Start het beschadigde systeem opnieuw op

De zaak Cerdán heeft het land geschokt. Donderdag, na het optreden van Pedro Sánchez om 17.15 uur, schortten televisiezenders de middagprogramma's op, waardoor duizenden mensen ze niet meer konden bekijken.

Is het mogelijk dat politiek, de staat en de partij zich meer bemoeien met het normale leven? De politiek is al het middelpunt van lawaai en nutteloze agitatie; het enige wat ontbreekt is een verstoring van de heilige routine.

De verontwaardiging was voelbaar. Duizenden, zo niet honderdduizenden mensen die dankzij middagfictie stabiliteit brengen in een turbulent land, zagen het meest heilige aspect van de democratie – de traagheid van de bank – in hun hart verstoord, om vervolgens getuige te zijn van wéér een plotselinge presidentiële verschijning. Dit is niet serieus .

De stabiliteit van het systeem hangt grotendeels af van de televisieschema's en de rechtszekerheid dat de desbetreffende afleveringen worden uitgezonden.

Dus na de Grote Stroomuitval (een de facto staatsgeheim) wordt het programma nu verstoord door corruptie , wat per definitie routine is, iets waar je beter niet aan kunt denken. Als er één ding routine is in Spanje, dan is het wel corruptie. Daarom noemen experts het "systematisch" of "structureel".

Sánchez kwam uiteindelijk emotioneel tevoorschijn. Deze aanpak, die hij al goed had ingestudeerd tijdens zijn weeklange afwezigheid vorig jaar vanwege de zaak-Bégoña , compenseert deels het verlies van de middagsoapseries, aangezien Sánchez een volleerd (en enigszins verspilde) acteur is . Hij is mager en hoeft alleen maar een beetje te huilen (wat de president van Navarra, een vriend van het circus, wel aangaf).

O, wat een enorme teleurstelling. Sánchez overtuigde zijn CIS (Raad voor Civiele Bescherming) en schetste een stappenplan: weg met de corrupte verrader, iemand anders op zijn plaats... in juli worden de kandidaturen geaccepteerd voor de zetel die voorheen door Ábalos en Cerdán werd bezet, er wordt een externe audit van de partij uitgevoerd (indien nodig door de UCO (Burgerunie) of door Bárcenas!)... en zo verder tot 2027 .

Het praktische probleem zijn de openbare werken : hoe moeten die doorgaan als het spoelmechanisme kapot of onderbroken is?

Er kunnen nog andere mechanismen parallel lopen en/of mechanismen zijn die afhankelijk zijn van andere regeringen, maar het Santos-blok zit vast .

Er moeten vaste regels komen voor steekpenningen bij openbare werken en de financiering van politieke partijen en individuen. Commissies moeten min of meer binnen het systeem worden gereguleerd, net als de CPI.

Sinds Pascual Maragall het aandurfde om 3% van de commissies in het Catalaanse Parlement te benoemen, verwijzend naar CiU, zijn er veel projecten afgerond en verloopt alles goed.

In het bedrijfsleven moet er een zekere traagheid, een routine , heersen. Zelfs, of juist, in illegale bedrijven moet er "rechtszekerheid" zijn voor criminelen: stilte, discretie, handhaving . Genoeg met die opnames!

Vanaf nu zullen onderhandelaars in deze kwesties mogelijk gebarentaal moeten leren .

De belangrijkste reden voor de val van de regering-Sánchez is dat het systeem voor openbare aanbestedingen is beschadigd: de financiering is stopgezet, veel mensen zitten zonder geld , er is geen loyaliteit meer... en bedrijven weten niet wat ze kunnen verwachten of met wie ze zaken moeten doen... Geen enkel corrupt land kan dit tolereren.

In een juridische, transparante omgeving (een hypothetisch geval) kan het systeem van overheidsaanbestedingen na een schok worden herbouwd; maar in het gebied van 3% (of wat het corresponderende cijfer ook mag zijn, dat mogelijk is gestegen) kan er enige vertraging optreden, omdat wantrouwen wrijving, extra kosten en tijd met zich meebrengt. Het is logisch dat de luitenants van de respectievelijke teams geen risico's willen nemen... tenminste niet totdat ze gebarentaal leren.

Deze zakelijke impasse zou Sánchez wel eens meer kunnen treffen dan de arrestatie van zijn belangrijkste medewerkers. Laten we eens kijken wie het aandurft een snelweg aan te leggen of een luchthaven uit te breiden.