De dood van Ziad Rahbani, Libanese muzieklegende

Zeggen dat Libanon om hem rouwt, is een understatement. En toch, ondanks zijn iconische status, was Ziad Rahbani, die op 69-jarige leeftijd in Beiroet overleed, niet het consensuele type, een lid van de Communistische Partij en altijd snel geneigd om de clanachtige excessen aan te kaarten van een land dat onderworpen is aan afspraken tussen mensen van goede familie. In 1998, geïnterviewd door Libération ter gelegenheid van een concert in Parijs, maakte hij zich niet druk om omhaal van woorden : "Dit land bestaat niet. Het produceert niets, mensen zijn niet gewend om te werken. Het is als een slechte fotokopie. Net als in Taiwan kopiëren ze alles: films, seks. Libanon is een derdewereldland." Hij werd geboren op 1 januari 1956 als zoon van de legendarische diva Fayrouz uit het Midden-Oosten en de niet minder legendarische componist Assi Rahbani, die met zijn broer een duo vormde dat de muziekscene vóór de burgeroorlog domineerde. Het was dan ook heel natuurlijk dat de jongen, nog niet eens volwassen, al heel vroeg zijn eerste toonladders op de piano leerde en in 1973 zijn eerste lied voor zijn moeder zong, Sa'alouni Al Nass , terwijl zijn vader in coma lag. Het zou niet de laatste zijn: zijn hele carrière zou...