Andrea Echeverri: 'Ik heb ernstige problemen met mijn zelfvertrouwen.' Zelfportret van een kunstenaar

1993 was het jaar dat alles explodeerde. "Mujer Gala" werd Aterciopelados ' eerste hit, en de zang van Andrea Echeverri en de metalpunkvirtuositeit van Héctor Buitrago vormden de basis voor de Colombiaanse rocksoundtrack van de jaren negentig.

Een hele generatie had de tekst over een 'bad girl en een dode vlieg' in hun hoofd gegrift, samen met Nirvana's Smell Like Teen Spirit (1991) of Soda Stereo's De Música ligera (1990). Het succes was een lawine; de ​​concerten begonnen en Andrea moest haar 'andere leven' achter zich laten: niet dat van een 'gomela' uit Noord-Bogotá, die in haar eerste rebelse daad er met haar vriend vandoor ging en Barbarie oprichtte, een legendarische bar in een koloniaal landhuis in het centrum, maar dat van een kunstenares van de Universiteit van de Andes die zich in Engeland had gespecialiseerd in keramiek en haar cobra's en popslangen tentoonstelde in het Museum voor Moderne Kunst van Bogotá.

Echeverri was ooit een fulltime beeldend kunstenaar, voorbestemd om naast maestro Beatriz González te staan, maar rock-'n-roll ontvoerde haar . Ze bezat een handwerkwinkel genaamd Tierra de Fuego, waar haar lampen trilden van creativiteit, en ze trad op op nationale biënnales en salons. Maar hoe kon ze ontsnappen aan de lokroep van de rock en de furie van het podium? Aterpeciolados is levende geschiedenis; maar in meer dan 30 jaar van een briljante muzikale carrière is Andrea nooit gestopt met het produceren van werken. Haar stukken zijn verborgen op de hoezen van haar albums of in haar kleding. En in 2021 keerde ze terug als een orkaan met de tentoonstelling 'Ovarios calvarios' in het Claustro de San Agustín. "Ik zag veel jonge vrouwen, sommigen huilden, ik huilde ook." In de tentoonstelling haalde Echeverri direct uit naar misbruik, sprak zonder aarzeling over verkrachting en vermengde – uiteraard – haar stukken met de teksten van haar liedjes; Tot de meest representatieve werken behoorden spiegels met vagina-vormige lijsten met duidelijke boodschappen: "Waar we uitkomen" of "Wij zijn een vruchtbare poort." Er waren ook verschillende herinneringen aan de gruwel, met de namen van Rosa Elvira Cely en Yuliana Samboni, twee slachtoffers van gruwelijke vrouwenmoorden. Onvergeeflijk.

Nu komt hun keramiek naar de Salón Comunal-galerie (Transv. 27ª nr. 53B-25), met die spiegels en diverse verrassende stukken, zoals het keramiek van de hele band Aterciopelados, een eerbetoon aan Gustavo Cerati – die hen vroeger, toen ze nog jong en klein waren, meenam om te winkelen in de VS, "dat was toen erg in de mode!" – en een paar verontrustende hoofden met gezichten die door bliksemschichten waren doorkliefd en haar als gitaarsnaren. Dit is het zelfportret van een kleine rockster.

Wat zijn je favoriete werkmaterialen?

Hoeveel jaar bent u al bezig met dit beroep?

Een muzikale carrière, in mijn dertiger jaren, en een beetje meer een artiest… maar met hobbels…

Waarom heb je besloten om kunstenaar te worden?

Het was geen beslissing, ik hield van tekenen en ik was het meisje in de klas dat de bordjes met de namen van de bruid en bruidegom maakte en dat soort dingen. Ik wilde tekenen, iets studeren waarmee ik mijn brood kon verdienen, zoals industriële vormgeving. Ze stuurden me naar de Verenigde Staten om Engels te studeren en aan de Universiteit van Michigan volgde ik tekenlessen en was ik heel gelukkig. Ik kwam vastberadener terug, volgde keramiek- en sieradenlessen en kwam in de Andes aan.

Op welk punt heeft rockmuziek je weggeleid van de beeldende kunst?

Rockmuziek haalde me in '94 of '95 weg van de kunst. Ik bleef naar regionale clubs gaan, maar Aterciopelados explodeerde.

Heb jij nog tekeningen uit je kindertijd?

Welke levende of overleden kunstenaar zou u de opdracht geven om uw portret te schilderen?

Ik heb drie favoriete Colombiaanse kunstenaars aller tijden: Beatriz González, Álvaro Barrios en José Antonio Suárez. Sterker nog, ze staan ​​alle drie op de albumhoes van "Gozo Poderoso". Ik zou ze allemaal opdracht geven om mijn portret te schilderen. En natuurlijk... ik had graag een portret van Warhol gehad!

Op welke collectie ben je het meest trots?

In musea... mmm... ik denk niet dat ik in een museum zit! Het Museo de Antioquia vroeg me om een ​​bottenkaart, maar die was gratis, en ik heb nee gezegd. Maar het mooie van muziek is dat mensen naar je luisteren, dat ze je op hun afspeellijst hebben staan, dat ze je muziek aan hun kinderen laten horen, dat ze samen Florecita rockera zingen, dat ze karaoke zingen, dat ze Baracunatana zingen... die collecties zijn belangrijk!

Geen! Ik ben pop: Warhol of Rauschenberg.

Wat is tot nu toe jouw meesterwerk?

Mijn meesterwerk… in mijn intentie om de twee dingen die ik ben, muziek en keramiek, samen te brengen, is Ovarios calvarios het belangrijkste en meest betekenisvolle, het was een zeer ontroerend moment.

Wat was jouw ergste creatieve crisis?

Ik probeer me dagelijks creatief in te zetten; om projecten te hebben, om constant projecten te hebben. En soms werken ze.

Hoe opgeruimd is jouw werkplaats?

Hebben jullie werktijden?

Ik heb geen werkuren, want die worden bepaald door muziek en de verkeersregels. Mijn werkplaats is in Cajicá, en in Bogota kan ik alleen kleine dingen doen, maar zonder de verkeersregels kom ik vroeg en werk ik de hele dag.

Wat was het eerste kunstwerk dat jij zag?

Er hing een reproductie van Van Goghs Sterrennacht in mijn huis, met zijn wervelende wolken, maar het eerste wat me echt raakte, was een retrospectief van Beatriz González in de Mambo, toen ik in mijn tweede semester aan de Andes zat. Het heeft indruk op me gemaakt, en dat blijft het doen.

Welke kritiek heeft u het meest dwarsgezeten?

Kritiek is vervelend, maar je went eraan dat sommige mensen wat je doet leuk vinden en anderen niet.

En welke heeft haar het gelukkigst gemaakt?

Vriendelijke kritiek is koesterend, complimenten zijn mooi, of je nu een prijs wint, zoals een Grammy, of wanneer vrouwen je vertellen dat je prachtig zingt, of wanneer iemand in een vechtpartij trilt als ze om een ​​foto vragen, of wanneer iemand je vertelt dat een liedje hem of haar uit een depressie heeft gehaald. Dat is prachtig.

Verzamelt u werken van andere kunstenaars?

Nee. Ik heb verschillende Rosa María Jerez-maagden.

Welke kunstenaar bewonder je het meest in Colombia?

Wie is voor jou de belangrijkste levende kunstenaar ter wereld?

Met welke kunstenaar zou je graag in dezelfde ruimte willen exposeren?

Doña Beatriz en ik. En met de grote Colombiaanse keramisten: Carol Young en Cecilia Ordóñez.

Welk universeel kunstwerk zou jij graag in jouw woonkamer hebben?

Heb je ooit gehuild voor een kunstwerk?

Ik heb meerdere keren gehuild toen ik Ovarios Calvarios binnenkwam en ik zag meisjes met waterige ogen. Ik kan me ook herinneren dat ik me voelde als een Rembrandt.

Beschouwt u uzelf als een genie?

Geniaal! Hahaha... nee! Ik heb echt een probleem met mijn zelfvertrouwen, en met wat ze tegenwoordig het 'zelfbedriegercomplex' noemen... zeg ik soms: 'Wow, dat heb ik! Klinkt bekend.'

Is digitale kunst de toekomst? Heb je al NFT's?

Wat is jouw favoriete kunstboek?

Alle keramisten hebben het handboek van de keramist , geschreven door Bernard Leach.

Waarom is het de moeite waard om een ​​van uw werken te kopen?

Die vraag doet me denken aan een meme: “Red een gek, koop kunst.”