De ziel achter de humor: 'Sin querer queriendo' doet de herinnering aan het Latijns-Amerikaanse 'Shakespeare' herleven

Chespirito is zonder twijfel een van de meest geliefde figuren op de Latijns-Amerikaanse televisie. Zijn personages, van Chapulín Colorado tot Chavo del 8 , hebben generaties gevormd en een continent geleerd dat tederheid en humor in dezelfde buurt kunnen samengaan.

Het verhaal gaat dat in de jaren vijftig een jonge Roberto Gómez Bolaños net naam begon te maken in de Mexicaanse entertainmentwereld. Hij werkte als scenarioschrijver en librettist voor Agustín Porfirio Delgado, een gerenommeerd filmregisseur die al snel in de ban zou raken van Bolaños' talent. Elke regel die hij schreef was een demonstratie van scherpzinnigheid, fijne humor en gevoeligheid . Op een dag, na het lezen van een van zijn scripts, kon Delgado zijn bewondering niet bedwingen en riep hij enthousiast uit: "Mijn God, je bent een Shakespeare! Nou ja... een Shakespirito!"

Die spontane bijnaam, uitgesproken onder gelach en bewondering, leidde tot een van de meest geliefde namen in de geschiedenis van de Latijns-Amerikaanse televisie: Chespirito.

De nieuwe biografische serie Chespirito, sin querer queriendo , die op 5 juni in première ging op HBO MAX, vertelt het verhaal van Gómez Bolaños vanaf zijn beginjaren in de jaren 50, zijn opkomst in de opkomende televisie-industrie en de hoge prijs die hij betaalde voor zijn verlangen naar erkenning en liefde. Met een intiem, gevoelig en diep menselijk perspectief onderzoekt de serie niet alleen de kunstenaar, maar ook de man achter het icoon.

Vanuit Buenos Aires (Argentinië) spraken twee van de hoofdpersonen van dit verhaal over de serie: Pablo Cruz Guerrero , die Chespirito speelt, en Paola Montes de Oca , die Chilindrina tot leven wekt.

Paola Montes de Oca (PMO): Dat hij letterlijk een genie was. Een genie die iets indrukwekkends creëerde, die zoveel generaties, zoveel landen verenigde met zijn comedy en humor. Dat heb ik ontdekt. ​​Maar ik denk niet dat ik me realiseerde hoeveel impact hij in heel Latijns-Amerika had totdat we begonnen met de opnames van deze serie. Nu begrijp ik het, en het maakt elke dag meer indruk op me.

Hij was letterlijk een genie. Een genie die iets adembenemends creëerde, die zoveel generaties, zoveel landen verenigde met zijn komedie en humor.

Pablo Cruz Guerrero (PCG): Ik ontdekte de hechte band die hij met de familiekern heeft, vooral in Spaans- en Portugeestalige landen zoals Brazilië en Portugal, en zelfs in andere delen van Europa en Azië. Ik zag hem als een getalenteerde komiek met een rijke nalatenschap, maar dankzij deze serie ontdekte ik de genegenheid en emotionele band die hij met zijn thuisland en familie had. Dat raakte me diep.

PMO: Ik denk dat het gaat om het ontdekken van zijn menselijkheid. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen, en we kunnen ons met hem identificeren omdat we vergelijkbare emoties en situaties doormaken. Ik was verrast om te zien dat hij niet alleen een genie was die ongelooflijk goed schreef, maar ook een diepmens.

PCG: Wat me het meest verraste, waren de kijkcijfers. Tegenwoordig is het een fenomeen als een succesvolle serie een seizoen afsluit met 50 of 60 miljoen kijkers. En 50 jaar geleden had hij al meer dan 300 miljoen wekelijkse kijkers! Dat zie je niet meer. Het was een van de meest indrukwekkende datapunten die ik ontdekte.

PCG: Ja, het heeft een andere impact, maar gezien ons werk als tolken zou de aanpak niet anders moeten zijn. Het gaat erom het verhaal grondig te begrijpen, je in te leven in de omstandigheden, wat die ook mogen zijn, en je er vanuit je eigen ervaring mee te verbinden. Natuurlijk is er de druk van de wetenschap dat het door 300 miljoen mensen is gezien, maar uiteindelijk, of het nu door miljoenen of niemand is gezien, moet het proces hetzelfde zijn: volledige toewijding.

PMO: Nu begin ik hem als Pablo te zien, maar in het begin was ik erg nerveus. Ik was bang. Ik had zoveel gemengde gevoelens. Het was de grootste verbintenis van mijn leven, een uitdaging waarvan ik niet wist of ik die aankon. Maar dankzij het proces, het leren kennen van mijn teamgenoten en het delen met hen, werd het makkelijker. Het Chespirito-universum heeft die magie die ons verenigt. Het bracht ons zo samen als groep.

PCG: Natuurlijk... Ik herinner me dat we twee of drie weken voordat we begonnen met opnemen, een groepslezing hadden. Diezelfde dag, de enige dag dat we er allemaal zouden zijn, werd ik stemloos wakker, met griep, helemaal verstopt. Ik voelde me erg onzeker. Maar die momenten, als je ze de tijd geeft, leiden tot andere ontdekkingen.

PMO: Ja, er was veel druk. Maar uiteindelijk hebben we ons best gedaan om ons optreden zo goed mogelijk te laten verlopen en een empathische band met het publiek te creëren, dat zo dol is op Chespirito.

PCG: Als Mexicaan kende ik hem al sinds mijn geboorte. Hij was overal aanwezig: in onze cultuur, in onze uitspraken en gezegden. Maar mijn relatie was afstandelijk tot twee jaar voor de serie, toen ik per ongeluk een klik kreeg met zijn content. Dus toen ik werd uitgenodigd voor auditie, was het een complete verrassing.

PMO: Ik had dit nog nooit eerder verteld, maar toen ik vier was, verkleedde mijn moeder me als Chavo del 8 voor een festival. Dat was mijn eerste kennismaking. Toen begreep ik wie hij was. Later, als ik thuiskwam van school, keek ik soms naar hem terwijl ik at. Ik had niet veel contact met hem omdat ik al tot de laatste generatie behoorde die hem op televisie zag, maar ik vond het wel een beetje leuk.

PCG: Precies. Goed gemaakte humor is nooit makkelijk. Er zit altijd een zekere diepgang in. Om een ​​lach op te wekken, die vaak onwillekeurig is, moet je een gevoelige snaar raken. Dat vereist een zeker intellect, weten wat je moet zeggen en hoe. En het feit dat Gómez Bolaños en zijn team er al zoveel jaren in slagen om zoveel mensen aan het lachen te maken, bewijst dat ze een zeer diepe en specifieke taal hebben gevonden.

PMO: Bovendien is het heel theatraal, heel fysiek. Het is een constante energie. Het is niet makkelijk. Je moet een ritme, een bepaalde energie vasthouden. Het is uitputtend.

PCG: En als acteurs gebeurt het ook wel eens dat we iets schrijven waarvan we denken dat het geweldig is, en dat je er niet om kunt lachen als je het in de praktijk brengt. Je moet het testen, aanpassen. Het is een enorme complexiteit.

PCG: Ik heb geleerd hoe geweldig het is om je te verdiepen in alle aspecten van storytelling. Roberto beschouwde zichzelf in de eerste plaats als schrijver, maar hij acteerde, regisseerde, produceerde, componeerde muziek en waagde zich aan special effects. Hij had een immense passie voor experimenteren om vreugde te brengen.

PMO: Ik heb geleerd empathisch te zijn met het hele team. Er werken zoveel mensen aan. Het heeft me ieders werk doen waarderen, niet alleen dat van ons voor de camera.

PMO: Ja, een beetje. Maar ik geef het nu toe. Het is een geweldig product. Ik vind het een geweldige serie, gemaakt met zorg, liefde en eer voor een grootmeester. Ik weet zeker dat je het leuk zult vinden.

PCG: Die angst heb ik ook losgelaten. Na het zien van de eerste aflevering ben ik er al van overtuigd dat het cool gaat worden.

PMO: Menselijk, innemend, emotioneel.

PCG: Leuk, krachtig, empathisch.