Wat gebeurt er met penalty's op het EK in Zwitserland? Eén op de drie resulteerde niet in een doelpunt.

Wat gebeurt er met strafschoppen op het EK in Zwitserland ? De maximale straf, of voordeel, in de voetbalregels heeft in dit toernooi een andere betekenis gekregen. Elf keer, sommige via de VAR, floten de scheidsrechters een overtreding in het strafschopgebied en gaven ze het 11-metersignaal, maar slechts zeven schoten resulteerden in doelpunten. Zelfs de effectiviteit van de strafschoppenserie die Engeland naar de halve finales kwalificeerde, werd er niet beter op: van de zeven genomen schoten scoorden de Britten er drie en de Zweden hielden er twee over. De absurditeit werd weerspiegeld in het feit dat van de veertien schoten er negen werden gemist, zonder dat de keepers spectaculaire reddingen hoefden te verrichten.

In totaal werden er 25 strafschoppen genomen, waarvan er 12 in doelpunten eindigden , wat neerkomt op een foutenpercentage van 52%. Dit is sinds het mannentoernooi in Frankrijk in 2016 niet meer voorgekomen op een EK, waar de nauwkeurigheid, exclusief shoot-outs, iets hoger lag dan 63% . Aan de vooravond van de halve finales zien we hetzelfde percentage in Zwitserland: 11 strafschoppen en zeven raak.

Deze statistiek wordt beïnvloed door de vier onverwachte missers van Noorwegen en Spanje . De Noorse aanvoerster Ada Hegerberg , aanvaller bij Olympique Lyonnais en de eerste vrouw die een Ballon d'Or won, miste beide schoten op dit Europees Kampioenschap, ondanks haar bijna perfecte nauwkeurigheid gedurende haar hele carrière. Ze maakte geen fout met haar eerste schot in de openingswedstrijd tegen Zwitserland en haar tweede schot in de kwartfinale tegen Italië. Het had in de 60e minuut gelijk moeten maken, maar ze herstelde de fout zelf door een aanvallende actie in de 66e minuut af te ronden. Het mocht niet baten, want Girelli scoorde in de 90e minuut en stuurde de 2-0 naar huis.

Als Hegerbergs misser verrassend was, waren Mariona en Alexia dat ook. De Arsenal-speelster is Montse Tomés favoriet en haar nauwkeurigheid is meer dan 85%. Haar laatste schot was in december in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Frankrijk in Nice. De herinnering is pijnlijker voor Alexia, die een effectiviteit van 80% heeft. Ze staat als volgende op de lijst, maar ondanks dat ze dit seizoen vijf keer heeft geschoten voor Barça en er slechts één heeft gemist, is ze sinds de Olympische Spelen in Parijs niet meer binnen elf meter van het doel van Spanje gekomen. Daar miste ze een kans om Duitsland naar de verlenging te slepen in hun jacht op brons.

In het Wankdorf in Bern, nu Mariona niet meer op het veld stond, aarzelde ze niet om de verantwoordelijkheid op zich te nemen, maar Peng leek de redding te zijn. "Alleen degene die gooit, mist. Het is waar dat we trainen, maar we hebben geweldige werpers en het is oké als ze missen. We hoeven niet te veranderen, want we vertrouwen ze ," verzekerde Vicky López . Ze staat op de lijst die Montse Tomé duidelijk heeft gedefinieerd. "Mariona is de werper, gevolgd door Alexia, Aitana , Vicky of Athenea , van wat we op de training hebben gezien, waar iedereen heeft geoefend, maar de specialisten hebben meer geoefend," bekende de coach.

Geen spiekbriefje of 'metermoeders'

Als het al moeilijk is om twee strafschoppen te missen op een groot toernooi, of twee in dezelfde wedstrijd, dan zie je zelden een shootout waarin de schoten slechter zijn dan die tussen Zweden en Engeland. "Ik dacht minstens drie keer dat we uitgeschakeld waren," bekende Sarina Wiegman. Hoewel ze er drie scoorden, kwam slechts één schot in de buurt van perfectie: dat van Lucy Bronze met 102 km/u. Van tevoren stuurde ze een berichtje naar keeper Hannah Hampton, die met een bloedende neus tussen de palen stond: "Ik zei tegen haar: ' Ik schiet deze erin, jij redt de volgende, en dan is het gedaan. '" Maar dat gebeurde niet. Ze moesten wachten tot Holmberg het laatste schot de tribune in schoot.

Deze shootout was niet te vergelijken met de minutieuze shootout die Southgate voorbereidde om Zwitserland uit de halve finales van het EK 2020 in Duitsland te stoten. Hampton had geen spiekbriefje in Pickford -stijl in zijn mars, en Wiegman wist de wissels in de verlenging niet zo goed te regelen dat de beste specialisten het veld op kwamen. Evenmin kopieerde hij het rituele protocol van zijn voormalige collega, dat bestond uit het zoeken van "peetmoeders" voor de aangewezen spelers. In het geval van de jonge spelers was het een teamgenoot die elke speler moest aanmoedigen. Alles om een groteske shootout te voorkomen, zelfs als die een goede afloop had.