Alcaraz verovert Wimbledon: hij wint het publiek voor zich en laat de charismameter exploderen.

Carlos Alcaraz boeit, boeit en vermaakt. Zijn levendige tennis is het meest langverwachte ter wereld. Het is duidelijk dat zijn spel hem in slechts enkele seizoenen een legendarische carrière heeft opgeleverd. Maar er is nog iets anders, een geheim wapen dat hem, met name op Wimbledon , een extra competitief voordeel geeft op een altijd lastige ondergrond: charisma.

Het is de glimlach, het vriendelijke gebaar, of de vinger die naar zijn rechteroor gaat wanneer hij een score scoort die het waard is om steeds opnieuw te bekijken. Het is elk van die details, en tegelijkertijd een mix van al die details. Hij demonstreerde dit afgelopen vrijdag tegen Struff, in een survivalwedstrijd die door een paar details werd beslist.

En de gebalde vuist richting zijn box faalt nooit. Het is een constante, en een goedkeurende blik van Ferrero is voldoende als antwoord. Maar de waarheid is dat Carlos de steun van het publiek niet misbruikt; hij wacht simpelweg op het sleutelmoment om een ​​orkest van duizenden mensen met de dirigeerstok te dirigeren, klaar om hem op elk verzoek aan te moedigen .

Zo ging het ook tegen Struff. Hij voelde zich niet op zijn gemak, dat was een voelbare realiteit voor iedereen die aanwezig was op Center Court van de All England Lawn Tennis and Croquet Club, maar de noodkreet bleef uit ; de Murciaan verdroeg het gewoon in stilte.

Hij ontketende de storm op het juiste moment, precies op het moment dat hij het wilde. De stand was 4-4 en de Duitse reus serveerde. Hij moest vechten voor een break die de wedstrijd in zijn handen zou leggen. Het zag er slecht uit: Struff had het voordeel op de service, een zwaarbevochten punt, en... een onverklaarbare volley in het net van de Duitser, terwijl hij alles in huis had om het punt te winnen. Toen begon de magie .

Alcaraz redt nog een gamepunt en maakt snel de break. Nu kijkt hij naar het publiek, eist energie en daagt hen uit. Het publiek, verlangend naar deze "toestemming", barst los.

Na de beweging, dit keer ongevraagd, gaf het publiek opnieuw een ovatie. Applaus kondigde het laatste derde deel aan en Alcaraz gaf de zuivere slag. Vijf stuiters en een ace, 15-0. Nog eens vijf stuiters en nog een ace, 30-0. De 40-0 score kwam met een forehandwinner. De eindstand, een netmiss van Struff die het publiek deed ontploffen. De eindstand. Opluchting voor Carlos.

Na de hartverscheurende vreugdekreet volgt het interview op het veld. "Ik snap niet hoe hij die volley heeft gemist. Ik kan niet geloven dat ik hier met je sta te praten nadat ik de set met 6-4 heb uitgespeeld," zegt hij, waardoor het hele publiek in lachen uitbarst. "Ik snap echt niet hoe hij hem heeft gemist," herhaalt hij voordat hij de vraag afsluit, zonder zijn tegenstander te bespotten, met zijn gebruikelijke nobelheid, wat hem, net zo moeiteloos als altijd, opnieuw een lachsalvo ontlokt op het Centre Court.

Dan komt de makkelijke vraag, over zijn laatste ronde golf met Andy Murray. "Je stelt me ​​die vraag omdat hij het je vroeg, toch? Ik weet waar dit over gaat," zegt hij speels. "We speelden en hij versloeg me, maar toen speelden we nog een keer en won ik. We staan ​​gelijk, we moeten nog een keer spelen ," besluit hij, om de charismameter verder op de proef te stellen.

De volgende wedstrijd is tegen Andrej Roebljov, de eerste grote tegenstander van de regerend kampioen. Het valt nog te bezien of Alcaraz zich door de naam van zijn tegenstander laat verleiden en in de vernietigende modus gaat , want hoewel hij het moeilijk had tegen Fognini en Struff – dankzij Tarvets trucs – wonnen Sinner en Djokovic hun eerdere wedstrijden met minimale moeite, of dat charisma opnieuw het geheime wapen zal zijn dat hem de kwartfinales zal helpen bereiken.