De emoe-oorlogen: Australiërs staan tegenover de woeste gevederde krijgers

[Dit artikel werd voor het eerst op onze site gepubliceerd op 12 februari 2015 en opnieuw gepubliceerd op 31 juli 2025]

In de jaren na de Eerste Wereldoorlog deed de Australische overheid er alles aan om werk te vinden voor terugkerende veteranen. Vanaf 1915 werd in alle staten geleidelijk een 'soldatenvestigingsprogramma' ingevoerd. In totaal kregen bijna 5000 veteranen percelen land toegewezen, die ze omvormden tot boerderijen voor het verbouwen van tarwe en het houden van schapen.

Vijf jaar later had de overheid 90.000 hectare land voor de veteranen gekocht, maar had meer land nodig en begon daarom veteranen te vestigen in delen van West-Australië. Het leven voor deze veteranen was geen pretje: het was al moeilijk genoeg om, zonder enige ervaring, een boerderij te runnen in een vruchtbaar gebied, maar het was nog erger in een gebied waar de grond nauwelijks bruikbaar was. De situatie voor deze nieuwe boeren werd nog verergerd toen de Grote Depressie van 1929 de tarweprijs deed kelderen. Alsof dat nog niet genoeg was, waren er ook nog de emoes.

Tienduizenden van hen in West-Australië wilden hun land terug.