Statist

Alleen in een onderontwikkeld land dat onderontwikkeld wil blijven, zou het staatshoofd, met ogenschijnlijk lage alternatieve kosten van zijn tijd, zomaar een vliegtuig in ontvangst nemen waarmee passagiers kunnen worden vervoerd en erover opscheppen alsof het een triomfantelijke regeringsdaad is die zijn weerga in de wereldgeschiedenis niet kent.

Als u denkt dat het surrealistisch is, dan is dat precies wat er gebeurde op 1 juli vorig jaar, toen president Sheinbaum de AIFA (National Air Transport Association) bijwoonde om de levering van een Embraer-vliegtuig te vieren. Het vliegtuig zal worden geëxploiteerd door het staatsbedrijf Mexicana de Aviación, hetzelfde bedrijf dat López op een impuls nieuw leven inblies omdat, volgens de fourté, het feit dat de overheid eigenaar is van een luchtvaartmaatschappij "ons soevereiner maakt".

Tijdens zo'n feestelijk evenement verklaarde de president in haar toespraak dat "het terugkrijgen van Mexicana de Aviación geen ideologische gril is, maar een strategische beslissing", omdat volgens haar "luchtvervoer van vitaal belang is voor defensie, noodsituaties, nationale logistiek en het vervoer van mensen (oef; gelukkig heeft ze die laatste functie ook opgenomen, want kun je je een passagiersluchtvaartmaatschappij voorstellen die geen reizigers vervoert?)".

De president merkte ook op dat "in tegenstelling tot particuliere luchtvaartmaatschappijen die opereren vanuit een winstgedreven logica, die zo zijn redenen heeft en logisch is, de nieuwe Mexicana collectief welzijn als hoofddoel heeft." Ze zei ook dat "dit een bedrijf is dat geboren is met nieuwe principes van transparantie, inclusiviteit, efficiëntie, sociale verantwoordelijkheid en een gevoel van nationaliteit, en dat wordt geboden door de Nationale Defensie", en concludeerde: "De boodschap aan het volk is dat jullie het recht hebben om te vliegen." Als reactie hierop zou "Brozo, de griezelige clown" zeggen: "Kom op, jongens en meisjes, laten we allemaal vliegen!"

De uitspraken van de president onthullen duidelijk haar ideologische visie op de rol van de overheid in de economie. Zonder te vervallen in een communistisch systeem van overheidseigendom van alle productiemiddelen (kapitaal, grond en, ja, arbeid), is ze ervan overtuigd dat het de rol van de overheid is om private goederen te produceren en aan te bieden, gedefinieerd als goederen die aan twee kenmerken voldoen: uitsluiting en rivaliteit in consumptie.

Uitsluiting verwijst naar het feit dat als een individu niet betaalt voor het product, hij of zij het niet kan consumeren, terwijl rivaliteit verwijst naar het feit dat de eenheden die door een individu worden verbruikt, niet door iemand anders kunnen worden geconsumeerd. Een voorbeeld hiervan is de uitspraak "je hebt het recht om te vliegen" in een Mexicana-vliegtuig: hoewel ik volgens de president het recht heb om te vliegen, kan ik, als ik niet betaal voor het vliegticket dat mij toegang geeft tot de dienst, simpelweg niet aan boord van het vliegtuig stappen en naar mijn bestemming worden vervoerd; dus, als ik niet betaal, word ik uitgesloten. Wat rivaliteit betreft: het vliegtuig heeft een bepaald aantal stoelen; als ze allemaal verkocht zijn, is er geen manier om aan die eisen te voldoen, zelfs als er een nieuwe passagier arriveert die eist dat zijn of haar "recht om te vliegen" wordt bevestigd.

(Opmerking: In het geval van een zuiver publiek goed is er geen uitsluiting of rivaliteit in consumptie. Bijvoorbeeld: het licht van een lantaarnpaal; zelfs als ik niet heb betaald voor de kosten om het te verschaffen, kan ik het consumeren, en mijn consumptie sluit anderen er niet van uit om het ook te consumeren, zelfs niet tegelijkertijd.)

Net zoals passagiersvervoer per vliegtuig – of het nu Mexicaans is of een ander – een privégoed is, geldt dat ook voor elektriciteit, benzine, gas, drinkwater, medicijnen, personen- en goederenvervoer per spoor, post- en telegraafdiensten, lithium, zout en hotel- en restaurantdiensten. Zoals u ziet, worden al deze goederen geproduceerd en geleverd door de Mexicaanse overheid.

In populistisch discours, zoals dat van de president, wordt altijd betoogd dat het doel van de overheid bij het verstrekken van deze privégoederen is om het "collectieve welzijn" te maximaliseren, dat de huidige leider definieert op basis van zijn of haar eigen voorkeuren, die, zo neemt hij of zij aan, de voorkeuren van de bevolking weerspiegelen; niets is minder waar. Voorkeuren zijn altijd individueel en subjectief, dus wanneer een leider zijn of haar eigen voorkeuren oplegt, is dat een daad van autoritarisme die, paradoxaal genoeg, resulteert in een lager niveau van maatschappelijk welzijn.

Door haar statistische ideologie ziet de president de tegenstrijdigheid niet waarin ze zich bevindt. Door een gebrekkige definitie van eigendomsrechten (zoals de directeur van Mexicana tijdens de ceremonie verklaarde, is de luchtvaartmaatschappij nu eigendom van het 'volk') en door een 'sociale' of 'collectieve welzijns'-functie toe te kennen aan overheidsbedrijven, zullen deze economisch inefficiënt opereren (en mogelijk zelfs fysiek inefficiënt, zoals het geval is met Pemex) en daardoor een permanente bron van verliezen vormen voor belastingbetalers, ongeacht of ze deze privégoederen consumeren of niet.

De Mexicaanse staatssector is, is en zal inefficiënt blijven, een bron van begrotingstekorten en lagere sociale voorzieningen. Mexicana de Aviación is een ander voorbeeld, zoals dat al sinds de heropleving het geval is.