Voor elk gewerkt uur gaan er 30 minuten naar het betalen van belastingen

Volgens een onderzoek van het Argentijnse Instituut voor Fiscale Analyse (IARAF) getiteld " Hoeveel bedraagt ​​de formele belastingdruk op een Argentijns gezin met een salaris ?" houdt de staat via belastingen ongeveer de helft in van wat werknemers per jaar produceren .

Het team van econoom Nadin Argañaraz probeerde de " Belastingonafhankelijkheidsdag " te identificeren voor verschillende profielen van gezinnen met een salaris, op basis van hun inkomen, bezittingen, consumptie- en spaarpatronen.

Uit het onderzoek blijkt dat de drie overheidsniveaus (nationaal, provinciaal en gemeentelijk) een formele belastingdruk van tussen de 47,3% en 49,9% vertegenwoordigen. Uitgedrukt in tijd betekent dit dat werknemers bijna 30 minuten per uur moeten besteden aan het betalen van belastingen.

In een kalenderjaar valt "Tax Independence Day" tussen 22 juni en 1 juli. Sindsdien blijven de belastinginkomsten in de private sector. De nabijheid van die datum was aanleiding voor de actualisering van het rapport dat IARAF al jaren opstelt.

Uiteraard worden de belastingen die door de drie niveaus worden geïnd grotendeels gebruikt om terug te keren naar de maatschappij in de vorm van diensten als veiligheid, gezondheidszorg en onderwijs.

Het IARAF-rapport probeert ook enkele problemen met de belastingstructuur van Argentinië aan te kaarten: er zijn 155 verschillende belastingen; door de grote mate van ontduiking en informaliteit draagt ​​de geregistreerde sector van de economie een aanzienlijke last; de grootste last wordt gedragen door arbeidsbelastingen, die bovendien regressief zijn .

Eerst het verhaal van de afgelopen drie decennia. Van 1997 tot 2002 bedroeg de effectieve belastingdruk – dat wil zeggen de daadwerkelijk geïnde belastingen – gemiddeld 20% van het bruto binnenlands product (bbp). Van 2003 tot 2015 was er een sprong naar 32,3%; en sindsdien is de afgelopen tien jaar een daling te zien naar de voorspelde 29,2% voor 2025.

Als we alleen de belastingdruk op de formele sector meetellen, int het land 86% van alle belastingen; de provincies 10%; en de gemeenten 4%. De cijfers veranderen onder invloed van medezeggenschap, hoewel het land nog steeds meer dan 70% van de belastingen int.

Het belangrijkste aspect van de belastingstructuur is daarentegen de hoogte van de belasting op arbeid. Hoe lager het inkomen, hoe hoger het percentage van de arbeidsbijdragen (in een dienstverband houden bedrijven deze bijdragen in op het brutoloon van werknemers), dat op zijn beurt een maximum kent.

Dit systeem houdt in dat mensen met een middeninkomen, die hoger liggen dan mensen met een laag inkomen, uiteindelijk proportioneel minder belasting betalen, omdat de consumptie wordt belast en niet de spaargelden.

Volgens de vier profielen die IARAF voor het rapport opstelde (typische ouders met een bruto maandinkomen van $ 1.550.000, $ 3.380.000, $ 4.950.000 en $ 7.100.000, waarbij de laatste drie over een auto en een eigen huis beschikken), betaalt alleen de werknemer met het hoogste inkomen iets meer dan de persoon onderaan de piramide.

Onder het huidige stelsel concludeerde het Instituut dat "hoewel de eerste inkomensgroep geen inkomstenbelasting betaalt, deze wel een grotere last draagt" vanwege de overheersende regressieve belasting op arbeid en het plafond op persoonlijke bijdragen. Evenzo belast de progressieve inkomstenbelasting alleen de hoogste inkomensgroepen.

Voor IARAF is de manier om progressiviteit te bereiken het afschaffen van indirecte belastingen, zoals belastingen op banktegoeden en -tegoeden, binnenlandse belastingen, brandstofaccijnzen, bruto-inkomensbelastingen en gemeentelijke verbruiksbelastingen.