Is het beter om liefde te geven dan om liefde te ontvangen? Een wetenschappelijk experiment probeert deze vraag te beantwoorden.

Liefde manifesteert zich zelden in grootse gebaren; ze wordt eerder gezien in de alledaagse, discrete uitingen die dag in dag uit een band tussen mensen smeden. Dit idee ligt ten grondslag aan de theorie van 'positiviteitsresonantie', waarop een team onderzoekers van Pennsylvania State University (Verenigde Staten) hun bevindingen baseerde en onderzocht hoe deze kleine uitingen van genegenheid onze banden versterken.

Liefdesgebaren worden doorgaans in twee categorieën ingedeeld: liefde geven en liefde ontvangen. Hoe voeden deze twee vormen van liefde zich in de loop van de tijd? Dat wilden de experts uitzoeken.

Iemand een bemoedigende emoji sturen, de deur voor hem of haar openhouden, een welverdiend compliment geven met een brede glimlach, het ontbijt zonder waarschuwing klaarzetten – het zijn allemaal kleine liefdesdaden die een blijvend effect kunnen hebben, de hele dag door. De psychologische beloning is volgens experts behoorlijk hoog.

Om het verband tussen het geven en ontvangen van liefde te onderzoeken en hoe dit bij mensen resoneert, rekruteerden onderzoekers 52 volwassen deelnemers . Met behulp van een ecologische momentopname stuurden de wetenschappers deze vrijwilligers vier weken lang zes keer per dag sms'jes, waarin ze hen vroegen om op een schaal van 0 tot 100 aan te geven hoeveel liefde ze hadden getoond sinds de vorige waarschuwing en hoe geliefd ze zich op dat moment voelden.

Mening

In totaal verzamelden ze bijna 8200 reacties, en de onderzoekers analyseerden variaties in deze reacties in de loop van de tijd. Met behulp van een continu-tijdmodel ontdekten ze dat het gevoel van geliefd zijn urenlang intens bleef – de inertie ervan bleef zelfs acht uur later nog sterk – terwijl de impuls om genegenheid te uiten met alleen woorden snel verdween. Met andere woorden, om die vlam levend te houden, moeten we onze genegenheid consequent blijven tonen, niet met een paar resonerende woorden hier en daar.

De experts ontdekten dat mensen die liefde uiten aan anderen, zich over het algemeen meer geliefd voelen. Mensen die liefde ontvingen, bleken echter niet vaker liefde te uiten.

Gevoelens van geliefd zijn hielden zelfs langer aan dan gevoelens van liefde uiten. Waar het op neerkomt, is dat de eerste stap zetten belangrijker is dan wachten tot je geïnspireerd raakt door iemands vriendelijkheid; een enkel compliment kan onze dag opfleuren.

Dit werd vastgesteld door de onderzoekers, die ook het algehele welzijn van de deelnemers maten en hen vroegen of ze het gevoel hadden dat ze floreerden in hun dagelijks leven. Het bleek dat degenen die meer genegenheid ervoeren, zichzelf ook gelukkiger vonden. "Laten we meer liefde de wereld in sturen door die in ons dagelijks leven te uiten", schreven de auteurs in hun werk, gepubliceerd in het tijdschrift PloS One .

En omdat de cyclus begint met gedrag, moeten we de valkuil vermijden om te wachten tot we er zin in hebben – om iemand een vriendelijk woord of gebaar te geven. En het heeft niets te maken met romantische liefde, want het onderzoek beperkte zich niet tot romantische liefde, maar omvatte relaties tussen vrienden, familieleden, collega's en zelfs vreemden. Deze bevindingen komen overeen met eerdere studies die aantonen dat sterke sociale banden beschermen tegen stress en eenzaamheid.

Liefde manifesteert zich zelden in grootse gebaren; ze wordt eerder gezien in de alledaagse, discrete uitingen die dag in dag uit een band tussen mensen smeden. Dit idee ligt ten grondslag aan de theorie van 'positiviteitsresonantie', waarop een team onderzoekers van Pennsylvania State University (Verenigde Staten) hun bevindingen baseerde en onderzocht hoe deze kleine uitingen van genegenheid onze banden versterken.