaan, de normale wielrenners de kans op de overwinning ontneemt.

In tegenstelling tot de forse Galliër weet men echter niet in welke ketel met toverdrank de slanke Sloveen als kind is gevallen . Hoezeer men Pogacar en zijn veerkracht tegen alle inspanningen van Team Visma – Lease a Bike ook mag bewonderen, er zijn terechte twijfels over zijn prestaties. Pogacars volgende doelen zijn niet de dichtstbijzijnde Romeinse kampementen, maar vermoedelijk de Vuelta en het WK wielrennen in Rwanda.