Gendergeweld: "De dag dat ik reageerde, was toen ik mezelf bevrijdde", Silvina's verhaal op Aconcagua Radio

"De term 'misdaad uit passie' wordt nog steeds gebruikt. Er zijn nog steeds mensen die zeggen: 'Ik bemoei me er niet mee, het is een koppelsdingetje'", zegt Silvina González, met een vastberaden stem, maar met de last van iemand die de horror zelf heeft meegemaakt. Tien jaar na de eerste collectieve kreet " Niet één minder ", klinkt haar verhaal als een getuigenis en een oproep tot actie.

Silvina is de oprichter van de organisatie Mujeres al Frente , maar daarvoor was ze een van de vele vrouwen die gevangen zaten in een vicieuze cirkel van geweld. "Ik heb van bijna alles geleden: fysiek, psychisch en seksueel. Maar wat me het meest raakte, was het economische geweld, omdat het me niet in staat stelde te stabiliseren of uit die vicieuze cirkel te breken," zegt ze. Haar verhaal wordt gekenmerkt door angst, afhankelijkheid, isolatie en manipulatie. "In zo'n situatie isoleert de misbruiker je om jou, je gedachten en je beslissingen te controleren," legt ze uit.

Silvina legt uit dat haar verhaal al op zeer jonge leeftijd begon, volgens een patroon dat ze van huis uit had meegekregen. "Ik kwam uit een thuis waar geen fysiek geweld was, maar wel psychisch geweld. En jij, die daaraan wilde ontsnappen, stapte in de eerste de beste bus die voorbijkwam, denkend dat het dan beter met je zou gaan," herinnert ze zich. Zes maanden nadat ze haar partner had ontmoet, trok ze bij hem in. Drie maanden later was ze al zwanger. En vanaf dat moment begon de hel.

"In het begin was het psychisch geweld. Ze werken op je hoofd, ze overspoelen je zo erg dat je niet kunt reageren als het fysieke geweld komt," zegt ze. Net als zoveel andere vrouwen kreeg ze van de mensen om haar heen de schuld. "De buren zeiden: 'Hij vindt het heerlijk om geslagen te worden.' Mijn familie vroeg me waarom ik terugkwam. Maar ik werd volledig gemanipuleerd. Hij dreigde me te vermoorden, mijn kinderen af ​​te pakken, en ik had geen huis, geen baan en zelfs geen kans om te studeren."

In die context werd het vinden van een baan de eerste stap naar vrijheid. "Dat was een van de eerste bouwstenen. Zelfs als ik geslagen werd, ging ik werken om te verkopen wat ik maar kon. Ik wist dat dat me zou helpen eruit te komen," herinnert ze zich.

Het 'klik'-moment, het breekpunt waar veel vrouwen het over hebben, kwam toen haar tienjarige zoon haar probeerde te verdedigen en de aanvaller hem uitnodigde om te vechten. "Toen klikte het in mijn hoofd. Ik kon niet toestaan ​​dat hij mijn zoon sloeg. Het was de glorieuze dag van mijn vrijlating. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Ik was aan het strijken, gooide het strijkijzer naar hem en rende om hulp. Voor het eerst ging ik naar het politiebureau om hem aan te geven. En ik ben nooit meer teruggegaan."

Silvina benadrukt dat geweld niet alleen vrouwen treft, maar ook hun kinderen: "Wij lijden niet alleen onder geweld. Onze kinderen lijden er ook onder. Ik kon mijn dochters niet laten opgroeien met het idee dat dit normaal was."

Vanuit Mujeres al Frente zet ze zich elke dag in om andere vrouwen te helpen die eerste stap te zetten. Ze begeleidt, luistert, traint en ontwikkelt ondersteuningsnetwerken. Maar makkelijk is het niet. "Veel dingen zijn nog steeds niet veranderd. We horen steeds dat 'het een privéaangelegenheid is', dat 'het gewoon een koppelsdingetje was'. En dat is gevaarlijk. Omdat het geweld onzichtbaar maakt en normaliseert."

González reflecteert op de culturele wortels van het probleem: "Het is iets dat al generaties lang speelt. Vrouwen werden alleen opgeleid om te strijken, voor hun man te zorgen, kinderen te baren en op te voeden. Het was normaal dat je man tegen je schreeuwde of je sloeg. Je bent getrouwd, hij is je man, je kunt niet weggaan vanwege 'wat mensen zullen zeggen'."

In deze context waardeert ze de opkomst van de "Not One Less" -beweging, die ontstond na de vrouwenmoord op Chiara Páez in 2015. "Toen zeiden we: zo is het genoeg geweest. Maar het was slechts het begin van een lange strijd. En als we het niet kunnen veranderen, moeten we op zijn minst proberen het te verbeteren. Helaas hebben we de afgelopen jaren geen significante verbeteringen gezien", zegt ze.

Tegenwoordig stelt Silvina haar ervaring ten dienste van andere vrouwen. "Meisjes die contact met me willen opnemen, kunnen dat doen via WhatsApp op 2616136557. Dat is mijn persoonlijke nummer; je kunt me altijd schrijven", zegt ze. Je vindt haar ook op Facebook onder de naam Maida González.

De groep vermijdt om te veel socialemedia-accounts te hebben om veiligheidsredenen. "We zijn erg beschermend omdat we met vrouwen in risicovolle situaties werken", legt ze uit.

Voordat ze afscheid neemt, laat Silvina een bericht achter voor degenen die soortgelijke situaties doormaken: "We moeten leren onszelf te verdedigen. Weten dat we niet alleen zijn. En begrijpen dat eruit komen mogelijk is. De angst is enorm, maar er is leven na de angst. Ik heb het kunnen doen, en velen kunnen dat ook."

Contact:

WhatsApp: 2616136557

Facebook: Maida González

Organisatie:

Vrouwen aan het front – Ondersteuning en ondersteuningsnetwerken voor vrouwen die geweld ervaren.

Luister hier naar het volledige artikel en luister live naar de radio via www.aconcaguaradio.com