Raúl Ruiz, de Spaanse Michael Robinson: de man die een woordvoerder was voor gravelvoetbal

Er staat een voetbal, omringd door glamour , champagne en handtekeningen. En dat werd vertegenwoordigd door Michael Robinson .

Er is nog een ander soort voetbal, een sport met modder, prehistorische kleedkamers en moeite om een ​​salaris te krijgen. En dat werd vertegenwoordigd door Raúl Ruiz, de Spaanse Michael Robinson .

Het duurde jaren voordat de jongere generatie ontdekte dat Raúl Ruiz niet alleen een voetbalcommentator of "de beste verhalenverteller van dit land" was, zoals zijn bewonderde Robinson zei. Ruiz was een voetballer uit de 'middenklasse', zoals hij zichzelf omschreef. Een spraakzame en vrolijke man die beroemd werd na de Copa del Rey-wedstrijd tussen zijn Numancia en het Barcelona van Johan Cruijff . Maar hij had wel een videocamera bij zich en straalde enorm veel zelfvertrouwen uit, ondanks dat hij geen enkele opleiding op dat gebied had gevolgd.

Zijn bekendste carrière is zijn televisiecarrière. Raúl heeft honderden rapporten opgesteld die onbekende aspecten van voetbal onthullen. Er zijn genoeg anekdotes over die reizen te vertellen, maar sommige van zijn vrienden gaven de voorkeur aan de anekdotes die hij vertelde over zijn tijd als gravelvoetballer. " Juan vertelde me 20 jaar geleden al dat ik er een boek over moest schrijven , en nu is het het juiste moment om dat te doen," vertelt Ruiz aan El Confidencial.

Onwaarschijnlijke anekdotes

Juan is Juan Rodríguez Apolo, een scenarioschrijver voor televisie, films en series, en medeauteur van Las temporadas de mi vida (Penguin Random House, 2025), de biografie van Raúl Ruiz waarin hij vertelt over zijn avonturen bij teams als Lugo, Gandía, Benidorm en Girona , waarin praten over de Champions League een complete utopie was. Het toneelstuk werd maandag opgevoerd in Hotel Bastardo in Madrid. Eigenlijk zou de presentatie op 28 april plaatsvinden, maar het elektriciteitsnet had andere plannen.

Apolo en Ruiz werken al drie maanden zij aan zij. "Er waren veel audio-opnames waarin Raúl me over elke fase van het verhaal vertelde. Daarna hebben we gesprekken gevoerd om de verhalen verder uit te diepen. Mijn doel was dat mensen het gevoel kregen dat ze naar hem luisterden . Je herinneringen zijn heilig", legt Rodríguez Apolo uit in een gesprek met deze krant.

Het boek staat vol onwaarschijnlijke anekdotes en situaties die inzicht geven in het verleden van Spanje. Er is ook ruimte om moeilijke momenten te benoemen, zoals wanbetalingen, een veelvoorkomend verschijnsel in die voetbalwereld. "Het echte probleem was dat je de hospita recht in de ogen moest kijken en moest zeggen dat je haar niet kon betalen", zegt Ruiz.

Het was niet altijd nodig om huur te betalen. In Girona bood een van de managers hem een ​​appartement aan in ruil voor het invullen van wekelijkse loterijbiljetten. De deal leek gunstig. Ik ging naar zijn kantoor en hij gaf me een stapel van 3700. Ik dacht dat het voor het hele seizoen was, maar het was maar voor één week. Ik droeg de potjes overal mee naartoe en vulde ze in terwijl ik met mijn collega's een drankje dronk. Een van hen zei dat ik blind zou worden.

Ruiz, afkomstig uit de wijk Yagüe in Logroño, had een droom: debuteren bij Logroñés , de club uit zijn geboortestad. En het is hem gelukt. Tegen die tijd had hij al een relatie met Maite, met wie hij later trouwde. Ze waren onafscheidelijk tijdens zijn reis door half Spanje. Zijn vrouw vergezelde hem, maar ze kon hem er ook aan herinneren, "als een feit", dat ze zwanger was van hun dochter Alba toen Miguel Ángel Lotina haar vroeg om haar carrière bij Numancia te versnellen .

Vanwege voetbal kon hij niet aanwezig zijn bij de geboorte van zijn dochter, die alleen de eerste twee jaar van haar leven in Soria woonde . Maar de kou is hij nog niet vergeten. Numancia leek de voorlaatste bestemming van zijn carrière, omdat Ruiz vastbesloten was een nieuw hoofdstuk te openen... totdat Robinson verscheen : "Hij vertelde me dat ik al alles had gedaan in het verdomde voetbal."

De presentatie stond gepland op 28 april, en dat was niet toevallig. Die dag was het vijf jaar geleden dat Robinson overleed. "Misschien was hij de oorzaak van deze stroomstoring." Bernd Schuster was er ook bij en het was een daad van poëtische gerechtigheid. In Ruiz' enige seizoen in de Eerste Divisie werden 100 van zijn stickers omgeruild voor één van de Duitsers .

Die oproep van Michael veranderde zijn leven. "Ik heb alles aan hem te danken, want hij zag iets in mij wat ik nooit had kunnen bedenken." Het lot is zo grillig dat Raúl's laatste wedstrijd in de Eerste Divisie een wedstrijd was tegen Robinson's Osasuna in El Sadar (2-0). Beide ploegen speelden samen 20 minuten op het veld. Daarna volgden 20 jaar werk en ervaringen. Want "de Engelsman" was een televisierevolutionair, maar Ruiz deed hetzelfde. Hij was de Spaanse Michael Robinson.