Leonard Lauder creëerde de schoonheidsindustrie zoals u die kent

De dag voor Vaderdag overleed Leonard Lauder, de vader van de beauty-industrie. Leonard, 92, was de oudste zoon van Estée Lauder, de vrouw die vanuit hun familiekeuken het gelijknamige bedrijf, dat inmiddels miljarden waard is, oprichtte. Leonard was vervolgens tientallen jaren voorzitter en CEO van The Estée Lauder Companies. Zoals Linda Wells, redacteur van Air Mail Look en oprichter van Allure , op Instagram schreef, was de timing van zijn overlijden "passend": "Hij was een vaderfiguur voor zovelen van ons in de branche, inclusief mij." In zijn memoires , The Company I Keep: My Life in Beauty , schreef hij: "Ik herinner me dat ik in de keuken zat en mijn moeder gezichtscrèmes op het fornuis zag bereiden."

In navolging van zijn moeder werd Leonard al vroeg een voorvechter van vrouwen en bracht hij The Estée Lauder Companies naar buitengewone hoogten. Met zijn lengte van meer dan 1,80 meter "was Leonard zo'n prachtige reus – letterlijk en figuurlijk", vertelt Gwen Flamberg , beauty director bij Grazia , aan ELLE. Gevraagd naar zijn essentiële regels voor het bedrijfsleven, zei Leonard dat regel nummer 1 verantwoordelijkheid nemen was, maar noemde deze regel nummer 2: "Neem nooit een belangrijke beslissing zonder een vrouw aan tafel. Als ik opgroeide met een moeder als Estée Lauder, hoe kon ik dan geen respect hebben voor en op zoek gaan naar slimme, stoere vrouwen? Sterke vrouwen hebben een aantal van de beste beslissingen voor dit bedrijf genomen." Jamie Rosen,redacteur bij Town & Country en oprichter van het Substack Office of the Surface , herinnert zich hoe Leonard sprak tijdens haar college over bedrijfskunde aan de Emory University en de studenten versteld deed staan: "Hij was verreweg de meest charismatische gast die we hadden, maar hij had ook veel concrete adviezen, waarvan veel indruiste tegen wat ik had aangenomen over het runnen van een succesvol bedrijf. Het ging minder om meedogenloosheid en meer om slimheid. Hij benadrukte dat je jezelf moest omringen met mensen die slimmer zijn dan jij, en [dat gold ook voor vrouwen]."

Leonard Lauder.

Leonard was een vernieuwer en creëerde talloze 'primeurs' voor de beauty-industrie. De schuine vorm van de huidige lippenstiften was een impulsieve uitvinding, die hij deed nadat hij had gemerkt dat vrouwen hun lippen tuitten tijdens het aanbrengen. Met een snelle, briljante doe-het-zelf-actie pakte hij een Gillette-scheermesje en sneed hij een lippenstift schuin af. (Uitvindingen kwamen zelfs bij hem op terwijl hij sliep – hij zei dat het idee voor getinte lipgloss in een droom bij hem opkwam). Leonard bedacht ook de term 'de lippenstiftindex', een economische term die verwijst naar de recessiebestendige aard van cosmetica die hij vanaf de crisis van 2001 had waargenomen, en richtte het eerste onderzoeks- en ontwikkelingslaboratorium van het bedrijf op.

Zijn eerste vrouw, Evelyn, maakte het roze lintje voor borstkanker alomtegenwoordig ( ze bedacht het samen met Alexandra Penney, redacteur bij SELF ) en richtte het Breast Cancer Research Fund op. De Estée Lauder Companies maakten er een wereldwijde missie van om het bewustzijn voor de ziekte te vergroten, te beginnen met het uitdelen van borstkankeronderzoekskaarten aan balies in het hele land. BCRF is nu de grootste particuliere financier van borstkankeronderzoek en het aantal sterfgevallen als gevolg van de ziekte is met 44 procent gedaald sinds de oprichting van de liefdadigheidsinstelling in 1993. "Toen Evelyn en ik aan hun keukentafel zaten te praten over een mogelijke stichting om borstkankerlaboratoria en klinisch onderzoek met elkaar te verbinden, hoorde Leonard het en zei: 'Ik doe mee!'", herinnert Dr. Larry Norton, wetenschappelijk directeur van BCRF, zich. Leonard werd erevoorzitter. "Een hele mooie herinnering die ik heb, is de herdenkingsdienst voor Evelyn die de familie organiseerde in het Koch Theater. De manier waarop hij over haar sprak! Hij vertelde over hoe ze elkaar hadden ontmoet en zei: 'Dat was mijn meisje... mijn Evelyn'," zegt Flamberg.

Leonard Lauder en zijn eerste vrouw, Evelyn Lauder, tijdens het gala van het Whitney Museum of American Art in 2008.

Toen hij in 1958 op 25-jarige leeftijd bij het bedrijf kwam, had het slechts één merk en een omzet van minder dan $ 1 miljoen. Leonard stond bekend als een verzamelaar, een karaktertrek die hij ontwikkelde als jonge jongen die aanvankelijk ansichtkaarten en posters verzamelde, maar ook bedrijven verzamelde. Tegenwoordig omvat The Estée Lauder Companies meer dan 20 merken die in meer dan 150 markten worden verkocht. Hij ontwikkelde eigen merken, zoals Clinique, en kocht en liet ook bedrijven zoals Jo Malone London en Bobbi Brown groeien.

Leonard kocht Browns gelijknamige bedrijf in 1995, en hun lange relatie begon met een telefoontje en een rondleiding door zijn kunst. Ze vertelt aan ELLE : "Hij vertelde me dat we hem in de winkels versloegen en dat hij ons graag wilde overnemen. Ik zei hem dat we niet te koop waren. Toen nodigde hij me uit voor een etentje in zijn prachtige appartement aan Central Park. Hij was zo echt en normaal. Hij stelde me meteen op mijn gemak." Brown liet hem later de boot zien die ze naar hem vernoemde, TYLL , wat staat voor "Thank you, Leonard Lauder", en hij plaatste een foto van de catamaran op de spiegel in zijn slaapkamer.

Leonard gaf Brown zakelijk advies, waaronder het oude gezegde "vraag om vergiffenis en niet om toestemming". Ze legt uit: "Hij was zelf een beetje een regelovertreder, en met die twinkeling in zijn ogen moedigde hij me altijd aan om mijn gevoel te volgen en te doen wat ik wist dat het beste was. Hij was de ultieme eye-roller en hoofd-shaker als ik hem belde om obstakels te bespreken, en ik weet dat hij een dunne lijn moest bewandelen en zowel de creatieve als de zakelijke kant moest aanpakken. Hij was de meest open, inzichtelijke, creatieve en briljante denker die net zo veel gaf om de formule en marketing als om de verkoop. Hij was altijd even enthousiast om te horen over mijn innovaties als om de winst. Hij wilde mijn merk nooit homogeniseren en het net zo maken als dat van anderen. Hij geloofde in de uniciteit en eenvoud van wie we waren."

Leonard werd ook zo succesvol in de distributie dat hij onlangs aan Air Mail vertelde dat hij een truc gebruikte om in slaap te vallen: denken aan fysieke winkels. "In plaats van schaapjes te tellen, vink ik in gedachten alle warenhuizen af ​​waar we vroeger aan verkochten, te beginnen in Portland, Maine, met Porteous, Mitchell & Braun, en werk ik me een weg langs de oostkust, langs RH Stern en Filene's in Boston, Gladding's in Providence, G. Fox in Hartford, enzovoort. Meestal slaap ik al voordat ik in New York aankom."

Leonard verzamelde ook graag kunst, altijd met de intentie om zijn stukken met anderen te delen. "Ik verzamel om te bewaren en te delen wat ik verzamel voor huidige en toekomstige generaties", vertelde hij aan ArtNews. Hij organiseerde ook vaak evenementen bij hem thuis voor de schoonheidsindustrie. "Mijn mooiste herinnering aan Leonard is toen we bij hem en Evelyn thuis werden uitgenodigd om het beroemde schilderij 'De Dame in Goud' van Gustav Klimt te bekijken", herinnert Flamberg zich.

Leonard Lauder spreekt op het BCRF Hot Pink Party in 2012.

Hij schonk 78 kunstwerken aan het Metropolitan Museum, nu de Leonard A. Lauder Cubist Collection , en werd de grootste weldoener van het Whitney Museum. Het Whitney in het centrum heeft een gebouw naar hem vernoemd. "En tegen de tijd dat ik dood ben, wat hopelijk nog lang zal duren, zal al mijn kunst verspreid zijn naar musea of ​​zullen mijn prenten verspreid zijn, posters opgehangen, alles. Ze horen bij de mensen, niet in mijn huis, maar in het huis van de mensen, en dat zijn musea," zei hij in een lezing in 2020 aan de Brandeis University .

"Ik denk dat hij voelde dat hij een plicht had die met zijn succes gepaard ging – een plicht om te beschermen en te delen – en zijn filantropie was ongeëvenaard", zegt Sarah Brown , voormalig beauty director bij Vogue en oprichter van Sarah Brown Advisory. "De stempel die hij en zijn familie hebben gedrukt op de culturele instellingen van New York en zijn steun aan de vooruitgang van borstkankeronderzoek in het bijzonder, hebben ongetwijfeld levens veranderd en gered."

Leonard Lauder en Victoria Beckham.

Leonard stond ook bekend om zijn mensgerichte mentaliteit en vertelde de laatste jaren graag aan mensen dat hij de Chief Teaching Officer van het bedrijf was. "Hij geloofde dat de rijkdom van een bedrijf de mensen zijn en richtte zich op mentorschap en het stimuleren van groei binnen de diverse talentenpool van het bedrijf", aldus The Estée Lauder Companies in een persbericht na zijn overlijden. Hij was dol op handgeschreven bedankbriefjes, vaak geschreven op zijn kenmerkende roodborstjes-ei-blauwe briefpapier. Bobbi Brown heeft ze allemaal nog steeds. "Ik heb elk briefje dat ik op zijn blauwe briefpapier kreeg bewaard, en ik heb ook een paar ansichtkaarten. Sommige werden per post bezorgd, maar de meeste werden persoonlijk bezorgd in die manilla-mapjes die de koeriers rondbrachten. Hij was ook degene die me aanmoedigde om ansichtkaarten te schrijven naar honderden klanten terwijl ik de wereld rondreisde, nieuwe mensen ontmoette en nieuwe ideeën opdeed."

Schrijver Jamie Rosen herinnert zich: "Hij werd wel de 'meesterbouwer van schoonheid' genoemd, en dat was hij zeker, maar ik geloof dat zijn nalatenschap draait om mensen. De mensen in wie hij aan het begin van hun carrière geloofde (Bobbi Brown, bijvoorbeeld!) en hoe hij anderen het gevoel gaf dat ze deel uitmaakten van iets groters dan zijzelf."

Brown is het daarmee eens. "Elke keer dat ik hem zag, voelde ik me gehoord en gesteund. We sloten het gesprek vaak af met: 'Ik hou van je.' Ik weet dat veel mensen op dezelfde manier door Leonard geraakt werden en velen van ons hielden van hem en bewonderden hem. Maar er was altijd genoeg van Leonard voor ons allemaal."