Amanda Knox reageert op gelekt dagboek over seks met 7 ex-partners
Amanda Knox schaamt zich niet voor haar vroegere relaties.
De 38-jarige reageerde op een aangrijpende manier op recente kritiek over een dagboekaantekening waarin ze toegaf seks te hebben gehad met zeven partners vóór haar twintigste. Deze privébekentenis werd door de Italiaanse politie openbaar gemaakt nadat zij en haar toenmalige vriend Raffaele Sollecito in 2007 voor het eerst werden beschuldigd van de moord op haar huisgenote Meredith Kercher .
In het oude dagboek dat op 15 juli met X werd gedeeld, noemde Knox, die op dat moment door de autoriteiten werd ondervraagd over de moord op Kercher, iedereen met wie ze intiem was geweest nadat ze ten onrechte door de politie was geïnformeerd dat ze hiv had opgelopen.
"Ik weet niet waar ik hiv vandaan zou kunnen hebben," schreef ze. "Hier is de lijst met mensen met wie ik over het algemeen seks heb gehad."
Nu ze terugblikt op haar dagboek, schreef Knox op 15 juli: "Na jarenlang te zijn afgeschilderd als een afwijkend seksueel monster, kon ik het niet laten om een deel van die schaamte te internaliseren, ondanks het feit dat ik wist dat er niets mis was met mijn seksualiteit (die eigenlijk vrij saai was)."
Maar één gebruiker was het niet eens met haar conclusie en schreef sarcastisch in een reactie op haar tweet: "Met 7 jongens naar bed gaan voor je 19e is zo saai."
Knox reageerde snel op de sneer en herinnerde haar troll eraan waarom ze het dagboekfragment in de eerste plaats had geschreven.
Ja, ik heb met zeven mensen geslapen tegen mijn twintigste. (Drie waren serieuze vriendjes; één was Raffaele.) Dit werd openbaar gemaakt nadat de politie tegen me loog dat ik hiv had, me vervolgens had opgedragen een lijst met mijn partners bij te houden, mijn dagboek in beslag had genomen en het naar de media had gelekt. "Ik wil niet dood," schreef ik. https://t.co/Ja7tL2NMrz pic.twitter.com/6iZWfYac9p
— Amanda Knox (@amandaknox) 15 juli 2025
"Ja, ik heb met zeven mensen geslapen toen ik twintig was (drie serieuze vriendjes; één was Raffaele)", antwoordde ze in een tweede bericht op X op 15 juli . "Dit werd openbaar gemaakt nadat de politie tegen me had gelogen dat ik hiv had, me vervolgens had opgedragen een lijst met mijn partners bij te houden, mijn dagboek in beslag had genomen en het naar de media had gelekt. 'Ik wil niet dood', schreef ik."
Knox en Sollecito werden in 2009 veroordeeld voor de moord op Kercher , maar werden in 2011 vrijgesproken en opnieuw berecht in een procedure waarin zij ook was veroordeeld. Het duo bleef tijdens hun gevangenschap onschuldig en werd in 2015 door het hoogste Italiaanse gerechtshof vrijgesproken van alle aanklachten, nadat het het bewijsmateriaal tegenstrijdig en het onderzoek vanaf het begin gebrekkig had bevonden.
In 2019 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het oorspronkelijke verhoor van Knox door de politie haar mensenrechten schond en bepaalde dat de Italiaanse justitie haar 20.000 dollar moest betalen.
Terwijl ze getuigde voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, gaf Knox – wiens ingewikkelde zaak inmiddels is vastgelegd in de Netflix-film Amanda Knox uit 2016 – verder inzicht in waarom het politieverhoor haar "ergste nachtmerrie" was, terwijl ze werd ondervraagd in een taal die ze "nauwelijks kende".
"Toen ik me de details niet meer kon herinneren, gaf een van de agenten me een tikje op mijn hoofd en riep: 'Herinner je, herinner je'", zei Knox – moeder van twee kinderen en echtgenoot Christopher Robinson – in 2019 voor de rechter, volgens NBC News . "En toen verzamelde ik een wirwar aan herinneringen en de politie dwong me een verklaring te ondertekenen. Ik werd gedwongen me te onderwerpen. Het was een schending van mijn rechten."
(E! en NBC News maken beide deel uit van de NBCUniversal-familie.)
Lees verder voor meer waargebeurde misdaadzaken die op tv zijn vertoond.
We weten niet wat het meest schokkend was aan deze zesdelige HBO-serie uit 2015 van regisseur Andrew Jarecki : dat vastgoederfgenaam en beschuldigde moordenaar Robert Durst zich aanbood om meer dan 20 uur lang door de filmmaker te worden geïnterviewd, verspreid over meerdere jaren, of dat Durst in de laatste momenten van de serie onbedaarlijk achter een microfoon zat te boeren en tegen zichzelf zei: "Wat heb ik in godsnaam gedaan? Ze allemaal vermoord, natuurlijk."
Hoewel de beschuldigingen tegen R. Kelly in de zesdelige docuserie van Lifetime uit 2019 zowel schokkend als weerzinwekkend waren, greep niets ons meer aan dan getuige te zijn van de poging tot (en uiteindelijk succesvolle) redding van Dominique Gardner (hierboven te zien in het vervolg van dit jaar), een van de vriendinnen van de in ongenade gevallen zangeres, door haar radeloze moeder Michelle Kramer . Het was werkelijk hartverscheurend.
De serie waarmee het allemaal begon. Deze serie van 13 afleveringen van de Franse regisseur Jean-Xavier de Lestrade volgt het proces tegen misdaadauteur Michael Peterson, nadat hij in 2001 werd beschuldigd van de moord op zijn vrouw Kathleen. Het begon als een miniserie in 2004 en verscheen in 2018 op Netflix met vervolgafleveringen. De serie legde de basis voor alles wat er sindsdien is gebeurd. De wendingen in de zaak zijn de ene vreemder dan de andere, maar de introductie van de (verrassend plausibele) theorie dat de ware dader een uil was, is des te vreemder. Ja, je leest het goed.
Deze driedelige serie, die eind 2019 door Netflix werd uitgebracht, heeft alle gekte die je zoekt: internetdetectives met meer vaardigheden dan de politie, een megalomane moordenaar die elk stereotype dat je ooit over Canadezen hebt gehoord op zijn kop zet en lichaamsdelen per post naar overheidsfunctionarissen verstuurt, en een connectie met de film Basic Instinct die zo schaamteloos is dat je versteld zal staan als alles duidelijk wordt.
Tegen de tijd dat het centrale conflict in deze zesdelige Netflix-serie, uitgebracht in 2018, tussen de Rajneeshpuram-gemeenschap en de inwoners van Wasco County, Oregon, uitmondt in wat wordt beschouwd als de grootste biologische oorlogsvoering in de geschiedenis van de VS, zul je versteld staan. En wie zal ooit een van de daders van de aanval vergeten, Ma Anand Sheela , de voormalige woordvoerder van de Rajneesh-beweging en de venijnige secretaris van oprichter Bhagwan Shree Rajneesh ? Ze had immers een plan om de federale aanklager die door president Reagan was aangesteld om hen te onderzoeken, te vermoorden.
Het gekste aan deze docuserie van CBS uit 2016, ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van de moord op de zesjarige schoonheidskoningin JonBenét, was dat iedereen geloofde dat het onderzoeksteam daadwerkelijk iets zou vinden dat dicht bij de waarheid lag. En de uiteindelijke beschuldiging dat broer Burke de dader was, werd uiteindelijk door CBS Corp. aangeklaagd wegens smaad en eiste maar liefst $ 250 miljoen aan schadevergoeding en maar liefst $ 500 miljoen aan punitieve schadevergoeding. De zaak werd buiten de rechtbank geschikt.
Elke true crime-serie die begint met een bankovervaller met een bom om zijn nek geboeid die sterft tijdens een op televisie uitgezonden confrontatie met de staatspolitie wanneer die bom, je weet wel, ontploft, is gedoemd om ofwel niet te kunnen tippen aan dat tragisch krankzinnige incident, ofwel aan een van de meest bizarre verhalen die je ooit hebt gehoord. In het geval van deze vierdelige Netflix-serie uit 2018 is dat laatste het geval, grotendeels dankzij het meesterbrein achter seriemoordenaars Marjorie Diehl-Armstrong .
Het meest bizarre aan deze baanbrekende serie uit 2015, de eerste in zijn soort die Netflix ooit streamde, was de verontrustende blik op de tekortkomingen van het rechtssysteem. Wat je ook vindt van Steven Avery in verband met de moord op Teresa Halbach , je kunt er niet omheen dat zijn 16-jarige neefje Brendan Dassey door ondervragers een bekentenis moet afdwingen zonder dat er een advocaat of ouder bij aanwezig is.
eonline
