Michael Robinson overtuigde ons door beter Spaans te spreken dan jij. Hij was eerder Europees kampioen.

Real Madrid presenteerde een Engelse voetballer en bij zijn eerste toespraak was er een aangename verrassing: hij sprak meer dan correct en vloeiend Spaans .

Trent Alexander-Arnold is vanuit Liverpool naar Spanje gekomen met een Europacup op zak. Zijn beheersing van het Spaans was verrassend, want het is vijf jaar geleden dat we er een hoorden met zo'n duidelijke Britse ondertoon : de sterfdag van Michael Robinson . Een tijd waarin hij gemist werd, dus het is de moeite waard om zijn figuur te herdenken, zowel op televisie als op het veld.

Robinson was veel meer dan de man die dertig jaar lang de huizen van Spanjaarden binnensloop om het verhaal van het voetbal te vertellen. "El Inglés ", zoals zijn teamgenoten hem noemden, arriveerde in januari 1987 in Spanje om voor Osasuna te spelen . Hij deed dat nadat hij drie jaar eerder met Liverpool Europees kampioen was geworden en een duidelijk gebrek aan kennis van de Spaanse geografie had. Hoe goed hij Osasuna ook op de kaart zocht, hij kon de stad niet vinden.

Zijn komst naar Pamplona werd voorafgegaan door terugkerende knieblessures . Dat weerhield hem er echter niet van om een ​​ster te worden . Op dat punt in zijn carrière had hij een persoonlijk motto: Goed, beter, best .

Een toegewijde speler

Javier Castañeda was de aanvoerder van Osasuna toen ze Robinson contracteerden. Hij vertelt over Michaels komst in El Confidencial: "Ik hoorde dat hij van Liverpool kwam, maar ik kende hem niet. Mijn eerste reactie was dat ik dacht dat hij geblesseerd was, omdat het voor hem onmogelijk was om naar Osasuna te gaan gezien het geld . De komst verraste me, maar hij paste goed in het team en vice versa. Hij was geen lastige speler om mee te werken."

"We hadden een spits nodig en hij is een belangrijke speler voor ons geworden . We hadden rapporten over hem en keken naar een aantal van zijn wedstrijden. De komst van hem was een succes omdat hij een klassieke leider was die het goede voorbeeld gaf . Michael had een aanstekelijke manier van zijn en spelen. Hij was geen speler met een verfijnde techniek, maar eerder een speler met totale toewijding", vat Pedro Mari Zabalza, de coach van dat Osasuna-team, samen in een interview met deze krant.

Robinson voelde zich nooit als Diego Armando Maradona of Leo Messi op het veld, een plek waar hij zichzelf een nette en strijdlustige speler vond, ondanks de wisselvalligheden die hij met zijn knieën doormaakte, maar niemand lachte zoals hij. " Michael won een Europacup, maar dat na strafschoppen liet hem achter met die doorn in het oog . Zelfs daarin kon hij zijn gevoel voor perfectie niet weerstaan. Hij was erg veeleisend voor zichzelf, en bovendien een goede kopbalspeler en een sluwe spits in het strafschopgebied", aldus Jesús Ruiz Mantilla, zijn biograaf.

Hij toonde altijd een grenzeloze nieuwsgierigheid, of het nu ging om zich te verdiepen in de cultuur of om andere zaken. "We hadden een heel goede relatie. Ik herinner me dat hij me bij aankomst vroeg wie er in de kleedkamer was, en ik zei hem dat hij, als hij dat wilde, degene kon zijn . Hij antwoordde angstig: "Nee. 'Maak je geen zorgen, Michael, je komt er wel uit'", suggereerde ik. "De Engelsman was niet zomaar een speler."

Het hoogtepunt van het Spaanse voetbal kwam met tiki-taka en de onveranderlijke toewijding aan balbezit . Maar daarvoor, toen we de beste waren en nooit wonnen, was woede het kenmerk. Robinson kwam uit de Premier League, waar ze veel met de bal trainden, terwijl de training in Spanje erg fysiek was. "Is dit een voetbalteam of een atletiekteam?" vroeg Michael tijdens zijn eerste voorbereiding .

Zijn relatie met Spanje was liefde op het eerste gezicht, bijna zoals die van Ernest Hemingway. Zijn vechtlust en toewijding op het veld pasten perfect bij Osasuna's ethos , tot het punt waarop hij een van de leiders van het team werd en zijn stempel drukte. Om dit te bereiken, volgde hij strikt een van de leringen van zijn vader: "Als je nobel bent, zullen ze je daarvoor erkennen."

El Sadar toonde altijd zijn waardering, maar nam afscheid van het voetbal toen knieproblemen zijn aanwezigheid op het veld onhoudbaar maakten. Robinson, trouw aan zijn principes, gaf zijn resterende salaris op en keerde voor een paar maanden terug naar het Verenigd Koninkrijk . Maar Spanje had zijn hart al geraakt en hij keerde terug.

"Zijn liefde voor Spanje is dezelfde als die van elke Engelsman , zelfs nog meer als ze uit het noorden komen. Hij hield van de charme van de mensen, de warmte, het gemeenschapsgevoel, de wijn, het eten... Het land bleef hem verrassen. Niets is zo anders dan het Verenigd Koninkrijk als Spanje. Dat verschil was wat hem aantrok ", betoogt Ruiz Mantilla.

Castañeda zegt: "Hij hield van de openheid van de Spanjaarden. Hij paste zich heel gemakkelijk aan, omdat hij van de mensen, het eten, de sfeer... hij hield van hen. Hij begon de taal te leren door middel van scheldwoorden, waarvan hij niet eens wist wat ze betekenden. Toen hij het leerde, zei Sammy Lee [de andere buitenlander uit Osasuna] dat hij hem niet begreep in het Engels, dat hij niet wist welk Engels hij sprak ."

Robinson weersprak het afgezaagde stereotype dat voetballers onbeschaafd zijn. Om die opvatting te ondersteunen, zou je ze allemaal moeten kennen, zoals Winston Churchill zei voordat hij de Franse... Michael was altijd een fervent krantenlezer en een man die geïnteresseerd was in cultuur. Zijn voorliefde voor El País en The Guardian bleef tot aan zijn dood.

Deze voorkeuren verbonden zijn toekomst met de televisie . Hoewel zijn imago altijd verbonden is geweest met Canal Plus , begon hij zijn carrière op de Spaanse televisie bij TVE als commentator voor het WK van 1990 .

Paco Grande , een gerenommeerd verslaggever van TVE , had een relatie opgebouwd met Robinson na hem meerdere keren te hebben geïnterviewd en José Ángel de la Casa voorgesteld hem in te huren als commentator bij wedstrijden . Het voorstel werd gedaan aan Julio Bernárdez, destijds hoofd sport bij de publieke omroep.

Wij spraken met Bernárdez over die transfer.

VRAAG: Hoe is uw oprichting tot stand gekomen?

ANTWOORD. We zochten specialisten van de teams die meededen aan het WK van 1990 in Italië . Paco Grande stelde hem voor en stelde hem samen met Luis Fernández. Het was een geweldig duo, getekend door een triest verhaal: beiden overleden aan dezelfde vorm van kanker.

V. Hoe zit het met korte afstanden?

A. Ik vond zijn profiel leuk omdat hij een heel grappige man was. Hij vertelde anekdotes over zijn beginjaren, toen hij nog geen Spaans sprak, en hoe hij het in Pamplona had geleerd. Hij was een fantastische heer en een fantastisch mens.

P. Het was toen een makkelijke handeling.

A. Ja. In die eerste gesprekken praatten we niet alleen over voetbal. Als ik niet met hem over andere dingen had gepraat, had ik hem waarschijnlijk niet gecontracteerd. Het was precies het tegenovergestelde van wat mij met Javier Clemente overkwam.

V. Wat?

A. Hij zou een van de commentatoren worden, maar hij kwam mijn kantoor binnen en zei: "Je gaat me inhuren, en voor welke prijs ik ook wil." Toen ik dat zag, legde ik hem uit dat ik geen commentaar zou geven op het WK. Robinson daarentegen was een geweldige kerel en een fantastische man. Het verschil was enorm.

P. Jouw tijd bij TVE was echter kort.

A. Televisie is altijd een kwestie van heen en weer. Canal Plus verwierf de rechten op de League en contracteerde hem met een enorm chequeboek. Dit waren uitgaven die de publieke omroep zich niet kan en mag veroorloven.

Zijn grote Castiliaanse

Zijn nieuwe televisiecarrière kwam niet als een verrassing voor zijn voormalige teamgenoten. "Hij was een showman , en dat soort televisie verwachtten we ook. Hij had iets, want niet iedereen speelt voor Liverpool en kan zich dan zo gemakkelijk aanpassen aan een wereld die niet de zijne was . Op tv bracht hij dezelfde winnaarsmentaliteit mee als op het veld," merkt Castañeda op.

Zabalza beweert dat Robinson "succesvol was op televisie, net zoals hij succesvol was in voetbal" en dat "hij overal goed in was". Zijn beginjaren in de televisiewereld brachten hem ertoe zijn taalvaardigheden te perfectioneren, maar Alfredo Relaño, hoofd sport bij Canal Plus , raadde hem aan dat te vergeten. Michael was juist boeiend door zijn manier om zich in het Spaans uit te drukken met dat authentieke Britse accent.

"Hij sprak beter Spaans dan wie dan ook. Mensen merkten zijn accent op, maar zijn enorme woordenschat en spectaculaire aandacht waren het vermelden waard . Hoewel hij zichzelf als Brits beschouwde, was hij een pure Spanjaard", legt Ruiz Mantilla uit.

Die manier van spreken leidde ertoe dat hij zijn eigen programma had, Informe Robinson [dat nog steeds op Movistar te zien is], en bovendien een revolutie teweegbracht op televisie met El Día Después . Ruiz Mantilla zegt: "Michael was een kruisvaarder tegen het alledaagse, en sport is zo'n terrein. Hij werd een origineel man die grenzen met gratie doorbrak . Met zijn programma's bereikte hij een spectaculaire sociologische doorbraak."

Zijn tijd op televisie maakte hem tot een revolutionair, ook al onderschatte hij zichzelf. Die periode is bekend. Maar zijn jaren als voetballer leken vergeten. En terecht: hij was een echte Europese kampioen, ook al probeerde hij dat te verbergen. Je kunt de vlekken niet van een luipaard afhalen . En we mogen ook niet vergeten dat Michael Robinson veel meer was dan een televisiepersoonlijkheid; hij was een ondeugende spits, gebaseerd op zijn onafscheidelijke motto: goed, beter, best .