De rook schrikt de trainers, die met hun eigen Bosman-wet het wespennest op stelten hebben gezet, niet af.

Toevalligerwijs opende de Koninklijke Spaanse Voetbalbond (RFEF) vorige week, een paar dagen nadat elf coaches een strijd waren begonnen om vrij verkeer voor hun groep te verkrijgen — voor de jongsten, hetzelfde doel dat voetballers in 1995 bereikten met de beroemde Bosman-wet — voor het eerst haar deuren voor openbare en particuliere academische centra die opleidingen bieden tot sporttechnicus en gevorderde sporttechnicus in voetbal en zaalvoetbal.

Zelfs de voorzitter van de sportraad (CSD) en de UEFA namen deel aan deze bijeenkomst, hoewel geen van hun topfunctionarissen aanwezig was. Rafael Louzán , die zonder aarzelen erkende dat "deze bijeenkomst al lang had moeten plaatsvinden en dat de eerste daarom welkom is", stond altijd open voor dialoog, hoewel zijn toespraak inhoudelijk tekortschoot.

De voorzitter van de RFEF benadrukte de unieke positie van Spanje op het gebied van training , en benadrukte daarom de aanwezigheid van zowel de regering als vertegenwoordigers van enkele autonome regio's. Louzán sprak over "het respecteren van het competitieproces, met goedkeuring van de UEFA", precies wat de eerdergenoemde groep coaches in twijfel trok, aangezien het het ministerie van Onderwijs is dat de RFEF-kwalificaties zou moeten erkennen, en niet andersom .

De Galicische leider stelde dat de RFEF "een nieuw tijdperk inging, waarin transparantie en kwaliteit in het opleidingsproces voorop moeten staan, met als doel één enkel opleidingsprogramma voor coaches in Spanje te realiseren." Een opmerking die later werd genuanceerd door Miguel Galán , de voorzitter van CENAFE, die Louzán in zijn dankwoord niet vergat. "Waarschijnlijk bedoelde de voorzitter van de RFEF één enkele nuancering," verduidelijkte Galán.

Het onthullende voorbeeld van David Gutiérrez

Vervolgens mengde David Gutiérrez, directeur van de Nationale Coachschool , zich in het gesprek om "transparant te informeren" over de erkenningsprocedure van de UEFA-competitie. Hij vertelde zelfs een persoonlijke anekdote over zijn eigen zoon. Maar voor de aanwezige coaches diende dit voorbeeld om het tegenovergestelde aan te tonen: dat er geen echte wil is om te streven naar één licentie die gelijke rechten garandeert .

Zoals gemeld in deze krant — en tot ongenoegen van sommigen in de voetbalstad Las Rozas — heeft de groep van elf Spaanse coaches, gegroepeerd onder het platform Associated Professional Football Coaches (EFA Pro), gezamenlijk beroep aangetekend bij de RFEF om heroverweging. Zij zijn van mening dat het besluit van de federatie om hen te onderwerpen aan een herwaardering van hun UEFA Competence Recognition Certificates (UEFA RoC) onwettig is.

Na de ambitieuze overeenkomst die Louzán en Galán eerder dit jaar bereikten , werden deze coaches fit verklaard na het aantonen van hun professionele ervaring in het buitenland . Op 3 juni ontvingen ze echter een kennisgeving die hun certificering feitelijk introk en hen dwong een nieuwe procedure te starten . In hun beroep stellen de gedupeerden dat de RFEF een beperkende regel met terugwerkende kracht toepast, wat in strijd is met de rechtszekerheid en het non-retroactiviteitsbeginsel.

Het is duidelijk dat de RFEF zich ongemakkelijk voelde bij het verzoek om heroverweging, aangezien het besluit om hen te onderwerpen aan een herevaluatie van hun RoC UEFA illegaal was.

Ze waarschuwen dat deze beslissing hen in een situatie van onherstelbare professionele schade brengt , aangezien het contracten, visa en reizen die al met internationale clubs zijn afgesloten, in gevaar brengt. Daarom eisen ze de onmiddellijke intrekking van de eis, de volledige verlenging van hun certificeringen en de voorzorgsmaatregel om de door de RFEF geïnitieerde procedure op te schorten . Een deelnemer aan de RFEF-vergadering gaf zelfs aan dat hij wachtte op de vraag of hij zijn contract in een ander land kon verlengen.

Na de rook een verrassende e-mail zonder handtekening

De verbazing van deze groep coaches was natuurlijk nog groter toen ze, slechts één dag na een bijeenkomst die ze vol vriendelijke woorden maar zonder oplossingen vonden, een ongetekende e-mail ontvingen van een algemeen RFEF-account . Daarin werd "duidelijk gemaakt" dat het bericht betrekking had op een kwestie "die totaal losstaat van de procedure voor het uitgeven van trainerslicenties", een publieke verantwoordelijkheid die – zoals de tekst aangeeft – wordt uitgeoefend door Spaanse sportbonden onder delegatie van de staat.

De coaches zijn van mening dat de "historische" bijeenkomst bij de RFEF veel mooie woorden bevatte, maar weinig oplossingen.

In de e-mail werd het Jira Panel Bureau van de UEFA genoemd, het panel van experts dat verantwoordelijk is voor het toezicht op de implementatie van het UEFA-Verdrag inzake Technische Kwalificaties . Dit panel heeft het laatste woord over de maatregelen die federaties, zoals de RFEF , moeten nemen om te voldoen aan de normen van het verdrag. Zoals het gezegde luidt: waar je gaat, breng ik appels terug.

In dezelfde trant van niet alleen niet in te gaan op hun verzoek, maar zelfs te reageren op hun beroep met een informatieve nota, terwijl het een oplossing had moeten zijn , werd hen verteld dat "de RFEF, op verzoek van het eerder genoemde UEFA-panel (art. 7 Coachingsconventie), en binnen het kader van de aangegeven procedure, een herbeoordelingsproces moet uitvoeren van hun verzoek om UEFA RoC-certificaat , met inachtneming van de nieuwe criteria en vereisten die de UEFA eist, en hierover verslag moet uitbrengen."

De RFEF heeft niet alleen niet op het verzoek gereageerd, maar heeft ook met een informatieve nota op de oproep van de technici gereageerd, terwijl er juist een oplossing had moeten komen.

Ter afsluiting van deze e-mail, die, aangezien deze door de RFEF werd verzonden maar niet was ondertekend, kan worden begrepen als de verantwoordelijkheid van de voorzitter ervan, werden ze eraan herinnerd dat "we niet te maken hebben met een zaak die betrekking heeft op de verwerking van licenties van de Spaanse federatie" en dat daarom "de RoC-procedure niet als voltooid kan worden beschouwd totdat de UEFA definitief toezicht houdt op de processen in overeenstemming met de vereisten die zijn vastgesteld door het Jira Panel en die openbaar zijn gemaakt".

In Europa lopen de opleidingen en erkenningen van coaches aanzienlijk uiteen. Terwijl landen als Frankrijk, Portugal en Duitsland duidelijke, stabiele en gecoördineerde systemen tussen federaties en de staat hebben , hanteert Spanje een conflictueus duaal model, wat rechtsonzekerheid creëert. Italië en het Verenigd Koninkrijk centraliseren alles binnen hun federaties, met strikte maar gedefinieerde procedures. Alleen in Spanje worden reeds verleende UEFA-certificeringen ingetrokken, wat een ongekend conflict veroorzaakt . Het ontbreken van één standaard verzwakt de internationale positie van Spaanse coaches.

In tegenstelling tot andere landen met duidelijke systemen, hanteert Spanje een conflicterend duaal model, wat rechtsonzekerheid oplevert.

En zoals het Hof van Justitie van de Europese Unie in de zaak Bosman van 15 december 1995 in artikel 80 stelt: "de door sportverenigingen vastgestelde regels kunnen niet als noodzakelijk worden beschouwd om de uitoefening van die vrijheid [het vrije verkeer van werknemers] door die verenigingen, clubs of spelers te garanderen , of dat zij een onvermijdelijk gevolg van die vrijheid vormen."

En voor het geval er nog enige twijfel zou bestaan, voegt het in artikel 87 toe: "...kan worden geconcludeerd dat artikel 48 van het Verdrag van toepassing is op de regelgeving die is vastgesteld door sportbonden zoals de KBVB, FIFA of UEFA , waarin de voorwaarden voor de uitoefening van een activiteit in loondienst door professionele sporters worden vastgelegd." Inderdaad, de UEFA, waaraan de Spaanse coaches een vraag hebben gesteld, maar tot op heden nog geen antwoord hebben ontvangen.

Het is algemeen bekend dat rook een manier is om wespen te verjagen . Nadat ze hadden gezien hoe een groep coaches het wespennest op stelten zette door te overwegen een vakbond te worden en de Bosman-uitspraak ter sprake te brengen, moet dit wel zijn geweest wat de RFEF in gedachten had toen ze de "historische bijeenkomst" organiseerden. Afgezien van de goede wil van voorzitter Louzán, die blijkbaar zeer slecht ingelicht was over deze kwestie , was het voor hen allemaal rook en spiegels.

Net zoals Bosman het voetbal heeft veranderd, eisen deze coaches dat het werken in Europa enkel afhankelijk wordt van hun recht op vrij verkeer.

Een rookgordijn dat, in plaats van hen af te schrikken, hun strijd juist heeft bevestigd. Vandaar het beroep dat ze hebben aangetekend bij het CSD ( Centrum voor de Verdediging van de Rechten van het Kind), waar de voorzitter, José Manuel Rodríguez Uribes , met een achterstand kampt en deze zaak in zijn handen zou kunnen ontploffen als hij deze niet met de vereiste voortvarendheid en snelheid aanpakt. Dit is de volgende stap in een traject dat zou kunnen eindigen bij het Europees Hof van Justitie .

Net zoals niemand zich ook maar iets aantrok van de Bosman en de Belg het voetbal voorgoed veranderde , vragen deze coaches hetzelfde: dat hun vrijheid om in Europa te werken niet afhangt van degenen die rook verkopen, maar van het recht op vrij verkeer en een markt waarin vraag en aanbod worden bepaald door de clubs , of ze nu Spaans of buitenlands zijn, die uiteindelijk degenen zijn die hen inhuren.