Inventarisatie van rampen

De regionale minister van Onderwijs, Esther Niubó, heeft uitleg gegeven (in El País , RAC1, Ser en Catalunya Ràdio) over het schandaal rond de toewijzing van docentenposten. Naast haar inzet om het probleem op te lossen en de schuldige achter de chaos aan te klagen (tot nu toe wordt een mysterieuze anti-establishment superheld verdacht), heeft de minister de gelegenheid aangegrepen om de catastrofale discours te benadrukken die het onderwijs in diskrediet brengt en antipolitiek aanwakkert. Ik vraag me af: wanneer het onderwijssysteem al decennialang zichzelf vernietigt met een helse bureaucratie, principes die meer ideologisch dan technisch zijn, en incompetente beslissingen, is het dan niet logisch dat dit catastrofisme zich verspreidt onder de slachtoffers en de burgers? Om de argumentatie van de minister te versterken, citeer ik een citaat van H.G. Wells: "De geschiedenis van de mensheid is steeds meer een race geworden tussen onderwijs en catastrofe."

School, klaslokaal, basisschool, kleuterschool, klas, jongen, meisje, kinderen, spelen, spelletjes, studeren, schrijven, huiswerk, leraar, leraren, schoolkantine, rugzakken" width="449">

Een manier om de week te beginnen: in SER herdenkt José Luis Sastre de kinderen die in Gaza zijn omgekomen en de overlevenden die bedreigd werden door de bombardementen van het Israëlische leger. Het is een principeverklaring die deel uitmaakt van een humanitaire inzet die maar al te vaak ontaardt in de nadrukkelijke solidariteit van een Palestijnse tweet met een bank en een hoofddoek. In de journalistiek overschaduwen deze verklaringen gelukkig niet de poging om rampen te verklaren en – kunstmatige intelligentie doet dat niet – een hiërarchie van prioriteiten te creëren. Een hiërarchie die contrasteert met de seizoensintenties van professionals die hun zomerprogramma's beginnen met de belofte luisteraars en kijkers te ondersteunen en de hoop dat er niet al te veel rampen zullen gebeuren.

Het is te simplistisch om catastrofisme de schuld te geven van al onze problemen.

De huidige gebeurtenissen voeden zich echter met een zelfreferentiële ijver. Zo versterkt het nieuws de echo van het interview met Alberto Núñez Feijoo in La Voz de Galicia . De PP-leider schept op dat hij nooit een ambtenaar heeft genoemd die betrokken is bij een corruptiezaak. Op RAC1 wijst David Portabella erop dat Feijoo, in plaats van zijn eigen integriteit te bevestigen, eerdere leiders van zijn partij lijkt te beschuldigen. Het tweepartijenstelsel is vastgelopen in een afwisseling van corruptie die, net zoals het jaren geleden Podemos bevoordeelde, vandaag de dag de verwachtingen van Vox aanwakkert. Catastrofisme en antipolitiek de schuld geven van al onze problemen is een te simplistische benadering.

Lees ook

Ondertussen stapelen de bewijzen van vermeende corruptie zich op, wat het beeld schetst dat hoge functionarissen van het ministerie van Financiën betrokken waren bij een complot om de wet te buigen ten gunste van een economische elite. Minder tragisch is dat er andere kleine rampen aan het licht komen. De kop van La Vanguardia : "Verschillende zwembaden gesloten vanwege de aanwezigheid van uitwerpselen in het water." Waarschuwing: de uitwerpselen zijn niet door een bovennatuurlijk ongeluk in het water terechtgekomen, maar door de morbide neiging van een terrorist op de grond.