Oh, Kapitein, mijn Kapitein!

De uitdrukking "Oh, Captain, my Captain" komt, zoals u weet, uit een gedicht van Walt Whitman opgedragen aan president Abraham Lincoln . Het wordt meesterlijk verteld door Robin Williams in de film Dead Poets Society (1989), als professor John Keating , die de verzen gebruikt om zijn studenten te inspireren hun leven tot iets bijzonders te maken. Whitmans gedicht is bovenal een symbool van leiderschap, loyaliteit en verlies, en dat is wat er afgelopen weekend werd ervaren in het Federaal Comité van de PSOE . Zeker toen president Pedro Sánchez op elegische toon zei: "Ik ben de kapitein en ik blijf om de storm te doorstaan." Net als andere kapiteins uit het verleden duikt hij in een wereld die een combinatie is van bewondering, verdriet en verlies, wat de toon van rouw versterkt.

Het trauma is ernstig. En dat is de afgelopen weken duidelijk te zien in de blik van de president: die blik van 1000 meter. Verloren, leeg, in shock, lijkt hij in de verte te staren, maar toch losgekoppeld van het heden. Wat te doen? We zeiden het al op dag één: activeer Artikel 112 van de Grondwet en dien een motie van wantrouwen in bij het Congres. Strategie, macht en hegemonie opbouwen door daden, niet door verhalen. Handelen, niet vertellen. Jezelf concretiseren en verankeren in een politieke daad. De motie van wantrouwen is belangrijk omdat ze de aandacht trekt, ruimte biedt voor didactiek en een liturgie is van dezelfde democratie die haar verheft.

Elke crisis bestaat uit drie fasen: alarmfase, reactiefase en wederopbouwfase. Sánchez bevindt zich nog steeds in de alarmfase.

Alles wat verder gaat dan Artikel 112 is vandaag de dag een teken van de uitgang naar een nationaal project, Sánchez' project gebaseerd op censuur, dat meer voordelen dan nadelen heeft. Alles overlaten, zoals de PP ook doet, aan de grote narratieve industrie als hoofddoel, met sociale media, digitale media, die technologieën die overvloeien en niet specificeren, is het tegenovergestelde van de kunst van politieke strategie en electorale communicatie. Het betekent het opgeven van de leegte aan de huidige vector van ontevredenheid, die op dit moment uitsluitend het autoritarisme van Vox is. Kijk maar naar de peilingen, die al wijzen op een directe overdracht van stemmen van de PP naar Vox van meer dan 10%, bijna een miljoen kiezers. Het tweepartijenstelsel, verre van zijn prestige te verwerven met deze situatie, wordt juist vernietigd.

Elke crisis kent drie fasen: alertheid, reactie en wederopbouw. ​​Sánchez bevindt zich nog steeds in de alerte fase. De noodzaak om vertrouwen te vragen zal woensdag 9 juli opnieuw worden bevestigd tijdens zijn dubbele verschijning in het Huis van Afgevaardigden. De president van de Canarische Eilanden, Fernando Clavijo, vraagt ​​dit vandaag formeel aan in La Vanguardia . Dit is ware politieke verantwoordelijkheid: jezelf presenteren aan het Congres, je openstellen voor kritiek en wederopbouwmaatregelen voorstellen. Dat is het authentieke verhaal van overwinning dat ons in staat stelt om tussen de fasen te bewegen. Maar eerst moeten we accepteren dat zonder een daad die ons verankert en concreet maakt, een crisis van deze omvang nooit te boven kan komen.

Als de premier dus geen vertrouwensstemming uitvoert om deze te overwinnen, later een sociale begroting voorstelt en verkiezingen houdt in 2026, als hij het vertrouwen in de leden, afgevaardigden en het Spaanse volk niet herstelt, zal alles een levenloze reis van de kapitein zijn zonder de haven te bereiken. Deze kwestie is ook noodzakelijk om de wonden links van de PSOE, een nieuwe kandidatuur met een plurinationale inslag, en Podemos te laten helen en maximale resultaten te behalen met een resultaat van ongeveer drie miljoen stemmen die ze momenteel afzonderlijk behalen. Zonder artikel 112 zal deze ruimte geen reden hebben om te resetten. Op dezelfde manier zal de demobilisatie van de oudste kiezers van de PSOE worden geconsolideerd en een onwaarschijnlijke terugkeer kennen. Er zijn een miljoen kiezers die links moet mobiliseren en die niet aan tegenspoed mogen worden overgelaten. Als de vertrouwensstemming niet wordt overwonnen, zal er een waarnemend president zijn die wacht tot er een meerderheid is voor een nieuwe president. Iets wat verre van duidelijk is.

Het herstel van vertrouwen gaat hierover, ook al willen de gebruikelijke investituurpartners het niet en hebben ze tegelijkertijd geen alternatief. In Oh Captain, My Captain! is de belangrijkste metafoor van het gedicht een schip dat als overwinnaar terugkeert na een gevaarlijke reis, maar waarvan de kapitein (Lincoln) is gestorven voordat hij de volledige triomf heeft meegemaakt. De kwestie van vertrouwen is precies dat. Het kan worden gewonnen door te verliezen, zoals die motie van wantrouwen (en soms wordt het gewonnen). En hier is het schip niet de PSOE, maar de Spaanse democratie, die versterkt uit deze episode tevoorschijn moet komen en het naar een veilige haven moet brengen.

Volgende week "Ja meneer"

Curtis Yarvin legt met angstaanjagende helderheid de Trump- hype uit tijdens de NAVO-top in Den Haag. Yarvin zegt: "Het begint allemaal wanneer je een kamer binnenloopt en, grofweg gesproken, doet wat je wilt. Je zegt gewoon: 'Doe dit, doe dat.' Je ontslaat degenen die dat niet willen. En plotseling buigt iedereen zich voorover en zegt: 'Ja, meneer.' En dat is het: je hebt je macht gevestigd." Hiermee liet Trump aan alle autoritaire kiezers van westerse democratieën zien hoe macht wordt gevestigd en uitgeoefend. Dit is waar ze ons naartoe willen leiden.

De Hawkeye 10 miljoen stemmen

Dat je 10 miljoen stemmen voor "het centrum" wilt en tegelijkertijd de gevangenneming van Sánchez eist, kun je zelf beoordelen. De drie rechtse partijen halen vandaag de dag de 12 miljoen die ze in 2011 kregen niet. Als we een half miljoen voor de SALF en 3,5 miljoen voor Vox buiten beschouwing laten, kunnen ze hooguit de resultaten van 23 juni herhalen. Het is één ding om 10 miljoen stemmen te willen, een ander om de PSOE op 5 miljoen te laten, en een ander ding als Vox onder de 2 miljoen zakt. Dat kan niet allemaal, simpelweg vanwege generatie- en territoriale factoren. De PP wil het verleden in het heden brengen, maar zonder te begrijpen dat Vox al lang de toekomst vormgeeft.