Tanks, pensioenen, tarieven... NAVO!

Het blijkt waar te zijn: Sánchez de kat heeft ook zeven levens. Een week geleden was hij een politiek lijk, wiens begrafenis werd gevierd door Alberto Núñez Feijoo. Vele kranten droegen zijn kist door het Spaanse platteland, net zoals Juana la Loca dat deed met die van haar man. De begrafenisstoet stopte in Den Haag, en inderdaad, Sánchez was dood. Zijn ziel was er nog, maar zijn lichaam niet. Trump, die hem niet te zien kreeg, kan dit bevestigen. En de NAVO-bazen, die hem niet alleen negeerden toen hij langs iedereen liep om een ​​foto te laten maken; ze zagen hem gewoon niet. Een geest. Geesten laten zich meestal niet zien.

Een week later klonk er een gefluister tijdens de wake: "Oh, het lijkt te bewegen." Het gefluister werd een geschreeuw, en het geschreeuw verbreidde zich over het nationale toneel: "Het beweegt, het beweegt, het ziet er slecht uit, maar het beweegt." De requiems verstomden en de verheerlijking van de herrezen Christus begon: we zijn getuige van de nieuwe wonderdoener van de politiek. Met hem blijft Spanje onder de NAVO-paraplu zonder te betalen wat iedereen betaalt. Met 2,1% bereikt hij hetzelfde als iedereen met 5%. Hier is een pacifist die zijn pensioengeld niet wil uitgeven aan tanks. Wat zeg ik? Hij is de held die het opneemt tegen Trump, de machtigste, rechtvaardigste en wraakzuchtigste man ter wereld! En dat alles zonder budget, zonder een triest overleg met het parlement, en in een situatie van extreme zwakte. Verbazingwekkend.

Het publiek applaudisseert de president vandaag wel, maar het is niet duidelijk waarom.

Bij gebrek aan debat, om de eer op te eisen, of omdat het met Sánchez nooit duidelijk is wat zijn project of waarheid is, mag de publieke opinie de president vandaag toejuichen, maar het is niet duidelijk waarom. Het Haagse akkoord roept meer vragen op dan antwoorden, en sommige zijn zeer verontrustend: zullen Spaanse exporteurs, volgens Trumps chantage, ruïneuze tarieven betalen? Zal Spanje bij de evaluatie van 2029 plotseling moeten betalen wat het nu ontkent? Zou de NAVO, geconfronteerd met externe agressie, zowel kleine als grote donoren evenveel verdedigen? Heeft Pedro Sánchez deze gewaagde stappen gezet uit overtuiging of om de steun van partijen in de "progressieve coalitie" te behouden? En, aangezien het duidelijk is dat uiteindelijk alle NAVO-leden zullen moeten betalen, en dat bedrag loopt op tot vele miljarden, zal de verzorgingsstaat dan niet alleen in Spanje, maar in de hele westerse wereld in een crisis terechtkomen? De voorlopige conclusie, los van alle slinkse spelletjes, is deze: de politiek is zo verrot dat geen enkel initiatief wordt begrepen in termen van het algemeen belang, maar eerder in termen van kleine partijbelangen.

Defensiebeleid en NAVO-lidmaatschap zonder enig debat verkondigen, terwijl Europa door Poetin wordt bedreigd, is een parlementaire democratie onwaardig. Het land onderwerpen aan de stress van Trumps dreigementen en zijn "we laten Spanje dubbel betalen" om de regeringscoalitie in stand te houden, zelfs als die verdrinkt in een beerput van corruptie, is een egoïsme waarvan we dachten dat het verleden tijd was. Maar dat egoïsme blijft niet alleen bestaan, maar is zelfs gegroeid als een dwerg; het is de vrucht van polarisatie en zal nog meer polarisatie creëren. Welzijn, partijdigheid en autoritaire verleiding zijn dus drie sleutelwoorden om de huidige crisis te beschrijven.

RESTJES

Exit . Zelfs Tezanos zou dit niet accepteren als een wetenschappelijke maatstaf voor de publieke opinie. Maar de verwarring moet enorm zijn, om niet te zeggen kolossaal, als de vraag die ons journalisten het vaakst gesteld wordt is: "Hoe komen we hieruit?" Er zou een prijs moeten worden uitgereikt aan degene die die vraag kan beantwoorden. Ik heb er nog geen gezien.

Solana . Ik denk veel aan de grote Javier Solana. Als regeringswoordvoerder was hij een leugenaar, maar niemand kon hem van obscurantisme beschuldigen. Als secretaris-generaal van de NAVO, wat jaloers! Er waren oorlogen, maar geen enkele bedreigde ons. Trump was er niet om ons te chanteren. En Sánchez… Sánchez was niet afhankelijk van degenen van wie hij nu afhankelijk is.

Actueel . Ik weet niet wat de onafhankelijkheidsbeweging van de politieke crisis vindt. Rufián lijkt bemoedigd: "Laten we de resterende tijd zo goed mogelijk benutten." Anderen zijn ongerust: sommigen beweren dat Feijoo in Moncloa voor hen de olifant in de porseleinkast zou zijn. En Abascal? Ik wil het je niet eens vertellen.

Masker . Koldo en Ábalos herkennen hun stemmen niet in de opnames. Dit is logisch en normaal om twee redenen: ten eerste, vanwege wat ze over de meisjes zeggen, dat ze zich niet staande kunnen houden in het openbaar; ten tweede, omdat kunstmatige intelligentie het hen gemakkelijk maakt zich te verdedigen. Ik hoop dat de UCO methoden heeft om de oorsprong van deze geluiden te certificeren. Anders zou de stem het nieuwe masker kunnen zijn. En als er geen onomstotelijke verificatiemethode is, dan is de rechtspraak slecht! Een moeilijke strijd tegen corruptie!