Alberto Churba, synoniem voor innovatie, is de ster van een grote tentoonstelling in het Decorativo

Op het juiste moment, op 92-jarige leeftijd, zal Alberto Churba zijn eerste retrospectieve tentoonstelling houden. De ontwerper, wiens achternaam synoniem is geworden met de avant-garde van Argentijns en Latijns-Amerikaans design , zal centraal staan ​​in de tentoonstelling Alberto Churba, Diseño Infinito . Deze opent op vrijdag 11 juli en is tot 12 oktober te zien in het Nationaal Museum voor Decoratieve Kunst (MNAD) .

De tentoonstelling, geproduceerd door Satsch Gallery en gecureerd door Sandra T. Hillar en Wustavo Quiroga , omvat ook de deelname van de auteur zelf aan de selectie en authenticiteit van de stukken, evenals aan het tentoonstellingsontwerp van de ruimte.

Het is opmerkelijk dat Churba's werk zijn achtergrond weerspiegelt. In de publicatie 30 Years of Design uit 2008 besprak hij zijn werk uit de jaren 60 tot en met de jaren 80.

Het doel hiervan is om af te stappen van de industriële en functionalistische imperatief die doorgaans vanuit het mondiale Noorden wordt voorgesteld, en om het werk van de ontwerper te interpreteren vanuit zijn Latijns-Amerikaanse afkomst , in lijn met het werk van andere regionale leiders, zoals Lina Bo Bardi, Gego of Oscar Niemeyer.

Tegelijkertijd beoogt de tentoonstelling Churba te herwaarderen als grondlegger van de familiegroep die vereerd wordt als een designdynastie. Onder anderen zijn neven León, een architect die meer dan dertig jaar lang de studio Gris Dimensión leidde, en Graciela, die haar eigen tapijtwinkel heeft, volgden hem op.

Ze worden vergezeld door hun achterneven; Martín, de man achter het kledingmerk Tramando, dat zich nu toelegt op textielkunst; Federico, een meubelontwerper aan het hoofd van het gelijknamige bedrijf; en Leticia, die hetzelfde deed met de accessoires van Perfectos Dragones, voordat ze zich later op keramiek ging richten.

Churba volgde een openbare opleiding , eerst aan de Nationale School voor Schone Kunsten Manuel Belgrano, vervolgens aan de Prilidiano Pueyrredón en later aan de Cárcova. Hij waagde zich ook aan dans , totdat hij de overstap maakte naar design, waar hij voor altijd gebleven is.

Hij creëerde meubels, decoratieve objecten, kristallen, tapijten en textiel voor in huis. Enkele van zijn iconische stukken bevinden zich onder andere in de collecties van het MoMA in New York, het Victoria and Albert Museum in Londen en het Smithsonian Institution in Washington D.C.

Hij was een pionier op het gebied van interieurontwerp , niet alleen in Argentinië maar ook in Zuid-Amerika. De mijlpaal in zijn carrière was ongetwijfeld de opening van Estudio CH , toen hij nog geen dertig jaar oud was.

De ruimte, die leek op een glazen doos van vijf bij tien meter op de hoek van de straten Cabildo en Juramento in de wijk Belgrano, was vanaf de opening in 1960 een sensatie. Hij installeerde er niet alleen glas-in-loodramen die destijds onuitwisbaar waren geworden, maar organiseerde er ook tentoonstellingen en evenementen . Hij bevorderde een ongekende coëxistentie tussen utilitaire designstukken en kunstwerken, in lijn met andere essentiële ruimtes voor de gouden generatie jongeren van de jaren zestig: het Museum voor Moderne Kunst en het Di Tella-instituut.

Bij CH durfde hij objecten te verkopen die nog nooit eerder in Buenos Aires waren gezien , afkomstig uit de Verenigde Staten en Italië, maar ook uit verre oorden zoals Finland, Japan en India. Hetzelfde deed hij met een uitgebreide collectie handwerk.

Met deze acties liep hij, zij het op een meer geraffineerde manier, vooruit op de huidige tijd, die gekenmerkt wordt door wereldwijde handel in objecten uit verre culturen en tegelijkertijd op de aanhoudende belangstelling voor voorouderlijke kennis, zowel in de meubel- als vooral in de kledingwereld.

De curatoren benadrukken dat de tentoonstelling in het MNAD het resultaat is van de gedetailleerde follow-up die zij samen met andere verzamelaars – je zou kunnen zeggen Churba-fans – hebben georganiseerd, die hebben bijgedragen aan het grondige onderzoek en de waardering van de stukken. Uiteindelijk hebben Hillar en Quiroga een commitment aangegaan door de tot nu toe versnipperde belangen te verenigen.

En afgezien van de plechtigheid die misschien zou kunnen worden opgelegd door te zeggen dat dit een eerbetoon is aan een van de vaders van het Argentijnse design , wordt het integendeel gepresenteerd als een feestelijke tentoonstelling van zijn creatieve geldigheid.

De tentoonstelling bestaat uit vijf thematische assen en omvat werken uit de jaren 60 tot en met de jaren 80 , gevolgd door een epiloog van de digitale schilderijen die de kunstenaar tot ver in de 21e eeuw maakte. Hoewel deze laatste met behulp van Photoshop zijn gemaakt, zijn ze in hoge kwaliteit en met veel precisie in Rome afgedrukt en kunnen ze als unieke stukken worden beschouwd.

De iconische Cinta-fauteuil zal naar verwachting het middelpunt van de tentoonstelling vormen , met drie versies van dit ontwerp. Het doorlopende ontwerp dat de zitting, rugleuning en armleuning verenigt , is te zien in het Victoria & Albert Museum in Londen en het MoMA in New York . Vorig jaar was het zelfs te zien in de tentoonstelling Crafting Modernity: Design in Latin America, 1940–1980 in het Amerikaanse museum.

Dezelfde verwachting wordt al gewekt door de geblazen kristallen die zullen worden tentoongesteld in de met spiegels beklede zaal , die ooit dienst deed als balzaal van het paleis van de familie Errázuriz Alvear, waar nu het MNAD is gevestigd.

Deze stukken dateren uit 1972 en zijn geproduceerd in samenwerking met Cristalería Querandí en ambachtslieden. Een systeem van primaire kleuren waaraan de ontwerper opaalwit en zwart toevoegde om diverse kleurschakeringen, overlappingen en transparanties te creëren. Deze objecten sluiten aan bij de Scandinavische traditie die Churba bewonderde en verkocht bij CH.

Dit kernwerk belooft een explosie van kleur . Kortom, zoals hij in zijn boek uitlegt, juist in kleur vond hij zijn beschermende bubbel. Tegelijkertijd zal het ongetwijfeld een heerlijke achtergrond vormen voor Instagramfoto's.

Ook worden er zo'n twintig tapijten van de firma Darlo y Primi tentoongesteld. Ze worden handgeweven , met 160.000 knopen per vierkante meter, en de productie van elk tapijt neemt tot wel drie maanden in beslag. De reden? Ze vertalen processen van optische schilderkunst en geometrische kunst naar textielontwerp. Hoe? Door variaties te creëren in poolhoogte, het kleurenpalet en door gradiënten en modulaties toe te passen.

Ook zal een breed scala aan textielontwerpen te zien zijn. Net zoals hij zich al sinds zijn adolescentie met stoffen bezighield en ze in het familiebedrijf combineerde en rangschikte, kwam die interesse in de stof terug toen hij een partnerschap aanging met de Alpargatas-fabriek . Deze producten, die gebruikt konden worden voor het bekleden van een fauteuil of als strandlaken, werden tegen een betaalbare prijs op de markt gebracht, in tegenstelling tot zijn gebruikelijke werk gericht op consumenten met een hoog inkomen.

Die samenwerking illustreert hoe Churba erin slaagde om signatuurdesign voor de massa toegankelijk te maken . Later, in de jaren 80, herinterpreteerde hij textiel in een project voor het Zwitserse bedrijf Nef-Nelo. Hij ontwikkelde stukken die werden verkocht in Japan, Europa en de Verenigde Staten.

En als Infinity de naam is van de stof die de collectie voor Alpargatas lanceerde, is het geen wonder dat deze term in de titel van de tentoonstelling is opgenomen. Opnieuw zal Churba onuitputtelijk blijken, de grenzen verleggen van de disciplines die hij onderzoekt, de functie van de objecten die hij ontwerpt overstijgen en, bovenal, een nieuwe verovering beginnen. Dit keer doet hij dat in het museum, ter herinnering aan zijn tijdgenoten en als een flits van innovatie voor toekomstige ontwerpers.

Alberto Churba, Infinite Design, is van 11 juli tot 12 oktober te zien in het Nationaal Museum voor Decoratieve Kunst (Av. del Libertador 1902). De toegang is gratis van woensdag tot en met zondag van 13.00 tot 19.00 uur.