Biometrisch CURP: Rechtvaardigheid voor slachtoffers of burgercontrole?

De Senaat keurt de controversiële hervorming goed die een verplicht CURP (Nationaal Identiteitsdocument) met een foto en vingerafdrukken invoert. Ontdek het dilemma: het zoeken naar vermiste personen versus ieders privacy.

De Senaat heeft een ingrijpende hervorming van de Wet op Gedwongen Verdwijningen goedgekeurd. Deze hervorming behelst de invoering van een verplicht biometrisch CURP (Currency Registry of Persons with Disappearances) voor alle Mexicanen. Dit leidde tot een heftig nationaal debat over de balans tussen het nastreven van rechtvaardigheid en het risico van massasurveillance.

Met 69 stemmen voor, 28 stemmen tegen en 5 onthoudingen keurde de Senaat het door de uitvoerende macht gepromote initiatief goed, dat nu ter definitieve bespreking naar de Kamer van Afgevaardigden gaat. De hervorming brengt een centraal dilemma voor de Mexicaanse samenleving met zich mee: is het acceptabel om gevoelige persoonsgegevens aan de staat te overhandigen in ruil voor een tool die belooft duizenden vermiste personen te helpen opsporen, of opent dit de deur naar een ongekend surveillancesysteem?

Het centrale argument van de regering en de meerderheidswetgevers is dat de hervorming de staat cruciale technologische instrumenten zal verschaffen om de verdwijningscrisis aan te pakken. Het mechanisme is gebaseerd op twee fundamentele pijlers:

• Verplichte biometrische CURP: De Unieke Bevolkingsregistercode (CURP) is niet langer een eenvoudige alfanumerieke code. Het wordt een nationaal identificatiedocument dat verplicht een gezichtsfoto, vingerafdrukken en andere biometrische gegevens, zoals de iris, bevat.
• Enkelvoudig identiteitsplatform: er wordt een digitaal platform gecreëerd dat het nieuwe biometrische CURP (nationaal identiteitsnummer) in realtime integreert met belangrijke databases, zoals het Nationaal Register van Vermiste Personen, de Nationale Forensische Databank en andere administratieve gegevens.

Het idee is dat, wanneer iemand als vermist wordt opgegeven, zijn of haar CURP (Nationaal Identiteitsdocument) waarschuwingen in het hele systeem activeert, waardoor continu toezicht mogelijk is op procedures of activiteiten die aanwijzingen kunnen geven over de verblijfplaats van die persoon. Bovendien omvat de hervorming eisen van zoekgroepen, zoals de erkenning van "sociale familie" en "sociale naam", om ook daklozen of mensen uit de LGBTQ+-gemeenschap op te nemen.

De oppositie in de Senaat noemde de biometrische CURP een "giftige pijl" en een wetgevend "Trojaans paard". Zij stellen dat, onder het nobele doel van het opsporen van verdwenen personen, een mechanisme van controle en bewaking wordt ingevoerd voor de gehele bevolking.

"Dit is geen wet om naar vermiste personen te zoeken; het is een wet om ons allemaal in de gaten te houden. Ze reageren op eisen voor gerechtigheid met databases, biometrische bewaking en buitensporig gebruik van persoonlijke informatie", verklaarde een PAN-senator tijdens het debat.

De belangrijkste zorgen die de oppositie en maatschappelijke organisaties, zoals het Network ter Defense of Digital Rights (R3D), uiten, zijn:

• Privacyrisico: De concentratie van biometrische gegevens van de gehele bevolking in één door de overheid beheerde database (via de SEGOB) brengt een enorm risico op hacking en misbruik van informatie met zich mee.
• Politieke controle: Er bestaat de vrees dat de nieuwe CURP de INE-legitimatie als identificatiedocument zal vervangen, waardoor de huidige regering toegang tot en controle over de kiesdatabases zou krijgen.
• Gebrek aan waarborgen: De hervorming voorziet niet in duidelijke controlemechanismen en toezichtmechanismen voor burgers op het gebruik van deze uiterst gevoelige informatie.

De positie van de zoekgroepen, die het zwaarst door de crisis zijn getroffen, is verdeeld en complex. Terwijl de regering beweert dat de hervorming haar voorstellen na bijeenkomsten in het Nationaal Paleis integreert, hebben ongeveer honderd groepen een verklaring afgegeven waarin ze het initiatief afwijzen.

Hun kritiek concentreert zich op het feit dat de wet de onderliggende problemen niet aanpakt:

• Gebrek aan financiering: Ze waarschuwen dat een databank nutteloos is als er geen middelen zijn om de DNA-testen uit te voeren die nodig zijn om de meer dan 70.000 lichamen die zich in de mortuaria in het land opstapelen, te identificeren.
• De hervorming bestrijdt straffeloosheid niet: ze wijzen erop dat de hervorming zich richt op identificatie, maar de onderzoeken niet versterkt en niet garandeert dat de verantwoordelijken voor verdwijningen voor de rechter worden gebracht.
• Simulatie: Sommige groepen zijn van mening dat de bijeenkomsten met de regering een 'farce' waren en dat de wet 'aan het bureau van de macht' is opgesteld, zonder dat rekening is gehouden met hun werkelijke behoeften.

De goedkeuring van deze hervorming door de Senaat is niet het einde, maar juist het begin van een breder maatschappelijk debat. De Mexicaanse samenleving zal moeten afwegen of de potentiële voordelen van dit technologische instrument opwegen tegen de risico's die gepaard gaan met het centraliseren van de identiteit van elke burger in handen van de staat.