Een groep wetenschappers beweert een hydraulisch systeem te hebben ontdekt dat meer dan vier eeuwen actief was.

In Arles , een Franse stad en voormalige Romeinse provincie van Gallië, zijn met mineralen bezaaide steenblokken gevonden . Ze waren afkomstig van het ingestorte dak van een Romeins badhuis.

Deze ontdekking heeft de mogelijkheid doen ontstaan ​​dat het hier om een ​​hydraulisch systeem ging dat al meer dan 400 jaar actief was. Deze werking was nog nooit eerder gedocumenteerd, maar is bekend dankzij de carbonaatkorsten die zich op de binnenwanden van de kanalen ophoopten.

Het aquaduct van Arles is een van de meest complexe Romeinse infrastructuren en volgens deze studie, gepubliceerd in het tijdschrift Geoarchaeology, wordt aangenomen dat het een innovatief gereedschap bevatte.

Onderzoekers gebruikten carbonaatafzettingen, gevormd door de continue waterstroom, als een geologisch archief en konden de evolutie ervan gedetailleerd reconstrueren. Deze afzettingen stellen ons in staat om periodes van opklaring, veranderingen in de stroming of vervanging van secties te identificeren.

Maar de carbonaatafzettingen zijn verontreinigd met klei en konden niet gedateerd worden met traditionele methoden zoals koolstofdatering. Daarom voerde het team stabiele zuurstof- en koolstofisotopenanalyses uit, die jaarlijkse variaties weergeven die verband houden met de watertemperatuur, het type bron en zelfs de verblijftijd van het water in de kanalen.

"Hierdoor konden we dezelfde jaarlijkse lagen in de carbonaten identificeren en zo hun relatieve afzettingsperioden bepalen en daarmee de historische chronologie van de wijzigingen die in het watersysteem van Arles zijn aangebracht", aldus de wetenschappers.

In de resten van het dak van de warmwaterkamer van de Thermen van Constantijn in Arles vonden onderzoekers hergebruikte fragmenten van de reservoirs van het aquaduct. Analyse toonde aan dat deze fragmenten afkomstig waren van gereinigde en gereconditioneerde delen. Dit toont aan dat het aquaduct niet alleen in de vierde eeuw operationeel was, maar ook gerestaureerd was om nieuwe openbare gebouwen van water te voorzien.

Het hydraulische systeem van Arles kon de rivier de Rhône oversteken met behulp van een omgekeerde loden sifon, een pijp die water onder het kanaal door voerde. Over de richting waarin het water door de subrivierkanalen stroomde, was niets bekend.

De carbonaten in de loden leidingen werden geanalyseerd en er werd vastgesteld dat ze water van Arles naar de wijk Trinquetaille, aan de overkant van de rivier, transporteerden. De omgekeerde sifon voerde het water van het aquaduct dus over de Rhône heen, niet alleen naar Arles. Dit betekent dat het hydraulische systeem gepland en aangepast was aan de groei en de watervraag van de stad.