De Nicaraguaan Sergio Ramírez benadrukte het belang van de EU als democratisch ijkpunt.

De Nicaraguaanse schrijver en voormalig vicepresident Sergio Ramírez riep Spanje op om binnen de Europese Unie het initiatief te nemen om de democratische instellingen te "behouden". en een ‘kritische’ houding aannemen ten opzichte van het autoritarisme in Centraal-Amerika.

In zijn toespraak tijdens de zomercursussen aan de Complutense Universiteit van Madrid (UCM) drong de winnaar van de Cervantesprijs 2017 er bij de EU op aan haar eigen model van democratische pluraliteit te versterken en, in het kader van de Associatieovereenkomst tussen Midden-Amerika en de EU, aandacht te besteden aan de spanningen waaronder deze landen gebukt gaan.

Om deze reden beschouwt Ramírez (Masatepe, 1942) Spanje als een "natuurlijke brug" voor de communicatie tussen Latijns-Amerika en de EU, die deze taak van Europa zou moeten eisen.

In dit verband verdedigde hij, in het licht van de democratische "achteruitgang" die de Verenigde Staten doormaakten en de opkomst van autoritaire machten overal ter wereld, de positie van de EU als een "cruciaal" referentiepunt in Centraal-Amerika.

"Ik denk niet dat een resolutie van de Europese Unie of de Spaanse regering de loop van de gebeurtenissen zal veranderen, maar een kritische houding is erg belangrijk om de grenzen van de tolerantie vast te stellen die er bestaan ​​tegenover het autoritarisme ", benadrukte de auteur van werken als Castigo divino (Goddelijke straf) en Margarita, está linda la mar (Margarita, está linda la mar) .

Aan de andere kant, zich bewust van de conflicten en politieke spanningen waarmee Europese landen te kampen hadden , zoals de oorlog in Oekraïne, benadrukte Ramírez dat Midden-Amerika niet "genegeerd" of "uitgesteld" mocht worden.

De voormalig vice-president van Nicaragua van 1985 tot 1990 blikte terug op tweehonderd jaar geschiedenis van Midden-Amerika tijdens de cursus Geopolitieke Trends (VI) in het klooster van San Lorenzo de El Escorial. Hij belichtte daarbij de impact van problemen op het gebied van de veiligheid van burgers in de regio, zoals georganiseerde misdaad en drugshandel.

In diezelfde trant legde hij uit hoe burgers de armoede en het geweld in hun land ontvluchten en in de Verenigde Staten terechtkomen, waar ze een 'perverse' Amerikaanse droom tegenkomen die immigranten tegenwoordig 'meer dan ooit' 'weigert'.

De schrijver beschreef het ‘gefragmenteerde’ gezicht van Centraal-Amerika, dat moeilijk als geheel te waarderen is omdat het al ‘ver van politieke integratie’ is, maar dat dankzij zijn soms tegenstrijdige identiteit juist om die reden bestaat: ‘Het weigert zich te laten veroveren door homogeniteit.’

In deze zin erkende de winnaar van de Cervantesprijs de rol van cultuur , het 'beste' gezicht van Midden-Amerika, dat de werkelijkheid kan onderwijzen, transformeren en verlichten.