Schulden verstikken gezinnen: recordcijfer

Heb je het gevoel dat je schulden steeds maar toenemen? Je bent niet de enige. De Mexicaanse huishoudschuld bereikte in mei 2025 een recordhoogte, met een jaarlijkse stijging van 12,3%. Het gemiddelde bedrag per huishouden is alarmerend: 40.749 peso, volgens gegevens van de Bank van Mexico.

Er broeit een stille crisis in Mexicaanse huishoudens. Naast de belangrijkste macro-economische indicatoren onthult één cijfer de kwetsbare financiële realiteit van miljoenen mensen: de huishoudschuld heeft een recordhoogte bereikt. In mei 2025 groeide de totale schuld van Mexicaanse huishoudens met 12,3% ten opzichte van dezelfde maand het jaar ervoor, een groeicijfer dat alarmerend is voor specialisten.

Het meest opvallende en persoonlijke cijfer is de gemiddelde huishoudschuld in het land: 40.749 peso. Dit cijfer, gerapporteerd door de Bank van Mexico, is niet alleen hoog, maar vertegenwoordigt ook een stijging van 15,3% in slechts één jaar.

Om dit bedrag in perspectief te plaatsen: het komt overeen met meer dan vijf maanden van het huidige minimumloon. Het is een financiële last die de groeiende druk op de portemonnee van gezinnen weerspiegelt om hun uitgaven en ambities te dekken in een uitdagende economische omgeving.

In tegenstelling tot de opvatting dat schuld uitsluitend voortkomt uit basisuitgaven, onthult de analyse van de Bank van Mexico een complexer verhaal. De belangrijkste oorzaak van deze recordschuld is krediet voor huisvesting en de aankoop van duurzame consumptiegoederen, zoals apparaten, meubels en auto's.

Dit suggereert dat gezinnen zich niet alleen in de schulden steken om rond te komen, maar ook om een ​​middenklasseleven te behouden of te bereiken. Krediet is het instrument geworden om rijkdom te vergaren of essentiële goederen te vervangen die, bij stagnerende lonen, anders onbereikbaar zouden zijn. Dit is de aspiratieval: het geld van de toekomst gebruiken om het heden in stand te houden.

Verschillende economische factoren zorgen samen voor deze 'perfecte storm'. Aanhoudende inflatie van basisgoederen vermindert de koopkracht, terwijl loonstijgingen vaak niet voldoende zijn om de stijgende prijzen en kosten van levensonderhoud te compenseren, vooral in grote steden.

> "We zien de weerspiegeling van een economie waar het huidige inkomen niet voldoende is. Gezinnen wenden zich tot krediet, niet als een investeringsoptie, maar als een aanvulling op hun salaris om te overleven en te voldoen aan de maatschappelijke consumptieverwachtingen." – (Uitspraak toegeschreven aan een financieel analist).

Achter de cijfers schuilen menselijke verhalen. Het zijn die van jonge stellen die een hypotheek met een looptijd van 30 jaar afsluiten om een ​​eigen huis te bezitten. Het zijn die van gezinshoofden die creditcards gebruiken om een ​​onverwachte medische noodsituatie op te vangen. Het zijn die van werknemers die een auto op krediet kopen omdat dat de enige manier is om naar hun werk te gaan. Het zijn die van miljoenen Mexicanen die maand na maand een aanzienlijk deel van hun harde werk zien opgaan aan het betalen van rente.

Een recordhoge huishoudschuld is geen probleem van individueel wanbeheer, maar een diepgaand maatschappelijk fenomeen dat de scheuren in het economische model blootlegt. Het roept een fundamentele vraag op over de toekomst: bouwen we echte welvaart of een illusie gebaseerd op een kaartenhuis van schulden?