Acht ongeboren kinderen en 10-jarige volwassenen: waar waren de spelers van het nationale team toen Cristiano Ronaldo zijn debuut maakte?

In Portugal spelen onder andere Ruben Dias, Vitinha, Leao, Neves, Conceiçao, Bernardo Silva ... Maar in Portugal speelt Cristiano Ronaldo bovenal. Op 40-jarige leeftijd, na in februari 40 te zijn geworden, draagt ​​hij de uitstraling van de grote ster die hij was, en in sommige opzichten nog steeds is. Want vanavond, op 40-jarige leeftijd, is hij de aanvoerder van Portugal, met wie hij maar liefst 220 wedstrijden heeft gespeeld en gescoord, en nog eens maar liefst 137 doelpunten.

Gisteren, in de persruimte van de Allianz Arena, presenteerde hij de nieuwe Cristiano Ronaldo. Hij zei: "Let op, dit soort dingen." "Ik geloof niet zo in individuele prijzen zoals de Ballon d'Or, want ik weet wat erachter zit." "In het voetbal, net als in het leven, kun je niet altijd winnen. " "Idioot!" (Dit grapte hij tegen een Argentijnse journalist). "Ik heb veel respect en genegenheid voor Messi , net als hij voor mij." "Ik leef in het heden, ik denk niet aan de toekomst." En nog één ding. "Het gaat heel erg goed met die jongen, maar ik vraag dat ze hem vredig laten opgroeien, in het belang van het voetbal."

"Die jongen" is Lamine Yamal , niet alleen de ster van het Spaanse nationale team. De ster van het toernooi, de ster, vandaag de dag, van het wereldvoetbal. "Wanneer er een finale is, gaat het altijd om Cristiano tegen wie weet wie, Cristiano tegen wie weet wat... Zo is het niet. Het is Portugal tegen Spanje," zei CR. Maar of hij het nu leuk vindt of niet, de finale van vanavond kan terecht worden gezien als een keerpunt in de levenscyclus van het voetbal.

En misschien is het te ver gezocht om het te herleiden tot een Lamine-Cristiano-verhouding, maar het is opvallend om de figuur van de Portugees, wat hij vertegenwoordigt, de jaren dat hij op deze wereld is, te vergelijken met de leden van dit zeer jonge Spaanse team (gemiddelde leeftijd 25) en het team dat momenteel meedoet aan de Nations League, waar de jongens hun derde opeenvolgende titel nastreven.

Cristiano Ronaldo maakte zijn debuut in het profvoetbal op woensdag 14 augustus 2002. Hij viel in de 58e minuut in (als vervanger van de Spanjaard Toñito ) in de wedstrijd tussen Sporting Lissabon en Internazionale. Sindsdien heeft hij bijna 1000 doelpunten gescoord, talloze titels gewonnen, de Ballon d'Or gewonnen... Nou, waar waren de huidige Spaanse internationals bijna 23 jaar geleden? Een blik op hun geboortedata onthult een verrassende waarheid.

Om te beginnen zijn er acht spelers die vandaag op het veld staan ​​(drie basisspelers en vijf op de bank) die op 14 augustus 2002 nog niet eens geboren waren: Lamine, Cubarsí, Huijsen, Gavi, Samu, Fermín Pedri en Yeremi Pino .

Nico Williams was één maand en twee dagen oud.

In 2002 werden vier spelers drie jaar oud: Vivian, Pedro Porro, Mingueza en Zubimendi en speelden dus nog geen voetbal.

Een speler werd vier: Cucurella . En hij speelde, zo zeggen ze, zaalvoetbal voor Alella, de ploeg uit zijn geboortestad.

Twee spelers vierden hun vijfde verjaardag: Oyarzabal en Unai Simón , die voor Eibar en Zuia, hun thuisploeg, speelden.

Twee spelers werden zes: Le Normand en Merino , beiden spelend in hun geboorteplaatsen (Lamballe en CD Amigó)

Drie spelers werden zeven: Grimaldo (Atlético Vallbonense), Raya (UE Cornellá) en Remiro .

Een speler werd acht. Fabian (Betis).

En twee spelers werden 10. Isco (Atlético Benamiel) en Morata .

Deze cijfers leiden tot een simpele conclusie: elk lid van de Spaanse kleedkamer groeide op met het zien van Cristiano Ronaldo die de werelddominantie van het voetbal deelde met Messi. Ze waren allemaal, met hun kinderlijke ogen, getuige van een tijdperk dat zich wellicht nooit meer zal herhalen.

"Hij is een voorbeeld. Ik zie mezelf op mijn 40e niet zoals hij op het hoogste niveau spelen . Hij is een voorbeeld van hoe je veel ruimte en tijd in je leven moet opofferen om op hoog niveau te blijven spelen. Persoonlijk vind ik het een voorrecht en een eer om hem te mogen ontmoeten, en ik ben erg blij om te zien hoe hij blijft scoren. Ik hoop dat hij de 1000 doelpunten haalt waar hij naar streeft, maar niet tegen ons natuurlijk." Het citaat, de citaten, zijn van Unai Simón, die op papier had laten zetten dat hij vijf jaar oud was en voor zijn thuisploeg speelde. Maar Unai's mening wordt door iedereen gedeeld.

"Hij is een van de grootste figuren in de voetbalwereld. Dat hij die ambitie en dat verlangen volhoudt, zegt veel over hem. Hij is een doelpuntenmaker die de bal echt in je mond kan leggen," erkent Fabián, terwijl Zubimendi zich herinnert dat ze een spiegelbeeld zijn van een hele generatie, misschien wel meer dan één. "Samen met Messi zijn ze iconen van het voetbal dat ik heb meegemaakt, een voorbeeld van honger, hard werken en talent. Dat hij op deze leeftijd diezelfde honger blijft houden, maakt hem heel krachtig."

"Onrecht, onrecht!"

Gedurende zijn 22-jarige carrière (zijn debuut voor de nationale ploeg was in 2003) heeft Cristiano Spanje vele malen ontmoet. Zijn eerste overwinning behaalde hij op het EK van 2004 in Portugal, toen de thuisploeg het team van Iñaki Sáez uitschakelde door de laatste groepswedstrijd te winnen. Maar sindsdien is het bijna uitsluitend een teleurstelling voor de legende. De pijnlijkste nederlagen waren ongetwijfeld die in 2010 (in de achtste finales van het WK, die Spanje met 1-0 won dankzij een doelpunt van Villa) en 2012 (in de halve finales van het EK, die Spanje ook won, dit keer na strafschoppen). Cristiano's woorden uit deze tweede confrontatie, gericht aan de camera die hem volgde, zullen de geschiedenis ingaan: "Onrecht, onrecht!"

Recenter is de overwinning van Spanje in de groepsfase van de Nations League, die ze in 2023 wonnen. Een doelpunt van Morata vlak voor het einde verzekerde de ploeg van Luis Enrique van kwalificatie. "Ze zijn meer gewend aan winnen dan wij de afgelopen jaren. Daarom denk ik dat Spanje kans maakt op de WK-winst van 2026, en we zullen zien," gaf de eeuwige nummer 7 gisteren toe, die het vandaag opneemt tegen een groep jongeren die hem op televisie hebben zien opgroeien. Vandaag staat hij voor hun neus.