Hermann Bellinghausen: De recepten zijn al de moeite waard

L

Wij Mexicanen worden geboren, of wij We plaatsen het waar we maar willen, zou Chavela Vargas, die heldin van wie we zo veel houden, hebben verklaard. En door een vreemde mythisch-territoriale aantrekkingskracht wordt onze mobiliteit naar de Verenigde Staten getrokken. Het scenario van vervolging van migranten, van wie een groot aantal Mexicanen, ontketend door het Trump-regime, van duidelijke Anglo-blanke suprematie, is ongekend, en we weten niet hoe ver het zal gaan. Gewelddadige massale arrestaties, onmenselijke behandeling, de winstgevende ontwikkeling van helse concentratiekampen op eigen grondgebied en in surrogaatlanden (of binnengevallen, zoals in Guantánamo). De migrerende arbeidersklasse in de Verenigde Staten gaat naar de hel. Het minste wat kan gebeuren, is dat je wordt weggerukt uit je baan en leven daar en naar de hel wordt gestuurd. Als het niet Mexico is, zou het erger kunnen zijn.

De dystopie heeft ons ingehaald. Zet je Netflix uit. De witte gendarme bedreigt de massa in Los Angeles: "Ik heb jullie één voor één in beeld, we komen jullie thuis halen," zei Big Brother vanuit een helikopter omringd door drones, hoewel hij aan hun rattennesten dacht. Deze bestraffende hyperwaakzaamheid imiteert wat de Palestijnen na Intifada hebben geleden, hoewel de ervaringen en de territoriale kwestie anders zijn. Wij zijn niet langer het laboratorium van de toekomst, alleen de marketing ervan. Wist je dat het aanhoudende bloedbad in Gaza eigenlijk een enorme beurs voor ultramoderne wapens is , waar fabrikanten uit de eerste wereld hun dodelijke innovaties in de praktijk testen en zichzelf zo op de markt promoten: getest in Gaza ?

We hebben geen retorische recepten meer, geen opperste redenen, geschiedenis als profetie, de herhaling ervan als komedie, enzovoort. De Joodse Holocaust diende iedereen zo goed, maar diende niemand meer, en vandaag de dag keert het zich om met een afschuwelijke belofte van Hiroshima in Teheran. De meest trotse militaire en nucleaire macht ter wereld negeert beschaafde wetten en brengt de wereld op de knieën. Aan de ene kant geven de regeringen van rijke, blanke landen zoals Israël, en minder rijke landen zoals Argentinië, zich knielend over, steunen en buigen. Nooit in de geschiedenis heeft de chantage van één enkele staat zoveel bereikt in zo'n korte tijd. Wat zou er van Israël geworden zijn als Europa de nazi's niet had getolereerd? Aan de andere kant knielen de Palestijnen, met alle gevolgen van dien in Libanon, Syrië, Jordanië en Irak. Aan het eind van hun Latijn ligt Iran, onontcijferbaar en angstaanjagend. Boem, boem.

De geschiedenis herhaalt zich niet. Dat is een terugkerende, verteerbare en besmettelijke mystificatie. Vandaag is nooit gisteren; wat we zien in het Midden-Oosten, de Verenigde Staten en Europa vormt een nieuw historisch monster waar we politiek noch mentaal op voorbereid zijn. We worden omringd door grote, beslissende leugens. Trump is geen democratie, noch zal er een terugkeer zijn naar een verloren grootheid die er nooit was. Israël is niet het Joodse volk , maar de moderne, militaire, suprematistische constructie van het zionisme, met een vastberadenheid die nog inflexibeler en wreedaardiger is dan de oude schijnvertoning van de zuivere Ariër . Zijn roeping is Armageddon voor anderen. De basis van zijn vitale doctrine is om te groeien en te groeien, te doden en te doden. Tot het sterft. Boem.

Voor onze ogen, in realtime, worden de kaarten opnieuw gemaakt. De betekenis van woorden die we lui als vanzelfsprekend beschouwden, verandert: fascisme, zionisme, communisme (in Trumps woorden), democratie, soevereiniteit, gelijkheid. Elk zuiden is oninvasbaar, of het nu Groenland, Panama of de Westelijke Jordaanoever is. Na Gaza en Los Angeles verdwijnen rechten, te beginnen met internationale rechten. En mensenrechten, milieurechten, migratierechten, arbeidsrechten en territoriale rechten. Ondertussen ontvouwen zich andere nucleaire oorlogsscenario's die zich op geen enkele andere planeet voordoen: de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, de nucleaire patstelling tussen India en Pakistan.

Te midden van informatie en informatierommel vinden we geen manier om te denken, te handelen en effectief te zijn. De oproepen tot vrede van de Amerikaanse paus, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties of het verwaterde en perverse Europees Parlement hadden niet leger en machtelozer kunnen zijn. Autocraten bieden zich aan als onderhandelaars (Poetin, Erdogan) terwijl democratisch Europa gekneusd wordt. De wereld staat op zijn kop. Hypocrisie regeert, terwijl kapitalistische landen en hun onoverwinnelijke armada van mijnbouwbedrijven, banken en merken profiteren door hun Israëlische creatuur uit te rusten – kijk eens hoezeer die is gegroeid en somber is geworden. Ze hebben allemaal het Israëlisme in het Westen (aanbevolen documentaire: https://www.youtube.com/watch?v=Iq6J7Q6L0yw ) en zijn onaantastbare militaire theocratie beschermd.

We moeten gemakkelijke verklaringen ontmantelen, onwaarschijnlijke vergelijkingen en prachtige, uit hun context gerukte zinnen van dichters en filosofen die we als krukken hebben gebruikt, achter ons laten. Het verleden leert ons, jazeker, maar het herhaalt zich niet. En niets garandeert dat de mensheid zal leren. Dat doet ze zelden. We zeggen wel dat het eraan zat te komen , maar in een nucleaire, kunstmatig intelligente, hyperverbonden en alomtegenwoordige wereld staan ​​we niet voor een simpele optelsom van elementen. De mogelijkheden van een onvoorspelbare aaneenschakeling van verre gebeurtenissen die de arme vlinder van de chaostheorie verbleekt, zijn groot.