Delfina Dib vat haar 10 jaar in Bogotá samen met 'Cerouno'.

Het is dinsdagmiddag. De werktijd verlaat het kantoor in hartje Bogota. Mensen rennen hun kantoren uit, op zoek naar een weg naar huis, ontwijkend straatverkopers en af en toe een jongeman op een skateboard. Delfina Dib kijkt naar de heuvels, verbaasd over de blauwe lucht na dagen regen. Ze bewondert de wanorde in Bogota, die haar nu zo gewoon is geworden. Het is duidelijk te zien aan de manier waarop ze loopt en straten oversteekt. Ze erkent dat het geen gemakkelijke stad is en gebruikt af en toe typisch Bogotá-achtige uitspraken of grappen, naast haar Argentijnse idiomen, om door de chaos te navigeren.

Delfina Dib kwam tien jaar geleden vanuit Buenos Aires naar Bogotá om een solocarrière als rapper na te streven. Onderweg vond ze steunende vrienden in de scene, die ze gebruikte om haar carrière voort te zetten. Tegenwoordig heeft ze twee volledige albums en verschillende singles uitgebracht, en werkte ze samen met bekende artiesten zoals Astrid Cruz, Lianna en Briela Ojeda. Vorig jaar werd ze uitgenodigd voor het Colors-platform, wat haar zichtbaarheid en erkenning in de muziekindustrie gaf. Ze vervulde ook haar droom om een soloconcert te geven in het Teatro Mayor Julio Mario Santo Domingo met een verbluffende productie, waarmee ze haar positie als artiest die niet uitsluitend in het hiphop- of urbangenre wordt geplaatst, bevestigde. Op vrijdag 22 augustus keert ze terug met een speciaal optreden in het Planetarium van Bogotá om haar tienjarig jubileum in de stad te vieren met het album Cerouno.

Wat brengt Cerouno na Directo al cora, een emotioneel album geboren uit een kater?

Recht in mijn hart, het voelde als overgeven. Ik heb Cerouno steen voor steen opgebouwd in een tijd waarin ik me volwassener, vrouwelijker en zelfverzekerder voelde, in wat ik wel en niet wilde. Ik ben in veel opzichten selectiever geworden, waardoor de samenstelling van de nummers zorgvuldiger en ambachtelijker is geworden. Het was een album waarbij ik mezelf, voordat ik begon met schrijven, afvroeg: Wat wil ik op dit moment zeggen? Wat is mijn boodschap?

Hoe is de muziekproductie opgebouwd?

Het is een album dat ik tijdens het reizen heb gemaakt, dus het is ook veelzijdiger. Ik heb me verdiept in het universum van elke producer, omdat ik niet met slechts één producer heb gewerkt zoals op het vorige album. Ik heb dus kunnen spelen met de energie van een groep mensen, met hun visies en het gebruik van bepaalde tools, wat misschien een kleiner universum is als je met slechts één producer werkt. Aan de andere kant heb ik me hier aangepast aan wat ze te bieden hadden, en dat was mooi, want het zijn tien heel verschillende nummers.

Waar gingen die reizen naartoe?

Medellín, de Canarische Eilanden, Miami, Madrid en Bogotá.

Waar gaat Cerouno's onderzoek naar geluiden naartoe?

Het is een trapfusionalbum met een heleboel kleuren. Het heeft veel sferen en geluiden, gebaseerd op het idee dat het nummer uit de "muzikale keuken" komt en niet zozeer uit de studio om het nummer te forceren. Ik wilde met vrouwelijke producers werken, en tijdens het maken van dit album ontmoette ik er twee met wie ik me ongelooflijk op mijn gemak voelde. Ik denk dat we vrouwelijke producers veel meer zichtbaarheid moeten geven. Een ander aspect is dat ik met een producer uit Japan heb gewerkt, Ryosuke "Dr. R" Sakai, iets wat nieuw voor me was.

Hoe was die ervaring met die producer? Wat heb je nieuw gevonden?

We maakten een nummer genaamd Nassy, dat in aanmerking komt voor een Grammy. Door het te maken, besefte ik dat je niet dezelfde taal hoeft te spreken om een connectie met iemand te maken. Muziek verbindt je en zorgt ervoor dat je een heel interessante en circulaire dialoog aangaat. Bovendien was het een nummer dat in FIFA 2025 zat, dus veel mannen begonnen naar me te luisteren, uit landen als Italië, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Portugal, zelfs Arabische landen en landen waar veel videogames worden gespeeld, wat niet mijn niche is. Opeens was ik er, en het is geweldig.

Waar haalde je de inspiratie vandaan voor de nieuwe nummers, nadat je de stortvloed aan emoties die het gebroken hart in 'Directo al cora' teweegbracht, had verwerkt?

De trigger is eigenlijk dat ik mezelf eraan herinner waarom ik dit doe en waarom ik al tien jaar in Colombia woon. Daarom heet het album Cerouno; het is het getal 10 achterstevoren, spelend met wat het leven voor me in petto heeft. Toen besefte ik dat nul in principe alles en niets is, en één ik ben. Ik heb het gevoel dat het een soort "egotrip" is, zoals ze in rap zeggen, wanneer je vanuit jezelf spreekt, vanuit je perspectief, maar dan op een positieve manier, niet vanuit een narcistisch ego, maar vanuit een ego waar we ons allemaal mee kunnen identificeren en waarmee we onszelf kunnen versterken. Zoiets als: Ze probeerden me te vermoorden, en ik werd herboren.

Welke drie nummers beschouw je als de thematische basis van 'Cerouno'?

Ik vind "Gardel en el avión" erg mooi, omdat het veel te maken heeft met migratie en de fusie tussen Colombia en Argentinië, als gevolg van zijn dood in een vliegtuig in Medellín met al zijn muzikanten. Ik wilde het concept gebruiken dat ik soms het gevoel heb dat ik nergens vandaan kom, maar dat ik ook overal vandaan kom. Een ander nummer is "Cerouno", waaraan het album zijn naam ontleent en dat in feite een anthem is. Het is moeilijk om het derde te kiezen, maar ik zou zeggen "Día de mi suerte", een nummer dat ik op de Canarische Eilanden heb geschreven. Het gaat over hoe je soms het gevoel hebt dat dingen niet gaan zoals je wilt, maar dat je er toch op vertrouwt dat alles goed komt.

Heeft er tussen het ene album en het andere iets veranderd aan de manier waarop je muziek maakt ?

Ja, ik heb het idee omarmd om deel uit te maken van een industrie, wat niet makkelijk is, omdat veel mensen het afwijzen en niet leuk vinden. Ik kan er deel van uitmaken en toch mezelf blijven. Toch geeft het feit dat ik een onafhankelijke artiest ben me de vrijheid om een nummer uit te brengen wanneer ik wil, te dragen wat ik wil en te doen wat ik wil met de flyer en de visuals. Het is in die zin heel vrij. Ik realiseerde me dat ik daar eerlijk over moest zijn, anders zou ik altijd in een interne strijd verwikkeld zijn. Aan de andere kant heb ik ook mijn relatie met sociale media veranderd. Ik ben dol op Instagram en ik luister graag naar podcasts, maar ik had moeite met het creëren van mijn content. De laatste tijd ben ik eraan verslaafd geraakt, en nu bedenk ik ideeën en dan zeg ik tegen mezelf: "Wauw, ik vind dit leuk." Het is 2025 en je moet mensen vertellen wie je bent, waar je nummers over gaan en waarom je muziek maakt. Soms denk je dat het klaar is met het maken van muziek, maar nee hoor, nu is het tijd om het deeg te kneden, te bakken en het brood te verkopen.

Wat is uw relatie met Colombia, nu u 10 jaar in het land woont?

Het gaat heel goed met me. Soms vraag ik me af welke plek ik in de scene inneem. En ik snap het niet helemaal, maar ik weet niet of ik het zou moeten snappen. Mensen zeggen altijd: 'Je doet het goed,' dus zeg ik: 'Wat leuk!' Omdat mensen mijn potentieel wél zien.

Hoe is het om in een ander land dan je eigen land te creëren? Welke vrijheden en nadelen biedt het je?

Ik voel me hier heel natuurlijk; ik voel me heel vrij om te creëren. Colombia is namelijk al mijn thuis. Ik ben helemaal in het ritme geïntegreerd, van heel vroeg opstaan tot plotseling een arepita eten als avondeten. Mensen vragen me: "Beschouw je jezelf als een beetje een rola?" En, nou ja, ik ben een beetje een rola. Ik heb mijn hele twintiger jaren hier gewoond, die tijd waarin je begint te begrijpen wie je bent en waar je naartoe gaat.

Zie je jezelf nog steeds als rapper?

Ik definieer mezelf niet uitsluitend als rapper, omdat ik geloof dat ik een zanger ben en ik heel graag zing. Gardel en el avión bijvoorbeeld, stelt me in staat om tango te combineren met trap en rap. Ik ben meer rap gaan zingen uit noodzaak, omdat ik me realiseerde dat rap een zeer effectieve en snelle manier is om uit te drukken wat ik voel, om het direct over te brengen. Maar ik definieer Cerouno als een trapfusionalbum: het bevat Braziliaanse funky, Mexicaanse corrido, R&B, trap, rap en elektronica.

Wat kunnen concertbezoekers verwachten in het Planetarium van Bogotá?

Ik kan het niet omschrijven als een show, want het is meer een meeslepende ervaring. We krijgen een 360-graden podium in het midden van de koepel, waar mensen staan. En we gaan fantastische beelden gebruiken.

Waar kijk je na 10 jaar creëren naar?

Naar de bioscoop. Ik denk aan films en ik wil huilen. Ik ben gefascineerd door lokale films. Het is lang geleden dat ik een film geweldig vond voordat ik hem zag, en dat overkwam me met Simón Mesa's Un Poeta. Ik bedoel, voordat ik hem zag, was ik al dol op de film, en ik ging naar de première en huilde de hele film.

Vrijdag 22 augustus 2025.

Kaartjes verkrijgbaar bij Tu Boleta $111.900 + servicekosten.

Instagram @andreamorenoph