Enrique Iglesias en Billboard steunen de invasie van deze muziek, misschien jij ook

Gisteravond werd Madrid binnengevallen door een Latijns-Amerikaans leger . Mensen ontvluchtten hun huizen, maar in plaats van een toevluchtsoord te zoeken, wilden ze dichter bij de indringers en hun wapens komen: de gitaren, piano's en drums die de binnenvallende muzikale troepen gebruikten om Spanje te veroveren. Nicky Jam viel aan met twee concerten op dezelfde avond : één om de oostflank te verpletteren tijdens de populaire festivals in Torrejón de Ardoz, en een ander om het hart van de stad te domineren in een nachtclub op de Plaza de España, waar de rijen honderden meters lang waren. Luis Silva, een Venezolaanse llanera-zanger, leidde het offensief aan het zuidelijke front met een show in Fuenlabrada. Deze krant berichtte over de vijandelijkheden aan het noordwestelijke front, waar de Latijns-Amerikanen het hevigst aanvielen met hun muziek.

Duizenden mensen waren in shock op het festival Noches del Botánico . Twee gevaarlijke urban duo's landden er: Cali y el Dandee (Colombianen met bijna zeven miljoen maandelijkse Spotify-luisteraars) en Gente de Zona (Cubanen met 14,6 miljoen maandelijkse luisteraars op hetzelfde platform). Oorlogsvoorspellingen deden vermoeden dat de laatstgenoemden het gevaarlijkst waren om twee fundamentele redenen: ze zingen "Bailando", een van de meest beluisterde nummers ooit , en nu testen ze een nieuw wapen dat dodelijk zou kunnen zijn voor de Spanjaarden. We hebben het over "reparto", een urban muziekgenre dat internationaal terrein wint door typisch Puerto Ricaanse reggaeton te combineren met de meer traditionele basis van Cubaanse muziek (zoals bijvoorbeeld Buena Vista Social Club).

Het prestigieuze tijdschrift Billboard publiceerde een paar dagen geleden een lang artikel waarin werd aanbevolen om 31 repartero-artiesten te leren kennen . Enrique Iglesias en El Alfa hebben zojuist hun repartero-remix van "La Botella" uitgebracht, samen met Descemer Bueno (het brein achter "Bailando") en drie andere Cubaanse artiesten van het genre. Sergio George, de legendarische producer van Marc Anthony, vereeuwigd met de kreet "Ataca Sergio!", nam onlangs op met Bebeshito , de grootste exponent van repartero-muziek en verantwoordelijk voor een dozijn recente concerten in grote arena's in de VS. De Recording Academy van dat land, die de Grammy Awards uitreikt, benoemde Wampi, een andere repartero die de rage die het genre ontketende in landen als Peru en Uruguay heeft geleid, tot stemgerechtigd lid .

Gente de Zona toert momenteel door Europa , maar concentreert zijn reparto-aanval op Spanje, met negen van de twaalf geplande data voor zijn "Reparto by GDZ - Europe Tour". Dit is ook de naam van hun nieuwste album , dat bestaat uit een dozijn nummers waarop ze samenwerken met twintig artiesten uit het genre.

Toen Cali y el Dandee om 21.35 uur klaar was met spelen, stroomde een grote menigte naar buiten. Ze leken 45 euro te hebben betaald voor een dubbelconcert en wilden er maar half van genieten, maar dat was niet het geval. In werkelijkheid verlieten ze de dansvloer en de tribunes om even te pauzeren (het was 35 graden Celsius) en kwamen sterker terug. Gente de Zona verzamelde een groter publiek, voornamelijk jongeren en vermoedelijk studenten vanwege de concertlocatie , die de zondag echt wilden beleven en al vóór de show flink wilden schreeuwen.

Toen de technici de instrumenten van het Colombiaanse duo begonnen te verwijderen en de Cubaanse te introduceren, barstte het publiek los bij het zien van zoveel meer. Ze voelden aan dat het evenement groter zou worden , of in ieder geval anders dan een typisch urban concert ondersteund door een saaie begeleidingstrack of achtergrondmuziek . Cubaanse reggaetonartiesten hebben de toegevoegde waarde dat ze hun muziek met echte instrumenten spelen , naast het feit dat ze die voornamelijk met elektronische middelen produceren. Charly en Johayron, een ander duo dat een sterke entree maakte in de line-up, vertelden in een interview hoe "bijzonder" ze het vonden om de enige urban artiesten te zijn die kostuums droegen op Vibra Urbana 2024, een van de belangrijkste festivals in de VS.

Het concert begon met een medley van hun grootste hits: "Bailando", "Traidora", "La Gozadera". Van laatstgenoemde werd alleen "El mundo se está ingreso a la fiesta de los Latinos" (De wereld sluit zich aan bij het Latino-feest) gespeeld, maar dat was genoeg om de eerste kreten uit het publiek te lokken tijdens een concert dat net begon te swingen . Het eerste nummer dat ze integraal speelden, was hun legendarische hit met Enrique Iglesias en Descemer Bueno, een nummer dat me deed beseffen hoe divers het publiek was, dat in koor schreeuwde. Velen van hen, die eruit zagen als klassieke jonge Spanjaarden – met bijvoorbeeld een heel lichte huid en ogen – lieten uiteindelijk hun Latijnse accent horen bij de eerste paar neuriën .

Enkele minuten later, toen de zangers het publiek naar nationaliteit opsomden, waren de luidsten die uit Spanje, Cuba, Venezuela, Peru en Colombia , in die volgorde. Dit zijn de landen waaruit de meeste mensen de afgelopen jaren naar Madrid zijn gekomen, met een recordaantal van meer dan een miljoen inwoners geboren in Latijns-Amerika . Deze bevolkingsgroep verandert snel het culturele aanbod van deze en andere grote steden in het land, zoals we onlangs meldden . De cast heeft zich ook aangepast om zichzelf in dit nieuwe aanbod te integreren door kleinere zalen te sluiten vanwege de capaciteit.

Op die schaal, in meer betaalbare podia, zijn er talloze mensen die strijden om Europa te veroveren . Sterker nog, een van de mensen die het meest verantwoordelijk is voor het succes van de distributie is de Italiaanse producer Roberto Ferrante , die artiesten als Prince Royce, Aventura, Nicky Jam, Pitbull en Chimbala naar de top bracht met zijn platenlabel Planets Records, en nu een vestiging heeft in Cuba om daar toptalent aan te trekken. Ferrante's doel is om de distributie wereldwijd winstgevend te maken, maar vooral op de Europese en Amerikaanse markten , de meest begeerde in de muziekindustrie. Het overweldigende succes van andere inheemse stedelijke ritmes uit het Caribisch gebied, zoals de Dominicaanse dembow, die bijvoorbeeld op veel Spaanse feesten te horen is , zet de toon voor de distributie.

Spanje is de bron van een groot deel van de luisteraars die tientallen gouden en platina platen hebben verdiend met Ferrante's reparteros. Zelfs lokale urban artiesten, zoals de Catalaanse Bad Gyal, hebben samengewerkt met Cubaanse reparteros . Wie weet of de recente release van Enrique Iglesias de volgende "Bailando" wordt en de vraag naar deze muziek verder zal stimuleren. Deze muziek, die net als dembow in de Dominicaanse Republiek ontstond in de armste Cubaanse wijken en een van de weinige manieren werd voor gemarginaliseerde, meestal zwarte jongeren om vooruit te komen .

" De Spanjaarden zijn de schuldigen voor deze beweging ", grapte Alexander Delgado, leadzanger van Gente de Zona, tijdens het concert. "Deze muziek wordt gemaakt door zwarten en mulatten die voortkomen uit de mix die ontstond met blanke Spanjaarden." Delgado heeft op de een of andere manier geprobeerd die genetische en culturele mix in zijn muziek te gieten of te weerspiegelen, en nu toert hij door Spanje met de beste line-up ooit. In een recent interview zei hij dat hij zo'n $ 500.000 heeft geïnvesteerd in de productie van het eerder genoemde album , iets wat duidelijk te horen is bij het luisteren naar de live paila's en trombones die harmonieus samensmelten met de drums . Aangezien het bijwonen van een concert en ervan genieten over het algemeen afhangt van het kennen van de nummers van de artiest, en Gente de Zona heeft er veel die we allemaal op de een of andere manier kennen, is hij misschien wel de beste ambassadeur die de line-up zich op dit moment kan wensen.

Dit genre heeft een relatief eenvoudig muzikaal uitgangspunt : het mixen van elektronisch geproduceerde geluiden met de Cubaanse clave (een ritmisch patroon dat duizenden Amerikaanse artiesten heeft beïnvloed). Deze lage complexiteit maakt het niet erg aantrekkelijk voor de meest erudiete en veeleisende oren, maar een van de grote verdiensten van het album van Gente de Zona is de integratie van een even solide als diverse muzikale productie, wat de daaropvolgende enscenering enorm verrijkt . Een voorbeeld hiervan is het nummer "Almohada" , een indrukwekkend castnummer met violen. Voeg daar de verfijnde teksten aan toe (de cast gaf doorgaans de voorkeur aan zeer informele en soms onbegrijpelijke teksten), en we komen tot een geluidsproduct dat zijn enorme succes rechtvaardigt en wordt gepositioneerd als het beste fonogram van het genre dat tot nu toe is uitgebracht.