Alianza Lima verslaat Boca Juniors in de Copa Libertadores 59 jaar later

De laatste keer dat Alianza Lima La Bombonera als winnaar achterliet, het stadion dat volgens Romario het dichtst bij de hel staat, was 59 jaar geleden. Boca Juniors had nog geen Copa Libertadores op het programma staan, Argentinië wist nog niet hoe het was om in extase te zijn na het winnen van een wereldbeker en Maradona stond op het punt om naar de basisschool te gaan. Op 10 maart 1966 legde een jongleur genaamd Víctor Pitín Zegarra de tempel van de legendarische wijk La Boca stil met een zwart-wit doelpunt dat niet op YouTube te zien is.

Op de avond van 25 februari 2025 proefde Alianza Lima voor de tweede keer de siroop die haar ongedeerd en triomfantelijk achterliet. Ze verloren de wedstrijd met 2-1, maar wonnen na een perfecte strafschoppenserie. Daarmee werden ze het eerste Peruaanse team dat Boca Juniors uitschakelde in een Libertadores-toernooi. Het resultaat is historisch, want het team uit de wijk La Victoria in Lima kampt met een paradox: het is een groot team in eigen land, maar klein op het vasteland. Hij is de houder van de meeste negatieve records in het meest competitieve clubtoernooi in Zuid-Amerika.

"Als Boca door Alianza Lima wordt uitgeschakeld bij de Libertadores, zal ik nooit meer in mijn leven tekeergaan ", aldus Davoo Xeneize, een Argentijnse streamer, die nu moet bewijzen of hij zijn woord houdt. La Cobra, een andere opiniemaker op internet, stortte tijdens zijn uitzending in toen Alan Velasco de beslissende strafschop tegen de Boliviaan Viscarra miste. Enkele minuten later schreef hij, in een vertoning van elegantie, op X: “Sprakeloos, ga jezelf neuken.” Op de kabeltelevisie stellen Argentijnse commentatoren en presentatoren, die al tientallen jaren de 'waarheden' van het voetbal beheersen, hun professionaliteit op de proef. Sommigen konden de kopbal van Hernán Barcos niet toejuichen. Vanaf de tribune zag ik Juan Román Riquelme, het idool dat dronken was geworden van de macht, verlamd en leeg: hij had zijn maatje aan de kant laten staan.

De laatste tijd kent Alianza Lima een vreedzame en oneervolle sfeer. In 2020 stonden ze op het punt te degraderen naar de Tweede Divisie, maar ze herpakten zich en werden in de daaropvolgende twee jaar de onbetwiste tweevoudig kampioen van het Peruaanse voetbal. In 2023 verloren ze de finale van hun aartsrivaal, Universitario de Deportes, en in een zielige daad doofden ze de lichten in hun stadion om hun feestje te verpesten. Maar tegelijkertijd verbraken ze datzelfde jaar de vloek van dertig wedstrijden zonder overwinning in de Copa Libertadores door Libertad van Paraguay te verslaan in Asunción. In 2025 maakten ze een einde aan de slechtste reeks van opeenvolgende wedstrijden zonder thuiswinst voor een team in dat toernooi (eenentwintig wedstrijden) door een andere Paraguayaanse club te verslaan, Nacional. En gisteren schakelden ze Boca Juniors uit, met hun zes Copa Libertadores op zak. Het gebeurde allemaal in deze onvergetelijke februarimaand, die nu in de agenda staat.

In een voetbalepos wordt de nederigheid van de zwakken gevierd en worden de machtigen van arrogantie beschuldigd. En hoewel veel daarvan bestaat, zijn het rollen die in een eindeloze film verweven zijn. Alianza Lima gedroeg zich tijdens het lokale toernooi meer dan eens als Boca Juniors. Het is een les die je gemakkelijk weer vergeet. Het is verleidelijker om de grens van succes te overschrijden dan bescheiden te blijven. De blauw-witten zullen dit in gedachten moeten houden als ze in de volgende ronde tegen Deportes Iquique uit Chili spelen om zich te kwalificeren voor de groepsfase.

“Niemand geloofde in ons. Wij hebben ervoor gezorgd dat Peru en Alianza Lima gerespecteerd worden. "En ik zeg Peru, want Alianza Lima is Peru", zei de Argentijn Hernán Barcos, de 40-jarige, kalende aanvaller die tot tranen toe bewogen werd door zijn strijd om de reputatie van de blanken en blauwen op het continent te veranderen. De wedstrijd tegen Boca Juniors was bovendien een bewijs van het verstrijken van de tijd. Het doelpunt dat Edinson Cavani, de tweede topscorer van het Uruguayaanse nationale team, door pure onhandigheid miste in het strafschopgebied, op drie meter van het doel. De onnauwkeurigheid van de in Bilbao geboren Ander Herrera, die tot een paar jaar geleden Messi en Mbappé assisteerde bij Paris Saint Germain. De andere kant van de medaille is het 81-jarige duo van Alianza: Barcos en Paolo Guerrero, de historische '9' van het Peruaanse team die de jonge Brey vanaf de penaltystip om het leven bracht.

Op de bank werd de strijd gewonnen door een provocateur: Néstor Pipo Gorosito, een crack die wordt geïdentificeerd met River Plate, die met zijn uitspraken, zijn ondeugende glimlach en zijn cumbia-zangerkrullen de 'bostera'-fans destabiliseerde. “Het is allemaal Biri Biri op het veld”, zei hij onlangs over La Bombonera, het drie verdiepingen tellende stadion dat lijkt op een menselijke lawine. Fernando Gago leek vooraan een beginnende coach, die zich verdiept had in zijn tactische handleidingen en nog nooit had geleerd hoe hij een luxe auto moest besturen.

Terwijl de fans van Boca Juniors zich nog steeds afvragen waarom hun doelman Marchesín zich op het laatste moment liet vervangen om een ​​strafschoppenserie te voorkomen, hebben de fans van Alianza in extase het recht verdiend om gerespecteerd te worden. Zijn rivalen zullen er geen spijt van krijgen als ze de prijs voor deze sprong in waardigheid verlagen. Víctor 'Pitín' Zegarra, die in 1966 het doelpunt maakte, was bijna 85 jaar oud en genoot van de overwinning vanaf de tribune. De Kabbala werkte, net als de gebeden tot de Heer der Wonderen. Er is altijd een tweede keer. Het team dat het licht uitdeed, heeft het zojuist weer aangezet.