De mythe van El Canelo

Saúl "Canelo" Álvarez is een uitzondering in de Matrix. Hij kwam uit een bescheiden milieu en stopte op zijn vijftiende met school om zich op het boksen te richten. Nu, op 34-jarige leeftijd, heeft hij een geschat vermogen van $ 275 miljoen.

Het verhaal dat over de bokser wordt verteld – en dat aan ons wordt verteld – voedt echter een mythe die in onze tijd niet langer standhoudt.

Deze mythe zit verscholen in de woorden van El Canelo in een interview met Forbes:

Ik ben niet naar school gegaan. Dus ik ben er trots op dat ik andere mensen, andere kinderen, mijn kinderen, kan laten zien dat je alles kunt, zelfs als je niets hebt.

In de jaren 80 werd het idee dat je met individuele inspanning alles kon bereiken wat je wilde, zelden in twijfel getrokken.

Tegenwoordig is het onhoudbaar en een hoax. Het accepteren zonder kritisch oog is een vergissing. Er is een enorme hoeveelheid academische literatuur die deze mythe ontkracht.

We horen al ons hele leven over armoede, maar er is een bredere term: ongelijkheid. Binnen dit concept is er nog een ander concept waar we allemaal bekend mee zouden moeten zijn: sociale mobiliteit.

Het verwijst naar de mogelijkheid om een ​​beter leven te hebben dan onze ouders en grootouders. Met andere woorden, een hoger inkomen dankzij een betere opleiding en meer kansen.

Officiële gegevens zijn schaars, maar de academische wereld en nationale en internationale organisaties zoals het Espinosa Yglesias Study Center en Oxfam Mexico hebben het fenomeen in kaart gebracht.

In Mexico zullen 7 op de 10 mensen die in armoede geboren worden, er nooit aan ontsnappen, hoe hard ze ook hun best doen. Factoren die je niet kiest, zoals je geboorteplaats, je geslacht of het opleidingsniveau en inkomen van je ouders, bepalen je sociaaleconomische lot.

De sociale structuur en de ongelijke verdeling van de welvaart veroordelen u.

Volgens het rapport "Inkomens- en vermogensverdeling in Mexico en geselecteerde landen" bezit de rijkste 1% van de families in Mexico, ook wel de ultrarijken genoemd, 22,3% van het vermogen.

Het fortuin van de vier grootste miljardairs van Mexico - Carlos Slim, Germán Larrea, Alberto Bailleres en Ricardo Salinas Pliego - groeide van 2% van het BBP van het land in 2002 naar 9% in 2014.

De staat is de enige die de buitensporige accumulatie van rijkdom en ongelijkheid kan reguleren ten behoeve van een grotere sociale mobiliteit. Omdat de markt, zoals we zien, de neiging heeft om deze in de handen van een paar mensen te concentreren.

Hoe groot is de kans dat een gemiddelde Mexicaan, net als El Canelo, van de bodem van de piramide naar de top klimt?

Het Espinosa Yglesias Study Center schat de kans op minder dan 3%. El Canelo is een hyperzichtbare uitzondering, en geloven dat dit de regel is, maakt miljoenen mensen onzichtbaar – de meerderheid – die nooit zullen ontsnappen aan de armoede die hun ouders en grootouders hebben doorstaan, hoe hard ze het ook proberen.

Ja, het verhaal van El Canelo is de uitzondering die de regel en het wijze advies bevestigt: om rijk te zijn, moet je rijk geboren zijn.