Kroniek van een teleurstellende situatie: één voor één de tegenslagen die Boca te verwerken kreeg en die leidden tot woede jegens Riquelme en de voetbalraad.

Ze waren idolen in korte broeken, helden van de grootste Xeneizes- daden. Het brons dat ze wisten te bemachtigen , begint echter na verloop van tijd te verkleuren . Vooral de laatste zes jaar, toen ze besloten om van het podium af te stappen en zelf het voetbalelftal van Boca Juniors in handen te nemen. En het moeten encyclopedische spelers zijn geweest, vooral Juan Román Riquelme. Aan de andere kant van de medaille gaat het bestuur van de president en zijn voetbalraad juist door een moeilijke periode heen wat betreft de fans.

De ontevredenheid van de mensen die op verschillende plaatsen in La Bombonera demonstreerden, met uitzondering van een typisch pro-regeringsgroep van hooliganisten, is in de negentig minuten tegen Lanús niet tot uiting gekomen. En de figuur van de ‘Commissie’ is misschien generiek, maar voor Riquelme is het een boodschap. En ook voor degenen die hem destijds als illustere ‘10’ met het blauw-gouden shirt steunden: Alfredo Raúl Cascini, Marcelo Delgado en Mauricio Serna.

Het team heeft zich al gekwalificeerd voor de kwartfinales van het Apertura Toernooi, nog maar drie wedstrijden verwijderd van de titel. Iedereen die niet voorbereid is, kan in de valkuil van zelfgenoegzaamheid trappen. En hoewel het ook waar is dat de overgang van 24 jaar puur Macri-geleid leiderschap naar een leiderschap met Kirchneristische trekjes spanningen oplevert vanwege ideologische verschillen, zijn de cijfers onbetwistbaar . Er zijn dus genoeg redenen om de woede die op de tribunes wordt geuit en die tot nu toe voor verdeeldheid op sociale media heeft gezorgd, te verklaren.

In de zes jaar dat Boca aan het roer stond, waarvan vier jaar als vicevoorzitter van Jorge Amor Ameal en anderhalf jaar als voorzitter, won het zes titels: de Superliga 2019/2020, de Maradona Cup 2021, de Copa Argentina 2021, de Liga Profesional en Copa de la Liga 2022 en de Supercopa Argentina 2023. Beperken we de statistieken specifiek tot de tijd waarin Román de hoogste autoriteit was, dan daalt het aantal abrupt: ze zijn er nog niet in geslaagd kampioen te worden.

In diezelfde periode, 512 dagen nadat Riquelme Andrés Ibarra versloeg bij de verkiezingen, bereikte het team de finale van de felbegeerde Libertadores, waarin ze in Rio de Janeiro verloren van Fluminense. Maar het team wist zich niet te kwalificeren voor de laatste twee Copa's, tot grote teleurstelling van de fans. In 2024 deden ze mee aan de Sudamericana, maar ze werden niet eens eerste in hun groep en werden in de achtste finales uitgeschakeld door Cruzeiro. Dit jaar kwamen ze zelfs niet in actie op het tweede continentale toernooi: Alianza Lima schakelde hen in Bombonera na strafschoppen uit.

Ze bereikten deze tweede fase via het algemene klassement en omdat ze de Argentijnse beker niet konden winnen, was het eerste doelpunt van Fernando Gago. Weinig mensen zullen de nederlaag tegen Vélez in Córdoba vergeten, een wedstrijd die Boca met 3-2 won en in de laatste minuten toch met 4-3 verloor.

Er was een zomer vol Superclásicos, met overwinningen in strafschoppenserieën in de Copa de la Liga van 2021, toen River Plate vanwege Covid-19 met jeugdspelers moest spelen, en in de achtste finales van de Copa Argentina van 2021, naast de 3-2 overwinning van vorig jaar in de Copa de la Liga van 2024. En in 2022 wonnen ze beide reguliere derby's. Het tij keerde echter. Nog een keer.

Het team van Marcelo Gallardo bleef een jaar lang ongeslagen in La Bombonera op de dag dat Sergio Romero een schandaal met het publiek aan de kaak stelde. Op 27 april kwam er een einde aan Gago's periode als coach. Het was de derde staking voor de coach, die uiteindelijk werd ontslagen.

De statistieken zijn ongunstig voor hun rivaal in de rode band: vanaf 2019 tot nu toe hebben ze elkaar 11 keer ontmoet, met 5 overwinningen voor River en 3 voor Boca (de rest waren uiteraard gelijke spelen). Als de statistieken worden doorgetrokken naar de andere traditionele grote teams (Racing, Independiente en San Lorenzo), is het nog erger: zij wonnen slechts 10 van de 42 duels.

Er circuleert een meme op sociale media die erop wijst dat het minder tijd kostte om de opvolger van paus Franciscus (Leo XIV) te kiezen dan om de vervanger van Gago te kiezen . Het is inmiddels twee weken geleden dat Pintita werd ontslagen en er is nog steeds geen enkele aanwijzing wie de nieuwe coach wordt. En hoewel de naam van Gabriel Milito luid en duidelijk werd genoemd, noemde niemand hem. Román heeft dit zelf publiekelijk bevestigd. Mariano Herrón zal dus tot het einde van het Apertura Toernooi interim blijven, iets wat noch de fans, noch de spelers leuk vinden.

Technici brengen steeds minder tijd door in Boca. Miguel Angel Russo (67 wedstrijden), Sebastián Battaglia (57), Hugo Ibarra (36), Jorge Almirón (43), Diego Martínez (45) en Gago (30) werden gekozen door Riquelme. De eerste bleef er bijna 70 wedstrijden. De laatste haalde niet de helft daarvan. Een bewijs dat geduld steeds beperkter wordt.

Coaches hebben niet het laatste woord. Degene die de blauw-gouden kabeljauw snijdt is Román. De zaak van Alan Velasco is een getuige. De president zocht hem vorig jaar op, maar bevestigde zijn komst pas deze zomer. Hij gaf 10 miljoen dollar uit en er ontstond veel onenigheid met Gago omdat de coach hem niet als basisspeler beschouwde. Sterker nog, hij heeft er nooit om gevraagd. Toch speelde hij 12 wedstrijden tegen hem, waarvan een aantal als invaller. Nadat Pintita eruit was gestuurd, nam Herrón hem op in de basisopstelling, maar het heeft nog steeds niet gewerkt.

Daarom hadden de fluittonen die zaterdag tijdens de bekendmaking van de opstelling te horen waren, een dubbele betekenis. Als Velasco ter sprake kwam, floten ze. En het bericht was voor Roman. Hetzelfde gebeurde met Tomás Belmonte ( 'de intelligentste speler van Boca', aldus de president) en met Marco Rojo, die aanvoerder is bij afwezigheid van Edinson Cavani. In dit geval werd de verdediger afgewezen omdat hij na het verlies tegen River Plate verklaarde dat het team "niets verschuldigd is aan het volk." Gedurende de week moest hij op slippers optreden op het officiële kanaal van de club.

Met een gemiddelde leeftijd van rond de 30 jaar mist de selectie frisheid, en dat lieten de fans merken. De strijdkreet tegen de spelers gaat verder dan Riquelme. De zin ‘Laat ze allemaal gaan, laat er niet één overblijven’ heeft daarentegen wel betrekking op hem.

Er waren blessures van spelers die gratis of vanwege conflicten vertrokken: onder meer Nahuel Molina, Valentín Barco, Agustín Rossi, Equi Fernández, Nicolás Valentini en Cristian Medina.

Een andere reden die fans bang maakt, heeft te maken met het verhaal van Riquelme en zijn uitspraken, die uit een parallelle realiteit lijken te komen . De campagneslogan "de club is van de leden" werkte. De SAD's werden gedemoniseerd en in verband gebracht met de regering van Macri, die onnodige fouten maakte. Veel leden steunden het idee van de gezelligheidsvereniging vanwege de successen in de amateursport en de opknapbeurt van de Bombonera, die prachtig in de verf zat.

Het nieuwe stadion blijft echter een schuld. Riquelme zei: “Ik zal nooit op de deur van de buren kloppen om ze te laten vertrekken.” Tot nu toe is er alleen onofficiële informatie naar buiten gekomen. Er is een uitbreiding gepland voor 80.000 toeschouwers en de bouw zou in 2026 moeten beginnen.

Maar wat het meest irriteert is Románs rechtvaardiging van elke eliminatie. Toen hij niet meer in de politiek zat, zei hij ooit: ‘één Copa Libertadores is tien lokale toernooien waard.’ Sinds hij tot leider werd benoemd, heeft hij deze kwesties gebagatelliseerd. In zijn laatste publieke optreden zei hij: "Ik zeg tegen de fans dat ik ze geweldig vind. We zijn net eerste geworden in onze groep; op doelsaldo zijn we tweede geworden – achter Argentinos Juniors – maar wel eerste... Dat betekent dat we meer punten hebben verdiend dan alle anderen. Het doet pijn om niet in de beker te spelen, maar we zijn wel eerste geworden."

Voor de massa fans die de afgelopen halve eeuw gewend zijn geraakt aan het maken van meer ererondjes dan aan het leven in verdriet, lijkt dat niet genoeg.