Daniel Balmaceda staat voor de uitdaging om een ​​echte moord in Buenos Aires in 1880 na te bootsen.

De misdaad van het nieuwe jaar (Sudamericana) is de nieuwste roman van historicus , schrijver en journalist Daniel Balmaceda , die vorig jaar de fictie De ridders van de nacht (Sudamericana) publiceerde, na een groot aantal titels gewijd aan verschillende figuren en curiosa die verband houden met de geschiedenis van het land of zijn figuren, zoals Verhalen uit de Argentijnse Belle Époque (Sudamericana, 2022); Belgrano, de grote Argentijnse patriot (Sudamericana, 2019) en Verhalen over paarden en staal. Van 1810 tot 1824 (Sudamericana, 2017), naast vele anderen.

Tijdens het onderzoek voor de vorige roman stuitte Balmaceda op een aantal gegevens en personages die uiteindelijk deel uitmaakten van het verhaal dat nu wordt gepubliceerd . In beide gevallen is het verhaal gebaseerd op ware gebeurtenissen die zich in de jaren 1880 in Buenos Aires hebben voorgedaan. Ze behandelen echter verschillende misdaden, die vanuit verschillende perspectieven worden verteld.

Volgens Balmaceda was de werkmethodiek ook anders: "Qua documentatie was The Crime of New Year's Eve ongetwijfeld veeleisender", legt de auteur uit. " Het dossier waarop het gebaseerd was, was aanzienlijk kleiner dan de zaak die aanleiding gaf tot The Dark Knight , dus ik moest veel meer moeite doen om de gebeurtenissen te reconstrueren, de bronnen uit te werken en hiaten op te vullen zonder af te wijken van wat historisch waar was."

Gebaseerd op een waargebeurd misdaadverhaal reconstrueert Balmaceda het verhaal van drie immigranten die in Argentinië aankwamen en, net als zovelen in hun tijd, leven in omstandigheden die grenzen aan marginaliteit en overbevolking, en nauwelijks kunnen rondkomen van de onzekere en onstabiele banen die ze weten te bemachtigen. Wanneer een van hen dood wordt aangetroffen, neemt de intrige het verhaal over en dwingt de lezer om aan het einde van elk hoofdstuk onafgebroken verder te lezen om het lot van de personages te ontdekken.

"Narratief was het ook complexer", vervolgt de auteur. " Ik probeerde een mysterieuze sfeer te creëren waarin de lezer niet wist wie er zou sterven of wie er vermoord zou worden. Dat vereiste een zorgvuldige omgang met informatie, een zorgvuldige timing van aanwijzingen en een gestaag tempo."

–Wat was de grootste uitdaging bij het schrijven van de roman?

–Spanning was zonder twijfel de grootste uitdaging, omdat ik me vaak in de schoenen van de lezer moest verplaatsen om te controleren of ik de gewenste spanning bereikte. In tegenstelling tot mijn eerste roman had ik deze keer echter meer vertrouwen in de toon, stijl en vertelstijl. Met The Dark Knight zette ik mijn eerste stappen in de fictie; hier had ik al meer solide verhaallijnen onder mijn voeten.

–Was het vanaf het begin al duidelijk wat het lot van de hoofdpersonen zou zijn?

–Vanaf het begin wist ik duidelijk hoe de misdaad zou aflopen: ik wist wie het slachtoffer was en wie de moordenaar. Die zekerheid stelde me in staat de roman naar dat punt toe te bouwen, hoewel dat niet betekende dat de personages vanaf het begin al gedefinieerd waren. Naarmate het onderzoek vorderde, kregen ze meer diepgang, tegenstrijdigheden en nuances, en kon ik hun levens, hun relaties en hun beslissingen beter schetsen. Zelfs zonder de hele structuur aanvankelijk te kennen, bevatte het verhaal al ingrediënten die het tot een meeslepende detective maakten. Sterker nog, het begin dat ik me had voorgesteld, bevond zich uiteindelijk ongeveer halverwege het boek. De plot vond zijn eigen logica en ik paste het verhaal gaandeweg aan. Dus, ook al wist ik niet precies hoe alles zou aflopen, maakte me dat geen zorgen. Zolang ik trouw bleef aan het originele dossier en de historische bronnen, zouden de hoofdpersonen me op natuurlijke wijze naar de oplossing leiden. In mijn geval staat fictie altijd in dienst van de waarheid, niet erboven.

–Wat zijn de verschillen tussen het schrijven van geschiedenisboeken en het schrijven van historische romans?

–De historische roman biedt me een verhalende diepgang die niet altijd aanwezig is in de puur historische boeken die ik heb geschreven. In mijn eerdere werken werden de verhalen meestal in een paar pagina's opgelost, met een beperkte uitwerking. Een roman daarentegen vereist de constructie van een breder en complexer project, waarbij elk detail bijdraagt ​​aan een grotere structuur. Vooral in dit geval, waar het een ongepubliceerd verhaal is, dat nauwelijks in de pers van die tijd werd genoemd. Wat ik mis in de rechttoe rechtaan benadering van historische boeken, is een zekere vrijheid om materiaal weg te gooien of te herschikken: als een hoofdstuk me niet volledig overtuigt, kan ik het terzijde schuiven en gebruiken in een toekomstig project. In de roman daarentegen, zodra de richting is bepaald, is het pad vrij rigide; elk hoofdstuk moet duidelijk naar een oplossing leiden. Mijn rol wisselt niet radicaal tussen die van historicus en die van romanschrijver. Ik ben er altijd in geïnteresseerd geweest om momenten uit de Argentijnse geschiedenis te herscheppen met een toon die dicht bij het literaire ligt. Sterker nog, veel van mijn historische boeken bevatten fragmenten die grenzen aan een kroniek. De grootste uitdaging is het vinden van een balans tussen historische nauwkeurigheid en verhalende spanning, iets waar ik persoonlijk enorm van geniet. Ik voel me vooral op mijn gemak wanneer het verhaal een conflictsituatie aangaat, wanneer menselijke en sociale spanningen sterk naar voren komen. En in New Year's Murder duiken die spanningen op voor, tijdens en na de moord. Er is geen respijt.

–Welke mogelijkheden biedt een verhaal met hoofdpersonen die immigranten zijn en een onzeker leven leiden, iets wat niet zo vaak voorkomt bij beroemde persoonlijkheden?

Deze roman biedt twee zeer boeiende dimensies. Enerzijds een origineel detectiveverhaal, zoals de titel al duidelijk aankondigt, waarin de spanning niet ligt in de vraag wat er vervolgens zal gebeuren, maar in hoe de misdaad wordt gepleegd en wie wie zal doden. Anderzijds ontstaat er een krachtige sociale context: de wereld van de immigrant, dat universum van mannen en vrouwen die in Buenos Aires aankwamen met een koffer vol onzekerheid, door het hotel van de immigranten trokken en probeerden een nieuw leven op te bouwen. Veel Argentijnse lezers zullen deze verhalen herkennen als hun eigen verhaal of als een bekende.

In het hoofdstuk "Voor het Miró-paleis", verwijzend naar een woongebouw in het huidige Tribunales-gebied, straten waar de hoofdpersonen van de roman doorheen lopen, noemt Balmaceda de cruciale functie die onderlinge hulporganisaties destijds speelden voor pas aangekomen Italiaanse immigranten : "Naast hun belangrijke steun weerspiegelden ze de verdeeldheid binnen een gemeenschap die, hoewel ze dezelfde afkomst deelden, nog steeds getekend werd door de spanningen in Europa. Centraal in deze verschillen stond de Unione e Benevolenza, opgericht in 1858 met een nobel doel: medische en sociale hulp bieden aan Italianen die zich vestigden in de eenvoudige wijken in het zuiden van de stad, zoals La Boca en Barracas."

Hij vertelt Clarín : "Wanneer je met beroemde figuren werkt, voel je als lezer een deel van het afgelegde pad aan en raad je gemakkelijk waar het verhaal naartoe zal leiden. Maar in dit geval, met onbekende Italiaanse immigranten als hoofdpersonen, is alles onvoorspelbaar. Er is geen voorafgaande kaart, wat zorgt voor verbondenheid en nog meer spanning. Deze vertrouwdheid versterkt de empathie van de lezer, omdat deze levens die van hun voorouders hadden kunnen zijn. Hun worstelingen, angsten en verlangens zijn echo's van stemmen die Argentijnen in familieverhalen hebben gehoord. Het zichtbaar maken van deze vergeten of onbekende verhalen heeft een bijzondere literaire en historische waarde ."

In een van de eerste aantekeningen van het boek, getiteld 'Het verhaal achter de roman', waarschuwt de auteur: 'Lezers die bekend zijn met de stad, haar straten en haar nummeringssysteem, hebben zich op een gegeven moment misschien gedesoriënteerd gevoeld (...) Ik heb de nomenclatuur en nummering gebruikt die in 1880 van kracht waren , die de hoofdpersonen in dit verhaal kenden.'

–Welke kenmerken van Buenos Aires in 1880 zullen lezers van El crimen de Año Nuevo tegenkomen?

– Buenos Aires in 1880 wordt prachtig beschreven in de roman en vormt in veel opzichten de basis van de stad die we vandaag de dag kennen. De haven, de dokken, het Hotel de Inmigrantes, de huurkazernes, de onverharde straten, de volledig operationele gevangenis... Dit zijn omgevingen die, hoewel ver weg in de tijd, ons niet volledig vreemd zijn. Een van de meest opvallende kenmerken is het naast elkaar bestaan ​​van radicaal verschillende sociale klassen. In de roman lijken deze microwerelden naast elkaar te bestaan ​​op één stadskaart, van de overbevolkte huurkazernes tot de lentewandelingen in Palermo. Deze scènes laten ons een harde, rauwe en ongelijke wereld binnenstappen.

–Welke voordelen bood het om de roman in die omgeving te laten afspelen?

– Als ik een symbolische scène moest uitlichten, dan heb ik vooral genoten van de duidelijke reconstructie van de wandelingen door Parque 3 de Febrero: wat je zag, hoe mensen gekleed waren, de gesprekken en stiltes op bankjes en in rijtuigen. Dat historische moment bleek ideaal voor spanning en mysterie, niet alleen vanwege de bevolkingsexplosie en de dilemma's van een groeiende stad, maar ook omdat het aansluit bij het verhalende universum dat ik al verkende in The Dark Knight Rises. Hoewel het niet noodzakelijk is om die roman gelezen te hebben, delen beide een bijzondere sfeer, met een nieuw opgerichte politiemacht en een meeslepend rechtssysteem in de beginfase.

Balmaceda beschrijft de gebeurtenissen die de hoofdpersonen meemaakten op een dag waarop "een heldere hemel en een warme zon de komst van de lente aankondigden", in een stad die "op 19 september tot leven kwam en de straten vol stonden met plattelandshoeden en paraplu's die de intensiteit van de zonnestralen probeerden te verzachten. Duizenden bezoekers – te voet, met het openbaar vervoer of met eigen vervoer – trokken naar Parque 3 de Febrero, de groene long van Buenos Aires , drie kilometer ten noorden van het stadscentrum."

Zoals op zoveel andere momenten in de roman gaat de auteur, met behulp van de middelen en gegevens die hij zijn lezers doorgaans verschaft, dieper in op de opkomst van het uitgestrekte parkgebied als een "must-see voor de inwoners van Buenos Aires". Het park ligt op land dat in beslag werd genomen van Juan Manuel de Rosas na zijn nederlaag in de slag bij Caseros op 3 februari 1852, waaraan het zijn naam ontleent.

–Heeft dit onderzoek nieuwe informatie opgeleverd voor een toekomstige historische roman?

–Ja, zoals gewoonlijk kwamen er tijdens mijn onderzoek naar The New Year's Crime onbekende zaken en personages naar boven die mijn interesse wekten. Als ik een boek af heb, ben ik altijd al met andere projecten bezig. Momenteel heb ik vier of vijf boeken in verschillende ontwikkelingsstadia. Het volgende zal waarschijnlijk geen roman zijn, hoewel er wel een ander misdaadverhaal is dat me echt interesseert. Maar dit is hét moment voor The New Year's Crime . Elk boek heeft zijn eigen tijd, en het volgende zal op zijn beurt wachten.

De nieuwjaarsmisdaad wordt op 29 juni om 15.30 uur opgevoerd in het Immigrantenmuseum.