Te midden van extreme honger, kleine verhalen over menselijkheid en hoop

Ik heb er altijd van gedroomd om deel uit te maken van een humanitaire missie met dezelfde principes als waar ik in geloof: levens redden en lijden verlichten. Toen ik als humanitair werker bij Action Against Hunger aan de slag ging, had ik het gevoel dat dit doel nog maar net was begonnen. Deze baan gaf mij de unieke kans om dicht bij kwetsbare mensen te staan, vooral als zij zich midden in gewelddadige situaties bevinden.

Sinds het begin van de oorlog in Gaza is de Gazastrook het toneel geweest van een ernstige en vreselijke voedingscrisis . De realiteit ter plaatse wordt met de dag erger, met grenssluitingen en blokkades van humanitaire hulp . Zo moesten bakkerijen hun deuren sluiten vanwege een gebrek aan meel. En nu is een stuk brood in Gaza bijna een droom. In werkelijkheid is in leven blijven een hele uitdaging.

Ik had nooit verwacht dat ik tijdens mijn missie kinderen zou zien met kwetsbare, ingevallen lichaampjes en ogen vol pijn en kwelling.

Ik had nooit verwacht dat ik tijdens mijn missie kinderen zou zien met kwetsbare, ingevallen lichaampjes en ogen vol pijn en kwelling, jonge mensen die onvoorstelbare verhalen over lijden zouden vertellen, vrouwen die voedsel van de grond zouden rapen en moeders die in stilte smeekten dat deze nachtmerrie zou stoppen. Wij doen er alles aan om hen de hulp te bieden die het hen mogelijk maakt om te blijven leven.

Deze situatie bracht mij er steeds weer toe om mezelf af te vragen: hoe kan ik hen troost bieden, al is het maar een klein beetje? Hoe kan ik een moeder geruststellen over het welzijn van haar kind als ze zelf niet weet waar ze haar volgende maaltijd vandaan moet halen? Hoe kan ik met hem praten over het belang van goede voeding als ik hem niets kan geven? Deze vraag komt steeds vaker bij mij op: hoe kan deze moeder veerkrachtig blijven, ondanks al deze uitdagingen en obstakels?

Tegenwoordig werk ik als borstvoedingsconsulent bij Action Against Hunger en bij elke afspraak wordt mijn grootste angst bevestigd: de crisis is eindeloos, de situatie is catastrofaal en het nijpende tekort aan hulp en bijstand wordt alleen maar groter. Zwangere en zogende vrouwen lijden aan acute ondervoeding en hebben, ondanks hun toch al verzwakte lichaam, last van helse honger. Ze zijn uitgeput van de zwangerschap en de bevalling, en daarnaast lijden ze ook nog eens onder een extreem gebrek aan voedsel en medische hulpmiddelen. Niet alleen uw gezondheid loopt gevaar, maar ook die van uw kinderen. Zij die geboren zijn en zij die nog onderweg zijn.

Volgens het laatste rapport over honger in Gaza , dat vorige week werd gepubliceerd, kampen 2,1 miljoen mensen met acute voedselonzekerheid en zullen bijna een half miljoen mensen in september in een catastrofale situatie van extreme honger terechtkomen als er geen staakt-het-vuren wordt bereikt en Israël de blokkade van de Gazastrook niet beëindigt.

Wij geloven dat wat wij vandaag doen, hoe klein het ook lijkt, een verschil maakt in de levens van deze kinderen en vrouwen.

Ondanks alle uitdagingen blijven mijn collega's en ik bij Action Against Hunger met hart en vastberadenheid doorwerken. Wij streven ernaar dat sprankje hoop te vinden. Het humanitaire werk in Gaza is niet alleen een reactie op de crisis, maar ook een bewijs van de veerkracht van de mensen in moeilijke tijden.

Wij geloven dat wat wij vandaag doen, hoe klein ook, een verschil maakt in de levens van deze kinderen en vrouwen. Wij zijn ervan overtuigd dat het leveren van hulp, het voortzetten van humanitaire steun en het volledig heropenen van grensovergangen niet alleen humanitaire eisen zijn, maar eerder een overlevingsbehoefte en een hoop waaraan wij ons vastklampen. Terwijl er honger heerst, worden er dag in dag uit talloze verhalen over veerkracht en optimisme voor een betere toekomst verteld.