De Pérez-Osos, een verhaal met een familierecept

Nadat een luiaardfamilie door een weersverschijnsel hun huis verliest, verhuist ze naar de grote stad op zoek naar een nieuw leven. Daar proberen ze een nieuw horecabedrijf te beginnen en hun culinaire tradities in stand te houden, dankzij een familiereceptenboek dat ze koesteren. De hectiek en de nabijheid van de stad brengen echter personages met zich mee die hun nieuwe project in gevaar brengen en het receptenboek willen overnemen dat de identiteit van de leden van dit gezin bepaalt.

Dit is het uitgangspunt van de Australische animatiefilm The Perez Bears , geregisseerd door Tania Vincent, die deze week in de Mexicaanse bioscopen verschijnt met de stemmen van Lolita Cortés als de katachtige slechterik Dotti, Faisy als de jonge luiaard Mani en Mariazel als de moeder van het gezin, Gabriella.

In een interview met Excélsior sprak Mariazel over de botsing tussen traditie en moderniteit.

Ik vind het mooi dat hier aandacht aan wordt besteed. Daarom zijn ze lui, die een bepaald tempo aanhouden, een bepaald tempo, en de slechterik, haar tegenspeler, Dotti, is een cheeta, die snel gaat, die praat over kapitalisme, over geld verdienen, over het oplossen van problemen. "Dit gezin moet in een bepaald ritme komen om zich aan te passen, om erbij te horen, maar we proberen altijd die essentie, die basis terug te vinden", legt de actrice uit die Gabriella, de moeder van dit gezin, speelt.

Mariazel dacht terug aan haar eigen moeder toen ze de dagelijkse maaltijd klaarmaakte. Het was meer dan alleen eten geven, het was ook een moment van familiereünie.

Ik herinner me mijn moeder, die het ontbijt klaarmaakte, nog twee of drie andere dingen, en zich klaarmaakte om de lunch te maken; drie of vier uur om er te zijn. Eten, zoals deze film laat zien, is meer dan alleen maar voedzaam; Eten brengt het gezin samen, het is een kunst. Koken is een daad van liefde, van vrijgevigheid.

Daarom is een van de belangrijkste onderdelen van deze film het receptenboek. Hiermee wordt de traditie in stand gehouden. Daarom wil Gaby de tijd nemen om te koken, maar dat is lastig voor haar, omdat ze er haar liefde in stopt. "Ze wil alles wat ze heeft op een presenteerblaadje aanbieden", zei hij.

Lolita Cortés, die de rol van Dotti de cheeta vertolkt, vertelde dat het receptenboek dat ze thuis had, ter nagedachtenis aan haar moeder, Dolores Jiménez. Toen ze transcendeerde, nam ze al haar culinaire kennis mee.

Mijn moeder is weggegaan en heeft alles wat ze in zich had meegenomen, verdomme! Pas later besefte ik dat ik niets meer in handen had. Degene die kookt is mijn zus Lau (Laura Cortés), maar dat doe ik eerlijk gezegd nooit. Mijn moeder verbood het, maar Lau was er altijd.

Lau bewaarde alles wat mijn moeder bewaarde. Er bestaat geen echt receptenboek, maar pastel de choclo is wat ons als gezin identificeert, het is heerlijk! Mijn moeder deed er altijd drie uur over als we pastel de choclo zeiden, want dat pastel is echt te gek.

Tegenwoordig is het zo dat je zo snel dingen moet doen. Je pakt gewoon de telefoon en bestelt je eten. Je kookt niet eens meer thuis, mensen willen niet meer koken. “We zijn veel daarvan kwijtgeraakt en dat doet veel pijn”, aldus Cortés, die onthulde dat ze van diepvriesvoedsel houdt.

Ik had nooit zo'n passie voor koken gehad en nadat mijn moeder was vertrokken, besefte ik dat ik veel dingen als vanzelfsprekend had beschouwd, waaronder haar aanwezigheid. Dat 'welterusten, ik hou van je, zorg goed voor jezelf'-gedeelte, ah! Ik ben het kwijt. Nu probeer ik hem samen met mijn kinderen en kleinkinderen te redden", voegde hij toe.

Faisy, die Mani heet, vertelde dat hij zich met het verhaal kon identificeren.

Ik heb altijd het idee van disfunctionele gezinnen verdedigd, omdat ik er zelf in ben opgegroeid. Ik hou van symbolen. Met andere woorden, voor mij kan een kookboek een voetbalwedstrijd zijn of zoiets, omdat het de ruimte is die onze verbondenheid met het gezin laat zien. Dat kan de keuken zijn, maar het kan ook een andere traditie zijn.

De familiekwestie is belangrijk, omdat het personage Laura, het 12-jarige luie meisje, ook een gezin vormt met haar vrienden. Zij zijn degenen die haar helpen haar familie te verdedigen en hen uit de problemen te helpen.

"Voor mij zijn al deze symbolen van eenheid, van traditie, van de strijd die ieder van ons voert, belangrijk, zelfs Mani zelf, die er plotseling alleen maar is om te steunen, maar die uiteindelijk toch zijn muurschildering maakt. Dat durfde hij niet, omdat hij niet wist of zijn moeder het mooi zou vinden of dat het wel goed zou aflopen," aldus Faisy.

De presentator van Me caigo de risa voegde eraan toe dat juist op het moment dat alles wat dit gezin jarenlang had opgebouwd, hun huis en hun restaurant, wordt verwoest, dit hen ertoe dwingt om naar een andere plek te gaan en het symbool tussen moeder en dochter verschijnt, “wat vroeger was en wat modern is.”

Je ziet dat alles in hetzelfde universum kan leven, maar dan via communicatie. Er staan ​​zoveel boodschappen en symbolen in de film waarmee ik op professioneel en persoonlijk vlak een connectie heb met mijn kinderen, vrienden en familie. Het gaat er ook over dat ik voor mijn vrienden zorg, dat ik tegen iemand zeg 'bedankt', 'ik hou van je', 'sorry' en dat niet alleen tegen de familie. "Ik denk dat al die dingen alles makkelijker en leuker gaan maken", concludeerde hij.

Hier heeft u toegang tot nieuws in realtime

Ontdek wat het meest viraal gaat op Facebook

Lees de columnisten van Excelsior Opinion

klm