Diego Céspedes, Chileense filmmaker: “Ik wilde de positieve kant van de aidsjaren laten zien”

Het is een film die ‘tegelijk zoet, grappig, gepassioneerd en soms absurd’ is, ‘een enorme explosie van emoties’ die ‘het deel van de liefde en het deel van het geweld onderzoekt dat ieder mens in zich draagt’, aldus het Amerikaanse tijdschrift . Verscheidenheid . Op donderdag 15 mei werd in de selectie Un Certain Regard The Mysterious Gaze of the Pink Flamingo vertoond. Dit is de eerste speelfilm van de jonge Chileen Diego Céspedes en heeft veel indruk gemaakt op de buitenlandse pers.

The Mysterious Gaze of the Pink Flamingo is hartverscheurend, vol tederheid en menselijkheid, en doorspekt met humor en fantasie. De film blikt op geheel eigen wijze terug op de zoektocht van de queergemeenschap naar zichtbaarheid. De film neemt ons mee naar de uithoeken van Chili in 1982, naar een mijnwerkersdorpje waar een kleine gemeenschap van transgenders en travestieten woonde, die vroeger optraden in een plaatselijk cabaret. Toen de aidsepidemie begon toe te slaan, deed in de regio een legende de ronde: de ziekte werd overgedragen door een simpele blik, tijdens de liefde op het eerste gezicht tussen twee mannen.

Tijdens zijn bezoek aan het filmfestival van Cannes om zijn film te promoten, die ook in de race is voor de Caméra d'Or en de Queer Palm, beantwoordde Diego Céspedes vragen van Courrier International.

COURRIER INTERNATIONAL: Veel recente films over de aidsepidemie spelen zich af in grote steden. De actie in uw film speelt zich af in de woestijn van Noord-Chili. Waarom deze keuze?

DIEGO CÉSPEDES: In de jaren tachtig maakte de mijnbouw in Chili een enorme bloei door. Er ontstonden steden, voornamelijk bewoond door mannen, die gebruik maakten van de nieuwste technologieën. Toen stopte alles en werden deze steden spooksteden. Het leek mij dat ze een perfecte setting boden voor mijn film, waarvan ik al wist dat die zou worden gestructureerd rond de begrippen