Licentie om te liegen

Uit een opiniepeiling van het Centre d'Estudis d'Opinió (CEO) blijkt dat de Catalanen meer vertrouwen hebben in de boodschappen van de brandweer dan in die van de Catalaanse regering zelf, en dat het vertrouwen in instellingen aanzienlijk varieert. Socialistische kiezers zijn mild tegenover de regering, het Congres, het Catalaanse parlement en zelfs de rechtbanken, ondanks de bedenkingen van Pedro Sánchez, zijn vrouw, zijn broer , de procureur-generaal en de PSOE-partij zelf, vanwege het vriendelijke vuur van José Luis Ábalos en Koldo García . Aanhangers van Vox daarentegen zijn bijna paranoïde. Ze wantrouwen instellingen en trouwens ook de Wereldgezondheidsorganisatie en de NAVO. Sterker nog, de helft van de extreemrechtse kiezers, of ze nu voor Vox of Aliança Catalana stemmen, verwerpt wetenschappelijk of academisch bewijs, volgens de post-truth studie van de CEO.

Als 47% van de ondervraagden moeite heeft om echt nieuws van nepnieuws te onderscheiden, en de waarheid niet langer onweerlegbaar is – 63% gelooft dat het afhangt van je ideologie – worden alternatieve feiten beschuldigend materiaal, en het weerleggen ervan een reden voor een mogelijke veroordeling. Het proces tegen de procureur-generaal moet uitwijzen of Álvaro García Ortiz een e-mail van de vriend van Isabel Díaz Ayuso heeft gelekt, waarin hij een schikking zocht om een ​​rechtszaak wegens belastingfraude te voorkomen. Maar de hoorzitting is verworden tot een epiloog van *De kunst van het liegen *, met Miguel Ángel Rodríguez, de gewillige hoofdpersoon .

In de rechtszaal van het Hooggerechtshof gaat het niet alleen om het onthullen van geheimen: de voorzitter van de rechtbank heeft het Openbaar Ministerie verward met de verdediging, het Openbaar Ministerie heeft het onderzoek van het Hooggerechtshof aangevallen, de getuigen van de aanklacht hebben elkaar de oorlog verklaard en de arrogantie van een journalist met een licentie om te liegen heerst.

Rodríguez heeft zich de macht toegeëigend om straffeloos hoaxes te verspreiden, enkel en alleen om zijn president te "beschermen", en beweert dat hij een "journalist" is die in de politiek werkt, "geen notaris". Er is geen sprake van maatschappelijke verantwoordelijkheid of behoud van democratie, alleen van een strijd om de macht. Vanuit zijn positie in Ayuso's kabinet in de regering van Madrid adviseert Rodríguez de partner van de PP-leider – "Don Alberto" – over hoe hij een vermeend belastingmisdrijf kan omvormen tot een politiek gemotiveerde heksenjacht op Ayuso.

Lees ook Sánchez is Houdini, maar wat dacht je van Puigdemont? Isabel Garcia Pagan

Verduistering van overheidsgeld? De controversiële Rodríguez denkt van niet, als zijn advies de procureur-generaal vooruithelpt en het conflict tussen Ayuso en de regering van Pedro Sánchez aanwakkert. Hij pakt "alles aan wat de reputatie van de president zou kunnen schaden". Rechter Juan Carlos Peinado daarentegen, die een zaak tegen Begoña Gómez aanspant, is bezig zich te ontvouwen. Daar wordt al meer dan anderhalf jaar onderzoek gedaan naar het "advies" dat de echtgenote van de premier van het personeel van Moncloa kreeg. Deze vermeende verduistering wordt aangewakkerd door de creatieve interpretatie van de misdaad door het Hooggerechtshof in het Catalaanse onafhankelijkheidsproces .

Feiten zijn niet langer heilig, zelfs niet voor een rechter, en de waarheid is afhankelijk van ideologie.

Laten we terugkeren naar het proces tegen de procureur-generaal: feiten zijn niet langer heilig, zelfs niet in een gerechtelijk onderzoek. Leugens vliegen de lucht in, terwijl de waarheid erachteraan kruipt. Tijdens het onderzoek kregen de journalisten-notarissen geen enkele geloofwaardigheid, maar wel een verspreider van desinformatie – een man die de waarheid vertelde door een leugen toe te geven – en een prominente vriend, die nu wordt aangeklaagd voor belastingfraude, heeft ontdekt dat het mediacircus echt is. "Of ik vertrek uit Spanje, of ik pleeg zelfmoord", een tragikomisch dilemma.

Een vermeend misdrijf tegen de staatskas, een lek, enkele geestige tweets, een goed verpakte leugen... en een procureur-generaal die een fatale fout maakt : hij probeert een politiek verhaal te weerleggen rond een e-mail die door de helft van het Openbaar Ministerie circuleerde in plaats van zijn gerechtelijke acties te verwoorden.

De rechtbank zal zich met haar uitspraak gedragen als de dokter die kort na het overlijden van de patiënt het geneesmiddel vond. Als het vertrouwen in instellingen laag is en politici bovenaan de lijst met problemen van burgers staan, is het rechtssysteem een ​​van de publieke diensten met de laagste waardering onder de Spanjaarden. De procureur-generaal wordt berecht voor een lek voordat Ayuso's partner wordt berecht voor vermeende belastingfraude.