De 10 gebeurtenissen die de 10e ster van Santa Fe vormgaven: kritiek, controverse, trainerswisselingen en... glorie.

Santa Fe blijft vieren met zijn tiende ster, de beloning voor een veeleisende campagne waarin het team verschillende tegenslagen doorstond, drie coaches had, ondergewaardeerd en bekritiseerd werd, de president werd aangevallen en niet de favoriet was in de thuiswedstrijd. Toch overwonnen de Lions dit alles en behaalden ze de glorie, aangevoerd door spelers als Rodallega, Marmolejo, Torres en anderen. Dit zijn de tien belangrijkste gebeurtenissen in het semester van hun titel.

Santa Fe kende een traumatische seizoensstart door de zwakke prestaties in de Copa Libertadores. Het team, onder leiding van coach Pablo Peirano, was teleurgesteld door de uitschakeling in de kwalificatieronde tegen het bescheiden Chileense Deportes Iquique, na een 3-3 gelijkspel over twee wedstrijden en een nederlaag in de strafschoppenserie. Dit was een zware klap voor het team, want het bereiken van de groepsfase was het belangrijkste doel van het seizoen: het veiligstellen van de financiële resultaten. Het plan mislukte en de Cardinals moesten van die klap herstellen.

De slechte prestaties in de Copa Libertadores hadden direct impact, aangezien de directie, onder leiding van voorzitter Eduardo Méndez, besloot trainer Pablo Peirano te ontslaan. Het seizoen was nog maar net begonnen en de ploeg zat al zonder manager. Peirano, die in de eerste helft van 2024 finalist was in de Liga, moest op 26 februari aftreden. Dit was de tweede klap voor de selectie, want, zoals ze na de komst van de sterspeler erkenden, was de selectie tevreden met Peirano.

President Méndez besloot de tijd te nemen om de keuze van een nieuwe coach te overwegen. Er kwamen vele cv's binnen bij de Cardinals, waaronder die van de Uruguayaan Jorge Bava. Ondertussen besloot Méndez Francisco López, een man uit de kern van de club die dit jaar was teruggekeerd als sportief directeur, als interim-coach te laten. Onder zijn leiding nam het team een ​​hoge vlucht en behaalde het 48% van de ranglijst, met 16 punten, het resultaat van vijf overwinningen, één gelijkspel en één verlies.

Hoewel het team het goed deed onder López, schreeuwden de fans om een ​​vaste coach. Toen besloot Méndez dat Bava, een Uruguayaanse manager, op dezelfde voet verder moest gaan. Sterker nog, het eerste wat Bava deed, was Peirano raadplegen, die hem alle reden gaf om naar Santa Fe te komen. Bava had een moeizame start, vier wedstrijden zonder overwinning, het team was niet populair en hij kreeg veel kritiek. De manager verloor de controle niet en bracht zijn ideeën geleidelijk over totdat Santa Fe de balans vond en sterk werd, vooral uit.

Santa Fe verzekerde zich al vroeg van kwalificatie voor de vierkamp. Hun 2-1 uitoverwinning op Deportivo Cali verzekerde hen van een plek in de top acht met 33 punten, 28 gescoorde en 23 tegendoelpunten. Coach Bava besloot zijn selectie voor de laatste wedstrijd van de voorronde om te gooien, maar leed een onverwachte 6-1 uitnederlaag tegen Alianza, een resultaat dat pessimisme en onvrede veroorzaakte onder de fans in de aanloop naar de vierkamp, ​​precies op de dag van de loting.

De kwalificatiewedstrijd tegen Cali liep uit op een schandaal toen Harold Mosquera en Yilmar Velásquez ruzie kregen op het veld. Fans eisten hun ontslag. Er werd gespeculeerd dat de kleedkamer kapot was. President Méndez kreeg kritiek van fans die zijn ontslag eisten. Ze beledigden hem in het stadion en bedreigden hem op sociale media en op straat. Als klap op de vuurpijl nam Daniel Torres afstand van de fans en zei na de wedstrijd tegen Llaneros dat ze niet hadden gewonnen dankzij hen. De publieke opinie was niet best.

Santa Fe kreeg allerlei kritiek van de pers te verduren. Er waren analyses die de selectie denigreerden: dat ze te klein waren, geen wisselspelers hadden, slecht verdedigden, dat alleen Rodallega opviel...

Sommige opiniemakers achtten hen de minst waarschijnlijke finalisten en noemden hen "Assepoester" vanwege hun spel en de groep waarin ze terechtkwamen, samen met Millonarios en Nacional, de twee favorieten voor de titel, en Once Caldas. Zoveel kritiek voedde de drang van het team om te bewijzen dat ze het konden.

Santa Fe trapte het vierhoekige toernooi af met een thuisderbyverlies, waardoor de vooruitzichten voor de groepsfase verslechterden. Maar het team bevestigde zijn status als een sterke gast en won vervolgens in Manizales van Once Caldas. In het Atanasio Girardot-stadion schreef Yilmar Velásquez geschiedenis voor de club door een episch doelpunt te scoren van net buiten de middenlijn, in de blessuretijd, met een leeg net voor 38.000 Verdolagas-fans. Met dat doelpunt toonde Santa Fe zijn aspiraties om de finale te bereiken.

De overwinning op Millonarios zal ook de geschiedenis ingaan. Het was de triomf die kwalificatie voor de finale veiligstelde, op speeldag 6 van groep B. Santa Fe speelde zijn beste wedstrijd van het jaar, door de Blues te neutraliseren en met 2-1 te winnen, met doelpunten van Rodallega en Ewil Murillo. De wedstrijd had alle kenmerken van heldhaftigheid, voor een blauw stadion (alleen de zuidtribune was rood) en met Falcao aan het hoofd van de Millonarios-aanval. Santa Fe schakelde de Blues uit, en de Red-fans zullen zich die dag herinneren waarop Falcao voor het eerst ontplofte tijdens de persconferentie.

En Rodallega's meest heroïsche wedstrijd brak aan. De finale tegen Medellín stond 1-1, de heenwedstrijd 0-0. Strafschoppen dreigden. In de 77e minuut barstte Rodallega in tranen uit; hij had een adductorblessure die hem bijna de finale had gekost. Santa Fe hield stand voor de wissel; Hugo weigerde te vertrekken. Hij tikte de bal naar Edwar López, die na tien seconden inspiratie de perfecte pass op de spits gaf. Rodallega, mank en in tranen, maakte het af met zijn hart en bezorgde Santa Fe zijn tiende ster. Hij leidde de competitie ook met 16 doelpunten.