Lucas Vázquez, het grijze afscheid van de jonglerende jeugdspeler die uiteindelijk 20 stappen terug deed

Lucas Vázquez is geen speler meer van Real Madrid. Hij is net 34 geworden en zijn vertrek bij de Witten wordt aanstaande donderdag (13:00 uur) officieel gemaakt tijdens een afscheidsceremonie die de club organiseert voor zijn jeugdspeler na tien wisselvallige seizoenen bij het eerste elftal. De Galiciër werd een van de meest geliefde spelers bij de fans vanwege zijn lef en durf, maar hij vertrok uiteindelijk via de achterdeur .

Op 16-jarige leeftijd tekende hij bij Real Madrid en verhuisde al snel naar Castilla , waar hij promoveerde naar de Second Division . Daar maakte hij deel uit van een team met spelers als Nacho Fernández, Casemiro, Fabinho, Álvaro Morata, Jesé, Raúl de Tomás en Diego Llorente , naast vele anderen. Hij groeide al snel uit tot een belangrijke speler in het plan van Alberto Toril , dankzij zijn dribbelvaardigheden, zijn uitstekende vermogen om scoringskansen te creëren en zijn vermogen om vooruit te komen.

Zozeer zelfs dat hij slechts twee seizoenen later werd uitgeleend aan Espanyol . Het was tijd om te laten zien of hij voetbal in de Eerste Divisie had : zeven assists en vier doelpunten in zijn eerste seizoen op het hoogste niveau waren genoeg voor Madrid om hem terug te kopen. En vanaf dat moment genoot hij van een decennium vol succes en werd hij een belangrijke speler in het plan... maar door de eisen van het script, hij kwam verkeerd terecht en was erg getekend .

Lucas Vázquez stond bekend als een bekwame vleugelspeler . Hij was niet de snelste, noch de meest technisch begaafde speler, maar hij was een briljante teamspeler . Zich ervan bewust dat hij geen onbetwiste basisspeler was, gaf hij nooit op en stond hij altijd klaar om bij te dragen aan het team . En zijn cijfers waren zeker niet slecht: in zijn eerste drie seizoenen bij Madrid scoorde hij 16 doelpunten en gaf hij 40 assists , meer dan behoorlijke cijfers voor een invaller. Maar in zijn eerste jaar gebeurde er iets dat nooit zal worden vergeten.

Het gebeurde op 28 mei 2016 in het Giuseppe Meazza-stadion in Milaan. Madrid speelde de Champions League-finale tegen Atlético Madrid , en de wedstrijd eindigde in strafschoppen, een duel waarin de 'Witte' in de verlenging zwaar te lijden hadden onder de uitputting van veel van hun spelers. De nieuwkomer besloot zonder aarzelen de eerste strafschop te nemen . Kalm, stil en met de bal in zijn handen jonglerend , maakte hij de weg vrij voor de overwinning van Madrid: "Ik wist dat ik niet zou missen," zei hij na afloop.

Vanaf die dag veroverde Lucas een plekje in de harten van de Real Madrid-fans . Hij was een gedurfde, brutale en altijd inzetbare wisselspeler, een soort middenklasser die nooit faalde. Een speler die het niveau van het team omhoog bracht wanneer hij inviel. Maar toen veranderde er iets: in de laatste maanden van het seizoen 2019-20 en de eerste maanden van het seizoen 2020-21 moest hij, vanwege blessures binnen het team, zijn positie omzetten naar de verdediging . En het ging niet slecht, totdat alles uit elkaar viel.

Een einde dat het niet verdiende

Zijn snelheid, vechtlust en tactische intelligentie zorgden ervoor dat hij Dani Carvajal meer dan goedmaakte wanneer dat nodig was . Maar de sleutel was het team: aangezien Real Madrid met de bal verdedigde en voornamelijk een aanvallend team was, waren Lucas' tekortkomingen achterin niet zichtbaar. Hij was een speler die niet op zijn positie stond, maar de gaten die hij had omdat hij geen specialist was, waren dankzij alles om hem heen niet merkbaar . Tot vorig seizoen.

Het seizoen 2024-25 brak aan en die twintig stappen terug die hij had gezet om het team te helpen, werden uiteindelijk zijn ondergang . Deze beslissing zorgde er weliswaar voor dat hij meer jaren bij Madrid kon spelen, maar het zorgde er wel voor dat hij in zijn laatste seizoen als back een nachtmerrie beleefde, waarin hij de ernstige blessure van Carvajal moest vervangen : hij had wat snelheid verloren en het verdedigende concept van het team was natuurlijk volledig verdwenen. En dat maakte hem kwetsbaar : alle teams wisten vanaf welke flank ze Madrid moesten aanvallen.

Lucas Vázquez stond altijd in de schijnwerpers , vaak degene die werd aangewezen als de man met de meeste nederlagen en de zwakke plek van Madrid. Zijn grootste probleem was dat hij geen back was, en naarmate de jaren verstreken, werden zijn tekortkomingen steeds duidelijker . Trent Alexander-Arnold werd voor de positie gekozen , en daarmee was zijn vertrek een uitgemaakte zaak: hij had geen ruimte in de aanval en in de verdediging was zijn voortdurende aanwezigheid onhoudbaar . Na het WK voor clubs was het tijd voor Lucas en Madrid om uit elkaar te gaan.

"Lucas Vázquez symboliseert het harde werk, doorzettingsvermogen, de nederigheid en de winnaarsmentaliteit die essentieel zijn om te slagen in dit shirt. Hij is een speler die de genegenheid en erkenning van alle Real Madrid-fans heeft verdiend. Real Madrid is en zal altijd zijn thuis zijn", aldus Florentino Pérez in zijn afscheidsverklaring. Met 25 titels op zijn naam , waaronder vijf Champions League-titels en vier La Liga-titels, neemt de jeugdspeler, die gedwongen werd twintig stappen terug te doen, afscheid van Real Madrid.