De twee dieven

Sinds mijn kindertijd leken de twee gekruisigde mannen die Jezus naar Golgotha ​​vergezelden, raadselachtig en intrigerend. Twee mannen die lijden aan grovere en meer rudimentaire kruisen. Hun handen en voeten zijn niet aan het kruis genageld, maar slechts vastgebonden, en het is duidelijk dat hun lijden veel menselijker is dan dat van Christus, die zijn offer met goddelijke berusting ondergaat. Het idee van een Zoon van God die als mens geïncarneerd is en een uiteindelijke bestemming van menselijke verschrikking en pijn aanvaardt om onze verlossing te bereiken, blijft, twee millennia later, een inspirerend en zeer krachtig beeld. Maar hoe zit het met die twee? De andere gekruisigde mannen, wat hebben zij gedaan? Waarom zijn ze daar? Hoe komt het dat zij de laatste momenten van de Messias delen?

U weet het antwoord vast wel: ze zijn de goede dief en de slechte dief. Kruisiging is de Romeinse doodstraf voor hun misdaden. En voor de Verlosser zullen ze tegenovergesteld gedrag vertonen. Dimas is de goede dief, gekruisigd rechts van Jezus van Nazareth. In religieuze beelden richt hij meestal zijn blik op Jezus en geeft hij een uitdrukking van sereniteit en acceptatie. Voor veel christenen is hij de heilige Dimas, omdat het volgens het Lucasevangelie Jezus Christus Zelf was die hem verzekerde dat hij vandaag met Hem in het paradijs zou zijn.

Er is sprake van een zekere maatschappelijke hypocrisie waardoor de excessen van links nooit worden vergeven.

Dus, of Dimas nu berouw had van zijn wandaden of niet – geen kleinigheid – hij werd onmiddellijk een heilige door het directe plan van Jezus, die hem op het uur van zijn dood naar het paradijs verhief. Dit werpt een krachtig licht van hoop op vele zondaars die vertrouwen op de uiteindelijke verlossing, zelfs als ze de doodsstrijd van de Zoon van God niet meemaken. Misschien is oprecht berouw – en hier is het – en het aanroepen van Jezus met al ons geloof terwijl onze fysieke dood intreedt, voldoende. Geloven in de opstanding is een ander christelijk kenmerk dat het verschil markeert tussen degenen die alleen hopen dat de dood geen totale en absolute verdwijning zal betekenen.

Matteüs zegt in zijn evangelie dat de twee dieven Jezus aanvankelijk bespotten. Lucas daarentegen beweert dat slechts één van hen dat deed, degene die links van de Messias stond. En hij eiste dat, als hij werkelijk de Messias was, hij zichzelf en hen zou redden.

Geen van beide dieven heeft een naam in de canonieke evangeliën. Dankzij de apocriefe teksten weten we dat de goede dief Dimas heette en de slechte Gestas, die verschijnt als een bloeddorstige misdadiger en, wederom in de beeldspraak, kronkelt aan het kruis en soms zelfs demonische trekken heeft.

De goede dief staat rechts en de slechte dief links, want meer dan één Spaanse kiezer begrijpt de techniek van omkoping. Voor sommigen is het, als rechts zich ergens schuldig aan maakt, het promoten van kapitalisme. Er is een ongezonde tolerantie voor belastingontduiking of meevallers. Maar als links steelt, is dat een gruwel en onthouding.

Lees ook Eerst ik Daniël Fernández

Wees niet in de war, en denk niet dat ik de premier tot een traditionele messias maak en van plan ben Santos – de naam zelf zegt het al – de eigenschappen van een goede dief toe te schrijven en de rol van slechte dief bijvoorbeeld aan Ábalos over te laten. We stoppen Koldo wel in bed zolang hij aan de voet van Golgotha ​​ligt, de plaats van de schedel in het Hebreeuws. Niets van dat alles. Ik wil geen vergelijkingen trekken of oneerbiedig zijn. Maar ik wijs er misschien wel op dat er een zekere maatschappelijke hypocrisie heerst die de excessen van links nooit vergeeft. Misschien vanwege de geroemde en zelfverklaarde morele superioriteit van links.

Elke dief is een dief. En er is geen verlossing mogelijk voor degenen die jarenlang een web van afpersing en omkoping weven. Maar we moeten ook, voor één keer, de kwestie van openbare werken in ons land aankaarten en aan de kaak stellen dat de financiering van politieke partijen niet transparant is. Evenmin kunnen we zulke lage salarissen voor ministers en regeringsleiders blijven tolereren. Samenvattend en concluderend: net zoals we prostitutie moeten bestrijden door de hoerenlopers aan te pakken, moet er ook iets gedaan worden aan de corruptelingen.

In de tussentijd, terwijl wij wachten op de opstanding, moeten wij geloven in de verlossing en bekering eisen en, ja, de noodzakelijke boetedoening.