Belasting op overmakingen: wie betaalt de werkelijke kosten van Trumps wet?

Los van het politieke debat roept de invoering van de 1% belasting op contante geldovermakingen door de Verenigde Staten een cruciale economische vraag op: wie gaat deze kosten eigenlijk dragen en wat zijn de netto-impacten op de toch al kwetsbare economie van miljoenen Mexicaanse huishoudens?

De nieuwe belasting op geldovermakingen van de Trump-regering, hoewel beperkt tot 1% en beperkt tot contante transacties, heeft gevolgen voor een van Mexico's belangrijkste inkomstenbronnen. Met een stroom die in 2024 $ 64,7 miljard bereikte, vormen geldovermakingen een macro-economische pijler die de binnenlandse consumptie ondersteunt en de betalingsbalans stabiliseert. De werkelijke impact wordt echter gemeten in de micro-economie van bijna 4 miljoen huishoudens die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van dit geld.

De analyse van de economische impact van deze maatregel heeft geleid tot een interessant debat onder specialisten. Er zijn hoofdzakelijk twee theorieën over de manier waarop de lasten worden verdeeld.

Sommige analisten, zoals Gerónimo Ugarte van Valmex Casa de Bolsa, beweren dat de impact op de hoeveelheid geld die Mexico binnenkomt beperkt zou kunnen zijn. Zij stellen dat migranten in de Verenigde Staten, die voornamelijk hun gezin willen onderhouden, hun eigen consumptiepatroon zullen aanpassen om de belasting te compenseren en hetzelfde bedrag zullen blijven sturen.

Implicatie: In dit scenario worden de werkelijke kosten gedragen door de migranten zelf, waardoor hun toch al precaire levensstandaard in de Verenigde Staten wordt verminderd om hun families in Mexico te beschermen. Dit zou vooral de 4,1 miljoen ongedocumenteerde Mexicaanse migranten treffen, zoals geschat door BBVA Research.

Experts zoals Genoveva Roldán, onderzoeker bij het Instituut voor Economisch Onderzoek van de VN, waarschuwen daarentegen voor een ernstiger risico. Zij zijn van mening dat de maatregel, in plaats van de koopkracht van migranten te verminderen, het gebruik van informele en ongereguleerde kanalen voor het overmaken van geld zou kunnen aanmoedigen.

Implicatie: Dit scenario is dubbel gevaarlijk. Ten eerste zou het de officiële geldstroom die de Bank van Mexico registreert, kunnen verminderen. Ten tweede, en belangrijker nog, zou het migranten en hun families blootstellen aan fraude, diefstal en de invloed van witwaspraktijken en georganiseerde misdaadnetwerken.

"Het feit dat er zoveel samenwerking is geweest tussen de twee landen... kan toekomstige gedocumenteerde migratie aanmoedigen en bovenal de informalisering van kapitaalstromen voorkomen", concludeerde een analist, die benadrukte hoe belangrijk het is om de bilaterale betrekkingen niet te verslechteren.

Ongeacht welke theorie de overhand heeft, het is een feit dat de belasting niet iedereen gelijk zal treffen. Door zich te richten op contante transacties, richt de wet zich rechtstreeks op de meest kwetsbare groep migranten: zij die geen bankrekening hebben, vaak geen papieren hebben en in de informele economie werken.

De realiteit zal waarschijnlijk een mix van beide scenario's zijn. Sommige migranten zullen offers brengen om hetzelfde te versturen, terwijl anderen, uit noodzaak of misinformatie, misschien ten prooi vallen aan informele kanalen. De enige zekerheid is dat de wet, hoewel economisch onbeduidend voor de Amerikaanse schatkist, een nieuwe laag druk en onzekerheid vertegenwoordigt voor miljoenen Mexicanen aan beide zijden van de grens.