Sánchez is niet geloofwaardig in de strijd tegen corruptie

Zijn partners wantrouwen zijn voorstellen om een ​​nieuw corrupt plan te voorkomen, maar ze hebben hun steun niet ingetrokken. Feijóo confronteert hem met een spiegel van zijn eigen tegenstrijdigheden, omdat hij zichzelf presenteert als een "schone politicus".

De vraag die de buitengewone plenaire vergadering van het Congres van Afgevaardigden gisteren over corruptie binnen de PSOE moest beantwoorden, was of de medewerkers van Pedro Sánchez zijn uitleg over wat er gebeurd was geloofden en hem de eer gaven om maatregelen te nemen om te voorkomen dat iets soortgelijks in de toekomst opnieuw zou gebeuren. En afgaande op hun interventies is het duidelijk dat de president niet geloofwaardig is, zelfs niet tegenover zijn medewerkers, wanneer hij het heeft over corruptiebestrijding. Onder andere omdat hij, ondanks dat hij degene was die de verdachten noemde in de zaak van steekpenningen in ruil voor openbare werken, zich slechts verontschuldigde, maar zonder verdere verantwoordelijkheid te nemen. En omdat alle barrières die binnen de PSOE en de regering zijn toegepast sinds Sánchez beide aanvoerde, er niet in zijn geslaagd de onregelmatigheden te voorkomen die nu door de rechtbanken worden onderzocht. Of dit betekent dat ze de val van de coalitieregering zullen afdwingen, is een andere vraag. Paradoxaal genoeg is de president politiek sterker uit de strijd gekomen dankzij de tolerantie van zijn bondgenoten, met name Sumar, ten aanzien van de ernstige gevallen van vermeende corruptie waarbij de familie van Sánchez en zijn politieke kring betrokken waren.

De president probeerde de gemoederen te kalmeren met wéér een cosmetisch plan om corruptie te bestrijden, waarbij hij de meeste voorstellen van Yolanda Díaz op dit gebied overnam. Maar wederom is het een onsamenhangende catalogus van goedbedoelde initiatieven, waarvan sommige maanden geleden al waren aangekondigd of overbodig waren geworden, maar die, als ze van kracht waren geweest, de werking van het plan, dat sinds ten minste 2020 door de laatste twee secretarissen van de PSOE-organisatie is opgezet en in stand gehouden, niet hadden kunnen verhinderen, slechts enkele maanden na de start van het tweede kabinet van Sánchez, nu met Podemos erin. Misschien om deze reden viel de woordvoerder van deze partij, Ione Belarra, de socialistische leider fel aan en schreef hij het ongemak dat hij later naar eigen zeggen voelde bij de aanwezigheid van Podemos-vertegenwoordigers in de Raad van Ministers toe aan het verwerpelijke gedrag van sommige PSOE-leiders met publieke middelen en vrouwen.

Alberto Núñez Feijóo was degene die de premier de spiegel van zijn tegenstrijdigheden voorhield nadat hij zichzelf in het parlementaire debat had gepresenteerd als een "schone politicus" die door zijn handlangers was misleid. De oppositieleider sloeg een ongewoon harde toon aan tegen Sánchez en verweet hem dat hij zich probeerde te verschuilen achter de corruptiezaken die de PP in het verleden hadden getroffen. Hij beschuldigde hem ervan "een lucratieve deelnemer te zijn geweest aan de afschuwelijke prostitutie" en herinnerde iedereen eraan dat zijn vrouw, Begoña Gómez, wordt onderzocht wegens beïnvloeding, corruptie in het bedrijfsleven, verduistering van gelden en inmenging. Feijóo gaf daarmee het signaal af dat hij volledig zou breken met een regering die hij als terminaal beschouwt en waarvan zijn eigen partners waarschuwen dat ze op haar laatste benen loopt, ook al staat Sánchez erop zijn termijn af te maken.

In plaats van druk uit te oefenen op de president, richtten zijn bondgenoten zich op de bedrijven die volgens het gerechtelijk onderzoek betalingen deden aan Santos Cerdán, José Luis Ábalos en Koldo García, in een poging alle verantwoordelijkheid voor corruptie af te schuiven op het bedrijfsleven. Deze beschuldiging, gebaseerd op achterhaalde ideologische vooroordelen tegen het bedrijfsleven, werd herhaald door CEOE-voorzitter Antonio Garamendi: "De corrupte partij is degene die de macht heeft, en degene die de macht heeft, is degene die haar beheert", zei hij, doelend op overheidsfunctionarissen. In het bedrijfsleven bestaat de bezorgdheid dat de crisis die is ontstaan ​​door corruptie binnen de PSOE (Spaanse Socialistische Arbeiderspartij), die de Europese Commissie ertoe heeft gebracht het "hoge risico" bij het toekennen van contracten in ons land aan de kaak te stellen, uiteindelijk buitenlandse investeringen zal treffen. Welk beeld van de Spaanse economie schetst een gevestigde premier, die door zijn bondgenoten alleen maar aan de macht wordt gehouden om een ​​democratische machtswisseling te voorkomen?