Het moment dat Cata Coll de tijd stilzette (en het hart van Spanje)

De klok staat op het punt stil te staan; de verlenging nadert. Er zit geen mens meer op de bank, waar de spelers elkaar al aankijken. Ze staan gespannen, want het is niet elke dag dat ze de halve finales van een EK spelen. Maar de bal komt plotseling gevaarlijk dicht bij het Spaanse doel. De kans op verlenging is kleiner geworden, net als gokken in een casino. De kans op een fatale afloop was groot, ware het niet dat Cata Coll in de goal stond, de architect van Spanjes reis naar de continentale finale voor het eerst in de geschiedenis. Het WK-duel tegen Engeland wordt overgespeeld.

Haar terugtocht is bliksemsnel, met amper tijd om haar draai te vinden. Coll weet de bal te ontwijken, maar die valt in handen van een Duitse speler. Het probleem is nog niet voorbij; er is nog steeds ruimte voor drama . Haar interventie overschrijdt echter opnieuw de grenzen van de normaliteit. Een dubbele interventie die verlenging afdwong .

Het is moeilijk te bepalen welke van de twee reddingen het onwaarschijnlijkst is, net als de keuze voor één speler boven de rest. Dat het schot Olga Carmona raakte, was een uitnodiging tot pessimisme vanwege het normale onvermogen om te herstellen van een onverwachte gebeurtenis. Coll begrijpt echter niets van wat aan het gewone grenst, omdat geen van haar reddingen aan die definitie voldeed.

De reddingen waren een overtuigend voorstel aan hun teamgenoten. De orkaan was voorbij en het was tijd om van de gelegenheid gebruik te maken om de Teutonen angst in te boezemen . Als je een slechte tijd hebt gehad, sta je weer op. Spanje ging de verlenging in met een andere mentaliteit , met de roekeloosheid van iemand die zich gered voelt van het kwaad en dicht bij de onsterfelijkheid.

Een bestudeerd toneelstuk

Goed spel en dominantie waren de gemeenschappelijke deler van Spanje in de verlenging , net als op andere momenten in de wedstrijd. Maar hun effectiviteit liet te wensen over, ondanks de vele kansen die ze creëerden. Fouten op briljante momenten zijn een duidelijke uitnodiging voor de duivelse inmenging van de tegenstander.

Het bleek dat Athenea del Castillo , na Colls wonderen, vastbesloten was om de Teutoonse loopgraaf te vernietigen. Haar pass werd een formeel voorstel aan Aitana, een trouwe medewerkster in deze taak. Haar schot met rechts belandde op de paal, een duidelijk staaltje onheil dat misschien wel rechtvaardigt waarom we in Spanje straatwijser zijn dan in Duitsland .

De dodelijke klap

Aitana zelf bevestigde, tot overmaat van ramp, dat ze dit detail had bestudeerd en daarom voor de stoot had gekozen. Het was geen pass, zoals gedacht. Haar stoot was een vergiftigde waarschuwing dat Duitsland te laat was om te reageren . De knock-out was overduidelijk, want het liet de Duitsers geen ruimte om te reageren en Spanje stond met beide benen in de finale.

Weg zijn de gemiste kansen. En de wonderbaarlijke reddingen. En het lijden op de bank. Hoe kon er twijfel bestaan over de doorgang van Spanje naar de finale als Coll geen enkele reden had? Je kunt niet achterdochtig zijn als er geen reden voor is. Er zijn genoeg redenen om hoopvol te zijn dat de nationale ploeg Europees kampioen kan worden.