Maestro's bespreken partituren in El Siglo

Maestros Iván López Reynoso (Guanajuato, 1990), gerenommeerd orkestdirigent, en José Luis Barros Horcasitas, voorzitter van Pro Ópera AC, schitterden in een avond gewijd aan muziek. De locatie El Siglo de Torreón vormde het decor waar beide gasten, net na 19.00 uur op donderdag 28 augustus, in gesprek gingen over partituren, componisten en grote werken uit de historische muziektraditie.

Het evenement werd georganiseerd door de uitgeverij, in samenwerking met de Camerata de Coahuila en de gemeenteraad van Torreón via het Municipal Institute of Culture and Education (IMCE).

José Luis Barros Horcasitas leidde de discussie met zijn vragen, terwijl Iván López Reynoso de muziek bij zijn antwoorden verzorgde. Het publiek kon luisteren naar het levensverhaal en de muzikale filosofie van de man die zich heeft gevestigd als een van de leidende figuren in de Mexicaanse hedendaagse muziek en onlangs werd benoemd tot artistiek directeur van de Opera van Atlanta.

López Reynoso's muzikale loopbaan gaat terug tot zijn vroege jeugd. Zijn indruk van de film Fantasia (1940), gecomponeerd door het Philadelphia Orchestra en gedirigeerd door Leopold Stokowski, had een diepe indruk op hem gemaakt. Jaren later ontmoette hij dirigent Eduardo Mata. Dit leidde tot de beslissing om muziek te gaan studeren. Hij studeerde aan het Conservatorio de las Rosas in Morelia en de Vida y Movimiento School of Music. Hij debuteerde in Monterrey op 19-jarige leeftijd. Ook maakte hij zijn debuut in het Palacio de Bellas Artes op 22-jarige leeftijd, waar hij een breed scala aan grote stemmen dirigeerde, waaronder Javier Camarena, Rebeca Olvera en David Lomelí.

Ik luister graag naar muziek. Ik verzamelde al van jongs af aan veel platen. Ik heb mijn hele leven naar veel symfonieën en opera's geluisterd. Dus toen het tijd werd om ze te bestuderen, waren ze me niet vreemd. Zelfs voordat ik de partituren opensloeg, kende ik de symfonieën van Beethoven, Brahms, Schumann, en opera's van Verdi, Rossini en Puccini.

Welk werk was moeilijk voor Iván López Reynoso?, vroeg José Luis Barros Horcasitas.

De regisseur uit Guanajuato reageerde meteen op Richard Strauss' Electra (1909) en noemde het het grootste monster dat hij ooit in zijn carrière had geconfronteerd.

Evenals Inferno (2019-2020) van Thomas Adès en The Marvelous Mandarin (1926) van Béla Bartók.

In zijn boek Tiempo de Otoño (Herfsttijd) presenteert de overleden schrijver Eusebio Ruvalcaba een tekst over Eduardo Mata die gemakkelijk toepasbaar zou zijn op de carrière van Iván López Reynoso: "In Mexico is het niet makkelijk om op een podium te staan, het stokje over te nemen en muziek te maken. En eigenlijk in elk land. Maar waar we nu aan denken is Mexico, omdat kunst zich door gevaarlijke moerassen beweegt, waarin je gemakkelijk kunt wegzinken. Je moet tot de dood vechten tegen apathie, struikelen en afgunst. De dirigent heeft hiervoor evenwicht en buitengewone energie nodig."

HET PROGRAMMA MET CAMERA'S

Iván López Reynoso betreedt aanstaande vrijdag 29 augustus om 20.30 uur het podium in het Isauro Martínez Theater (TIM). Het is zijn debuut in Torreón met Camerata de Coahuila, een orkest waarmee hij de hele week twee belangrijke werken heeft verfijnd: Brahms' Symfonie nr. 3 en Haydns Symfonie nr. 60, die oorspronkelijk werd gecomponeerd als soundtrack voor het toneelstuk El distraído (1770).

"Voor mij is het altijd een enorm succes om een ​​bekend werk te programmeren met een minder bekend werk. Dat is een onfeilbaar instrument, omdat het het publiek, dat net als wij allemaal uitkijkt naar Brahms' Symfonie nr. 3, de kans geeft om een ​​ander meesterwerk te ervaren dat veel minder beroemd maar even briljant is, zoals Haydns Symfonie nr. 60."

Dit zijn twee werken die de Camerata de Coahuila voor het eerst in haar 30-jarig bestaan ​​uitvoert. Iván López Reynoso sprak geen lof uit over de muziek van Brahms, een componist die hij diep bewondert. Hij schroomde ook niet om het historische belang van Haydn en zijn genialiteit voor het schrijven over de notenbalk te benadrukken.

Vervolgens ging José Luis Barros Horcasitas in op de structuur van Brahams Symfonie nr. 3, met name de delen I en IV.

Door het hele werk heen gebruikt de componist het motto FAF, de noten F, As, F, wat “Frei aber froh” (“Vrij maar gelukkig”) betekent; het zijn drie akkoorden die op verschillende plaatsen botsen en waar we aandacht aan moeten besteden.

"Dit is mijn partituur van Brahms' Derde symfonie," wees Iván Lopéz Reynoso naar zijn partituurboek dat op een muziekstandaard op het podium stond. "En op de vorige pagina noteer ik mijn aantekeningen, als een soort geheugensteuntje voor de belangrijke details elke keer dat ik repeteer. Het is erg belangrijk om te weten dat er voor mij verschillende interessante feiten over Brahms' Derde symfonie te vinden zijn. Ten eerste volgt Brahms zo nauwkeurig mogelijk een traditioneel symfonieschema."

Ook Iván López Reynoso heeft nieuwe plannen voor zijn professionele muziekcarrière. In 2026 is hij van plan een nieuwe voorstelling te regisseren voor de Atlanta Opera met Turandot, ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van Puccini's opera.

"Als je nog iets wilt toevoegen, dan is de microfoon van jou," stelde José Luis Barros Horcasitas voor, terwijl hij het doek liet vallen. "Ja, laat ze maar naar het concert gaan (met Camerata)," antwoordde de jonge dirigent. "Niets maakt ons muzikanten gelukkiger dan een volle zaal te zien. Het is spannend om voor jullie te spelen, maar triest om dat voor lege stoelen te doen, want het is alsof ons werk voor niets is geweest."

[…] Ik verzoek u het buitengewone niet te normaliseren. Het hebben van een orkest als dit en een theater als dit (de TIM) in Torreón is buitengewoon.”