Zevende stierenrennen van San Fermín | Drie mensen werden door de stieren van La Palmosilla gespietst tijdens een zeer snelle en gevaarlijke rennen.

Het is moeilijk om een reputatie te hebben voor snelle stieren in Pamplona, gezien alle concurrentie, maar de stieren van La Palmosilla hebben die reputatie in slechts vijf wedstrijden verdiend. Het lijkt erop dat het recept van de organisatoren van San Fermin om de zondagse drukte te bestrijden: snelheid.

En zo hebben ze zich gedragen. Maar het is ook waar dat er een stierenvechter was, aan wie duizenden anekdotes en gezegden worden toegeschreven, die zei dat hij niet bang was voor kogels, maar voor hun snelheid. En de stieren van La Palmosilla waren kogels in deze zevende editie van de stieren van San Fermín.

Het is al eerder gezien in Santo Domingo: al snel nam een van de zwarte stieren de leiding in de groep en zette een brute sprint in, onmogelijk te volgen, waarbij hij zijn kop naar beneden gooide op zoek naar prooi. Dit overkwam een renner die midden op straat stond met een krant in zijn hand en het dier als een locomotief zag naderen. Het dier reed hem niet omver, maar stootte hem juist, stootte hem in zijn dij: de salto was enorm en landde op zijn rug op de grond alsof hij van rubber was. Gelukkig gleed de stier uit op zijn achterhand, want hij wilde teruglopen naar de jongeman.

De kastanjebruine stier uit La Palmosilla nam het voortouw in de stierenrennen, en een andere renner nam het tegen hem op, die een van de races van het jaar liep, en zeker die van zijn leven. De twee kanten van de medaille van dit pure en gevaarlijke onderdeel van de stierenrennen.

Bij de ingang van de Estafeta-bocht ontstond een andere zeer gevaarlijke situatie met een loper die regelmatig aan dit onderdeel deelneemt. Hij werd door de dieren gegrepen toen hij de race wilde verlaten. Een van hen steigerde en greep hem vast in het hek, waardoor hij aan zijn rode trui naar de grond werd getrokken.

Vanaf daar ging de kudde ervandoor met vier stieren voorop, wat de Estafeta-lopers volop kansen gaf. Kansen, en niet makkelijk. Ze moesten de achterkant van het halster of een van de stieren vooraan vinden om een opening tussen de horens te krijgen. Sommigen leken het te redden, maar struikelden en werden overweldigd door de hele kudde, zoals een gewone loper in een roze trui overkwam.

Een andere klassieker van dit deel: hij slaagde erin om in het gezicht van de stier te blijven tot hij de linkerhoorn tussen zijn flank en oksel voelde. Veel botsingen, veel valpartijen, niets eenvoudigs met zoveel massa en zoveel renners eromheen.

Langs het Telefónica-gedeelte zijn er bekende taferelen aan de rechterkant van de omheining geweest. Ooit zal er een vreselijke tragedie plaatsvinden met een van die jonge mannen die overeind blijven staan, zich vastklampend aan het houten hek als iemand die bij een bushalte op de bus wacht. Verschillenden zijn overreden, geslagen, gespietst... En de dieren daar hebben hun kop omhoog, zodat de fijne gehoornde punten van de La Palmosilla-stieren voorbijlopen, stotend of grazend langs hun borst en nek alsof ze dat niet wilden.

Tenslotte wordt in het letselrapport melding gemaakt van minstens drie slachtoffers die zijn gespietst.